جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای Mdr1

ندا مخبریان، فروزنده محجوبی، راضیه پوراحمد، مجتبی علیوندی،
دوره 16، شماره 10 - ( 10-1392 )
چکیده

زمینه و هدف: دلیل اصلی عدم مو فقیت شیمی درمانی ، مقاومت دارویی چند گانه می باشد. مهمترین علت مقاومت دارویی ،پمپهای وابسته به ATP مانند MDR1 هستند که باعث خروج دارو از سلول ها می شوند.ژن MDR1 بسیار پلی مورفیک می باشد و به نظر می رسد این پلی مورفیسم ها بر روی بیان ژن و در نتیجه پاسخ به درمان موثر است.هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم C1236Tژن MDR1 و ارتباط آن با پاسخ به درمان درکودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی پلی مورفیسم C1236T ژن MDR1 در 44 کودک مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد و 40 فرد سالم توسط تکنیک ARMS-PCR مورد بررسی قرار گرفت .همچنین ارتباط این پلی مورفیسم با پاسخ به درمان نیز مورد بررسی قرار گرفت.از نرم افزار SPSS و تست مربع کای برای آنالیز داده ها استفاده گردید و 05/0 P< معنی دار محسوب شد.
 یافته ها: گروه کنترل و بیماران از نظر فراوانی آلل ها و ژنوتیپ تفاوت معنی داری با هم نداشتند (876/0=P ).همچنین بین کسانی که به درمان پاسخ داده بودند و آنهایی که به درمان پاسخ نداده بودند از نظر فراوانی ژنوتیپ تفاوت معنی داری دیده نشد (304/0= P).
 نتیجه گیری: به نظر می رسد که بین پلی مورفیسم C1236T با پاسخ به درمان ارتباط ندارد و نقش این پلی مورفیسم در بیان ژن MDR1 در لوسمی لنفوبلاستیک حاد کودکان و پاسخ به درمان مورد سوال می باشد.


فرخ کریمی،
دوره 20، شماره 8 - ( 8-1396 )
چکیده


چکیده
زمینه و هدف: امروزه مقاومت­ های دارویی از عوامل اصلی در عدم پاسخ بیماران سرطانی به دارو می­باشد. شناسایی مکانیسم ­های مولکولی و عوامل ایجاد کننده مقاومت دارویی می­تواند نقش حائز اهمیتی در تعیین روش درمان در مراحل مختلف بیماری داشته باشد. در این مطالعه، بیان ژن MDR1 که از ژن­ های مهم در مقاومت دارویی بیماران سرطان کلورکتال است، برای اولین بار با استفاده از روش نانوحس­گرزیستی بر پایه نانولوله های کربنی در نمونه بافت سرطان کلورکتال مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش­ ها: ابتدا یک نانوحس­گرزیستی بر پایه نانولوله­ کربنی طراحی گردید. بعد از بهینه سازی شرایط نانوحس­گر در شناسایی توالی DNA هدف، نمونه cDNA مربوط به بیماران سرطان کلورکتال مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته­ ها: نتایج مربوط به بهینه سازی طراحی نانوحس­گر نشان داد که تثبیت کاوش­ گر ژن MDR1 در سطح نانولوله­ های کربنی باعث خاموشی نشر فلورسانس نوری می­ شود، ولی با اضافه کردن توالی ممکل دوباره نشر فلورسانس ظاهر گردید. در واکنش هیبریداسیون نانوحس گر با cDNA مربوط به نمونه­ های بافت توموری و سالم کلورکتال، نشر فلورسانس در
نمونه­ های توموری به طور معنی­ دار بیشتر بود که نشان دهنده سطح  بیان بالای این ژن در بافت توموری می­باشد

نتیجه ­گیری: در نهایت، نتایج بررسی بیان ژن MDR1 با استفاده از روش حس­گر­زیستی نشان داد که بیان این ژن در نمونه بافت توموری سرطان کلورکتال نسبت به نمونه سالم افزایش می­یابد. علاوه بر این، نتایج این تحقیق نشان داد که نانو حس­گرهای زیستی بر پایه نانولوله­ های کربنی می­تواند به عنوان ابزار قدرت­ مندی در کنار روش ­های PCR برای مطالعات بیان ژن در سطح mRNA در سرطان­ های انسانی مورد استفاده قرار گیرد.
 


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb