چکیده
زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو و اختلال کارکرد میتوکندری که منجر به مرگ آپوپتوزی در نورون‌ها می‌گردند، نقش مهمی در پاتوژنز پارکینسون ایفا می‌کنند. از طرفی، بر هم خوردن تنظیم microRNAها می‌تواند منجر به بروز بیماری مخرب اعصاب متعددی شود. Sirt۱و Bcl۲ به عنوان دو ژن کلیدی، روندهای پاتوژن هم چون اختلال کارکرد میتوکندری، استرس اکسیداتیو و آپوپتوز را در بیماری‌های مخرب اعصاب تنظیم می‌کنند.
مواد و روش‌ها: به منظور بررسی نقشmicroRNA ها در مدل بیماری پارکینسون، از دو پایگاه داده miRWalk ۲,۰ وTargetScan (v۷) به‌منظور پیش‌بینی برهمکنش‌های microRNA-هدف استفاده شد.
یافته‌ها: اثرات احتمالی microRNAهای مختلف بر ژن‌های Bcl۲ و Sirt۱ در رت آنالیز شد. نتایج حاصل از پایگاه‌های داده نشان داد که microRNAهایی چون rno-miR-۴۴۹a، rno-miR-۱۸۲،rno-miR-۲۱۱، rno-miR-۳۴b، rno-miR-۳۴c، rno-miR-۴۴۸، rno-miR-۴۶۶b و rno-miR-۹۶ با احتمال بسیار قوی می‌توانند موجب مهار بیان ژن Bcl۲ شوند. هم‌چنینmicroRNA هایی چون rno-miR-۱۸۱ ، rno-miR-۲۱۱، rno-miR-۲۷a، rno-miR-۴۴۹a، rno-miR-۳۴c، rno-miR-۳۰، rno-miR-۲۰۰a و rno-miR-۴۴۸ ژن Sirt۱ را قویاً مهار می‌کنند.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها می‌توان چنین پیش‌بینی نمود که با توجه به امتیاز بالای microRNAهای rno-miR-۲۱۱، rno-miR-۳۴c، rno-miR-۴۴۸ وrno-miR-۴۴۹a دربر همکنش با ژن‌های Bcl۲ و Sirt۱ در
پایگاه داده های مزبور، اینmicroRNA ها احتمالاً می‌توانند نقش مؤثری درروند بیماری ایفا نمایند. بنابراین این microRNAها می‌توانند به عنوان کاندیدهای مناسب جهت بررسی در مدل in vitro بیماری پارکینسون معرفی شوند.
