دوره 22، شماره 1 - ( دو ماهنامه فروردین و اردیبهشت 1398 )
جلد 22 شماره 1 صفحات 50-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jajarmi F, Jonidi Jafari A, Kermani M, Gholami M. Identification of Possible Dust Storm Sources in Tehran (2016-2017): Physical and Chemical Characteristics. J Arak Uni Med Sci 2019; 22 (1) :39-50
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-5816-fa.html
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-5816-fa.html
جاجرمی فرزانه، جنیدی جعفری احمد، کرمانی مجید، غلامی میترا. تعیین منابع احتمالی ذرات گردوغبار با بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن‌ها در هوای شهر تهران در سال 96-95. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1398; 22 (1) :39-50
فرزانه جاجرمی1 
، احمد جنیدی جعفری 2، مجید کرمانی3 ، میترا غلامی3
، احمد جنیدی جعفری 2، مجید کرمانی3 ، میترا غلامی3
1- دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ،ahmad_jonidi@yahoo.com
3- گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ،
3- گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (2796 مشاهده)
زمینه و هدف: گردوغبار به عنوان یکی از مهم‌ترین اشکال آلودگی‌های جوی مورد توجه محققان بوده است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین منابع احتمالی گردوغبار با بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن‌ها در هوای محیطی شهر تهران می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه در هوای محیطی ایستگاه‌های نمونه‌برداری منتخب شهر تهران در روزهای گردوغباری و عادی از دی ماه 1395 به مدت یک سال انجام شد. غلظت ذرات گردوغبار از طریق وزن‌سنجی اندازه‌گیری گردید. غلظت فلزات پس از هضم نمونه‌های فیلتر و تزریق به دستگاه طیف‌سنجی جذب اتمی تعیین و کانی‌های موجود در ذرات گردوغبار با استفاده ازطیف‌نگاری فلوئورسانس اشعه ایکس شناسایی شد. منشایابی ذرات نیز با استفاده از آنالیز فاکتور غنی‌شده و تحلیل مولفه‌های اصلی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم‌افزار R استفاده شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.IUMS.REC.1397.313 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایران رسیده است.
یافته‌ها: بیشترین میانگین غلظت ذرات در روزهای عادی برای ایستگاه مرکز (63/122 میکروگرم بر مترمکعب) و کمترین میانگین برای ایستگاه شرق (13/67 میکروگرم بر مترمکعب) به‌دست آمد. بیشترین غلظت عناصر اندازه‌گیری شده در ذرات مربوط به آهن و آلومینیوم و کمترین غلظت مربوط به کروم و نیکل بود.کمترین میزان فاکتور غنی‌شده در ذرات برای عناصر آهن کمتر از 1 به‌دست آمد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که ایستگاه مرکز آلوده‌تر از سایر نقاط بود. منابع طبیعی و انسانی هر دو در انتشار فلزات موجود در ذرات نقش دارند. با انجام مطالعات بیشتر بر روی منشأ گردوغبار شهر تهران و با استفاده از نتایج آن‌ها می‌توان اقدامات کنترلی مؤثری را طراحی و اجرا نمود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه در هوای محیطی ایستگاه‌های نمونه‌برداری منتخب شهر تهران در روزهای گردوغباری و عادی از دی ماه 1395 به مدت یک سال انجام شد. غلظت ذرات گردوغبار از طریق وزن‌سنجی اندازه‌گیری گردید. غلظت فلزات پس از هضم نمونه‌های فیلتر و تزریق به دستگاه طیف‌سنجی جذب اتمی تعیین و کانی‌های موجود در ذرات گردوغبار با استفاده ازطیف‌نگاری فلوئورسانس اشعه ایکس شناسایی شد. منشایابی ذرات نیز با استفاده از آنالیز فاکتور غنی‌شده و تحلیل مولفه‌های اصلی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم‌افزار R استفاده شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.IUMS.REC.1397.313 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایران رسیده است.
