دوره 14، شماره 2 - ( دو ماهنامه خرداد و تیر 1390 )                   جلد 14 شماره 2 صفحات 9-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Erami M, saffari M, Pourbakhsh S A, Hashemi S J. Detecting the participating genes in aflatoxin production in suspected eggs for their primary screening. J Arak Uni Med Sci 2011; 14 (2) :1-9
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-735-fa.html
ارمی مه زاد، صفاری محمود، پوربخش سید علی، هاشمی سید جمال. ردیابی ژنهای مشارکت کننده در تولید آفلاتوکسین در تخم مرغ‌های مشکوک به آلودگی جهت غربالگری اولیه آنها . مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1390; 14 (2) :1-9

URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-735-fa.html


1- ، saffarimahmood@yahoo.com
چکیده:   (13013 مشاهده)
زمینه و هدف: آلودگی مواد غذایی با قارچ‌ها و تولید مایکوتوکسین‌هایی نظیر آفلاتوکسین منجر به ورود این سموم به بدن انسان می‌شود. آلودگی تدریحی با دوزهای ضعیف این مواد می‌تواند به عنوان فاکتورهای خطرناک عمده در ابتلا به سرطان کبد نقش داشته باشد. لذا این تحقیق به منظور ارزیابی تشخیص آلودگی تخم مرغ‌های مصرفی در انسان جهت تشخیص سم آفلاتوکسین به کار گرفته شد. مواد و روش‌ها:دراین مطالعه مقطعی، 144 تخم مرغ مشکوک و 211 تخم مرغ سالم جمع‌آوری و سه نمونه قارچ آسپرژیلوس نیجر، پنی سیلیوم اکسپانسوم و فوزاریوم ورتیسیلوئیدس به عنوان کنترل منفی و 14 نمونه آسپرژیلوس فلاووس به عنوان کنترل مثبت انتخاب و با تکنیک کروماتوگرافی نازک لایه و واکنش زنجیره‌ای پلیمراز مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: در تخم مرغ‌های سالم هیچ یک از ردیف‌های ژن‌های مربوط به پرایمرهای مورد استفاده در واکنش زنجیره‌ای پلیمراز وجود نداشت. در تخم مرغ‌های مشکوک، در 4 نمونه nor-1 ، در 2 نمونه aflR، در 2 نمونه omt-A قابل ردیابی بود. 3 نمونه از 14 سویه اخذ شده آسپرژیلوس فلاووس، با روش کروماتوگرافی نازک لایه و هر 4 پرایمر مثبت بود. یکی از سویه‌های اخذ شده فقط با هر 4 پرایمر در واکنش زنجیره‌ای پلیمراز مثبت بود ولی در روش کروماتوگرافی نازک لایه منفی بود. نتیجه‌گیری: نتایج فوق نشان می‌دهد که علی رغم این که روش واکنش زنجیرهای پلیمراز یک روش حساس، سریع و اختصاصی می‌باشد و وجود قارچ را قبل از ظهور کلنی در نمونه می‌تواند ردیابی کند، لذا برای اثبات توکسین زایی نیاز به آزمایشات مکمل دیگر دارد.
متن کامل [PDF 549 kb]   (2866 دریافت)    
موضوع مقاله: علوم پایه
دریافت: 1389/3/2

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb