دوره 28، شماره 2 - ( 2-1404 )
جلد 28 شماره 2 صفحات 146-141 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Talaei A, Rafiei F, Motamedi G, Chehrei A. The Effect of Metformin on Thyroid Nodules. J Arak Uni Med Sci 2025; 28 (2) :141-146
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-7900-fa.html
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-7900-fa.html
طلایی افسانه، رفیعی فاطمه، معتمدی گلناز، چهره‌ای علی. بررسی اثر متفورمین بر ندول‌های تیرویید. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1404; 28 (2) :141-146
افسانه طلایی1 
، فاطمه رفیعی2 ، گلناز معتمدی3 ، علی چهره‌ای4
، فاطمه رفیعی2 ، گلناز معتمدی3 ، علی چهره‌ای4
1- استاد، گروه غدد و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران ، afsanehtalaeii@yahoo.com
2- دکتری آمار، گروه آمار، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران
3- پزشک عمومی، اراک، ایران
4- پاتولوژیست، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران
2- دکتری آمار، گروه آمار، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران
3- پزشک عمومی، اراک، ایران
4- پاتولوژیست، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران
چکیده: (617 مشاهده)
مقدمه: ندول‌های تیرویید بسیار شایع هستند. نقش مقاومت به انسولین در ایجاد ندول‌های تیرویید اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. به تازگی مطالعات متعددی ارتباط متفورمین و مقاومت به انسولین را با تیرویید بررسی کرده‌اند. مطالعات محدودی نیز اثر درمان با متفورمین را بر حجم و تعداد ندول‌های تیرویید بررسی کرده‌اند. در مطالعه‌ی حاضر ما تأثیر متفورمین بر تعداد و اندازه ندول‌های تیرویید را بررسی کردیم.
روش کار: تعداد 240 زن یوتیروئید با ندول‌های تیرویید انتخاب شدند. بیماران به چهار گروه درمانی 60 نفره تقسیم شدند. گروه اول لوتیروکسین 100 میکروگرم در روز و گروه دوم مت فورمین با دوز 500 میلی‌گرم، دو بار در روز و گروه سوم ترکیبی از متفورمین و لوتیروکسین به مدت سه ماه دریافت کردند و گروه چهارم بعنوان گروه شاهد دارویی دریافت نکردند. سونوگرافی ابتدای شروع مطالعه و بعد از سه ماه مجدداً در همه شرکت‌کنندگان انجام شد و نتایچ آن درهر گروه و بین گروه‌ها مقایسه گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که سطح هورمون‌های تیروئیدی بعد از درمان در سه گروه بجز گروه لووتیروکسین اختلاف معنی‌دار آماری ندارد. همچنین نتایج نشان می‌دهد تنها در گروه لووتیروکسین سطح TSH و T4 بعد از درمان به طور معنی‌داری به ترتیب کاهش و افزایش یافته است و اندازه‌ی ندول در گروه لوتیروکسین و گروه ترکیبی لوتیروکسین و متفورمین در مقایسه با گروه متفورمین و گروه شاهد کاهش معنی‌دار آماری داشته است.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که متفورمین، منجر به کاهش اندازه ندول‌های تیرویید نمی‌شود و در تناقض با مطالعاتی است که اثرات بالقوه ضدتوموری تیرویید را نشان داده‌اند. گرچه ممکن است مدت زمان این مطالعه برای این نتیجه‌گیری کافی نباشد و لازم است مطالعات بیشتری با کیفیت بالاتر و در حجم نمونه‌های بیشتر به مدت طولانی‌تر انجام شود.
روش کار: تعداد 240 زن یوتیروئید با ندول‌های تیرویید انتخاب شدند. بیماران به چهار گروه درمانی 60 نفره تقسیم شدند. گروه اول لوتیروکسین 100 میکروگرم در روز و گروه دوم مت فورمین با دوز 500 میلی‌گرم، دو بار در روز و گروه سوم ترکیبی از متفورمین و لوتیروکسین به مدت سه ماه دریافت کردند و گروه چهارم بعنوان گروه شاهد دارویی دریافت نکردند. سونوگرافی ابتدای شروع مطالعه و بعد از سه ماه مجدداً در همه شرکت‌کنندگان انجام شد و نتایچ آن درهر گروه و بین گروه‌ها مقایسه گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که سطح هورمون‌های تیروئیدی بعد از درمان در سه گروه بجز گروه لووتیروکسین اختلاف معنی‌دار آماری ندارد. همچنین نتایج نشان می‌دهد تنها در گروه لووتیروکسین سطح TSH و T4 بعد از درمان به طور معنی‌داری به ترتیب کاهش و افزایش یافته است و اندازه‌ی ندول در گروه لوتیروکسین و گروه ترکیبی لوتیروکسین و متفورمین در مقایسه با گروه متفورمین و گروه شاهد کاهش معنی‌دار آماری داشته است.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که متفورمین، منجر به کاهش اندازه ندول‌های تیرویید نمی‌شود و در تناقض با مطالعاتی است که اثرات بالقوه ضدتوموری تیرویید را نشان داده‌اند. گرچه ممکن است مدت زمان این مطالعه برای این نتیجه‌گیری کافی نباشد و لازم است مطالعات بیشتری با کیفیت بالاتر و در حجم نمونه‌های بیشتر به مدت طولانی‌تر انجام شود.
واژه‌های کلیدی: متفورمین،
ندول تیرویید،
لووتیروکسین
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