یافته‌ها: بیشترین میانگین غلظت ذرات در روزهای عادی برای ایستگاه مرکز (63/122 میکروگرم بر مترمکعب) و کمترین میانگین برای ایستگاه شرق (13/67 میکروگرم بر مترمکعب) به‌دست آمد. بیشترین غلظت عناصر اندازه‌گیری شده در ذرات مربوط به آهن و آلومینیوم و کمترین غلظت مربوط به کروم و نیکل بود.کمترین میزان فاکتور غنی‌شده در ذرات برای عناصر آهن کمتر از 1 به‌دست آمد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که ایستگاه مرکز آلوده‌تر از سایر نقاط بود. منابع طبیعی و انسانی هر دو در انتشار فلزات موجود در ذرات نقش دارند. با انجام مطالعات بیشتر بر روی منشأ گردوغبار شهر تهران و با استفاده از نتایج آن‌ها می‌توان اقدامات کنترلی مؤثری را طراحی و اجرا نمود.
فهرست منابع
1. Mohseni Bandpi A, Eslami A, Shahsavani A, Khodagholi F, Aliaghaei A, Alinejad A. Water-soluble and organic extracts of ambient PM2. 5 in Tehran air: assessment of genotoxic effects on human lung epithelial cells (A549) by the Comet assay. Toxin Reviews. 2017; 36(2):116-24.
2. Soleimani Z, Goudarzi G, Sorooshian A, Marzouni MB, Maleki H. Impact of Middle Eastern dust storms on indoor and outdoor composition of bioaerosol. Atmospheric Environment. 2016; 138:135-43.
3. Borna E, Amini Nasab AS. The occurrence couses of dust survay and management strategies offer. ICECS-FA-1687-918. 2013.
4. Zolfaghari H, Masoumpour Samakosh J, Shaygan Mehr Sh, Ahmadi M. A synoptic investigation of dust storms in western regions of Iran during 2005-2010 (A case study of widespread wave in July 2009). Geography and Environmental Planning Journal. 2011; 22(3).
5. Megido L, Suárez-Peña B, Negral L, Castrillón L, Suárez S, Fernández-Nava Y, et al. Relationship between physico-chemical characteristics and potential toxicity of PM10. Chemosphere. 2016; 162:73-9.
6. Stafoggia M, Zauli-Sajani S, Pey J, Samoli E, Alessandrini E, Basagaña X, et al. Desert dust outbreaks in Southern Europe: contribution to daily PM10 concentrations and short-term associations with mortality and hospital admissions. Environmental health perspectives. 2016; 124(4):413.
7. Mazloomi S, Esmaeili-Sari A, Bahramifar N, Moeinaddini M. Assessment of the metals and metalloids level in street dust of the east and west of Tehran. Iranian Journal of Health and Environment. 2017; 10(2):281-92.
8. Jaafari J, Naddafi K, Yunesian M, Nabizadeh R, Hassanvand MS, Ghozikali MG, et al. Study of PM10, PM2. 5, and PM1 levels in during dust storms and local air pollution events in urban and rural sites in Tehran. Human and Ecological Risk Assessment: An International Journal. 2018; 24(2):482-93.
9. Shahsavani A, Yarahmadi M, Hadei M, Sowlat MH, Naddafi K. Elemental and carbonaceous characterization of TSP and PM10 during Middle Eastern dust (MED) storms in Ahvaz, Southwestern Iran. Environmental monitoring and assessment. 2017; 189(9):462.
10. Sarti E, Pasti L, Rossi M, Ascanelli M, Pagnoni A, Trombini M, et al. The composition of PM 1 and PM 2.5 samples, metals and their water soluble fractions in the Bologna area (Italy). Atmospheric Pollution Research. 2015; 6(4):708-18.
11. Hoseini M, Yunesian M, Nabizadeh R, Yaghmaeian K, Ahmadkhaniha R, Rastkari N, et al. Characterization and risk assessment of polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) in urban atmospheric Particulate of Tehran, Iran. Environmental Science and Pollution Research. 2016; 23(2):1820-32.
12. Amarloei A, JONIDI JA, ASILIAN MH, Asadollahi K. The Evaluation of PM10, PM2. 5 and PM1 Concentration during Dust Storm Events in Ilam city, from Mar 2013 through Feb 2014. 2014.
13. Kermani M, Arfaeinia H, Nabizade R, Alimohammadi M, Alamolhoda AA, Bahramiasl F, et al. Study on Concentration of Particulate Matter with Diameter Less than 10 Microns, Heavy Metals and Polycyclic Aromatic Hydrocarbons Related to PM2. 5 in the Ambient Air of Sina Hospital District. Journal of Environmental Health Enginering. 2014; 1(2):93-103.
14. Naimabadi A, Ghadiri A, Idani E, Babaei AA, Alavi N, Shirmardi M, et al. Chemical composition of PM 10 and its in vitro toxicological impacts on lung cells during the Middle Eastern Dust (MED) storms in Ahvaz, Iran. Environmental Pollution. 2016; 211:316-24.
15. Chester R, Stoner J. Pb in particulates from the lower atmosphere of the eastern Atlantic. Nature. 1973; 245(5419):27.
16. Kermani M, Arfaeinia H, Nabizadeh R, Alimohammadi M, Aalamolhoda A. Levels of PM2. 5-associated heavy metals in the ambient air of Sina hospital district, Tehran, Iran. Journal of Air pollution and Health. 2015; 1(1):1-6.
17. MohseniBandpi A, Eslami A, Shahsavani A, Khodagholi F, Alinejad A. Physicochemical characterization of ambient PM2. 5 in Tehran air and its potential cytotoxicity in human lung epithelial cells (A549). Science of the Total Environment. 2017; 593:182-90.
18. Arfaeinia H, Hoseini M, Ranjbar Vakilabadi D, Alamolhoda A, Banafshehafshan S, Kermani M. Morphological and mineralogical study of PM2. 5 particles in the air of Tehran, relying on the analysis of EDX-SEM images and XRD analysis. Journal of Health. 2016; 7(2):134-45.
19. Goudarzi Gh, Alavi Bakhtiarvand N, Shirmardi M, Heidari Farsani M, Ahmadi Ankali K, et al. Heavy metals contents of PM10 in ambient air of Ahvaz city. Jornal of Environmental Sciences. 2014; 12(3):65-72.
20. Jafari F, Khademi H. Identification of some heavy metals in atmospheric dust in the city of Kerman. AQM 2013-1016.
21. Gholampour A, Nabizadeh R, Hassanvand MS, Taghipour H, Rafee M, Alizadeh Z, et al. Characterization and source identification of trace elements in airborne particulates at urban and suburban atmospheres of Tabriz, Iran. Environmental Science and Pollution Research. 2016; 23(2):1703-13.
22. Lawrence S, Sokhi R, Ravindra K, Mao H, Prain HD, Bull ID. Source apportionment of traffic emissions of particulate matter using tunnel measurements. Atmospheric environment. 2013; 77:548-57.
23. Perrone M, Gualtieri M, Consonni V, Ferrero L, Sangiorgi G, Longhin E, et al. Particle size, chemical composition, seasons of the year and urban, rural or remote site origins as determinants of biological effects of particulate matter on pulmonary cells. Environmental pollution. 2013; 176:215-27.
24. Pourkhabaz HR, Javanmardi S. Determination of the concentration and source of toxic metals in air of the urban areas (A case study: city of Mashhad). Geography and Environmental Planning Journal. 2014; 25(3).
25. Tiwari S, Srivastava AK, Bisht DS, Bano T, Singh S, Behura S, et al. Black carbon and chemical characteristics of PM10 and PM2. 5 at an urban site of North India. Journal of Atmospheric Chemistry. 2009; 62(3):193-209.
26. Gao Y, Nelson E, Field M, Ding Q, Li H, Sherrell R, et al. Characterization of atmospheric trace elements on PM2. 5 particulate matter over the New York–New Jersey harbor estuary. Atmospheric Environment. 2002; 36(6):1077-86.
27. Kamani H, Hoseini M, Safari G, Mahvi A, Zarei H. Factors affecting the concentrations of heavy metals in precipitation of Tehran using factor analysis method. Iranian Journal of Health and Environment. 2016; 8(4):401-10.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
