زمینه و هدف: گونه‌های شیگلا به عنوان یکی از عوامل اصلی ایجاد کننده دیسانتری هستند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی گونه‌های شیگلای جداشده از نمونه‌های اسهال عفونی بیماران شهر خمین است.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی توصیفی بین خرداد 1396 تا آخر آبان سال 1397، تعداد 54 نمونه اسهال عفونی وارد مطالعه شدند. نمونه‌های مدفوع اسهال عفونی بر روی MacConkey agar و Xylose Lysine Deoxycholateagar (XLD) وGram Negative Broth (GN Broth) کشت داده شدند. پروفایل مقاومت آنتی بیوتیکی به‌صورت فنوتیپی تعیین شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1396.307 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک رسیده است.
یافته‌ها :از 54 نمونه اسهال عفونی، به کمک کشت، 11 ایزوله (3/20 درصد) گونه‌های شیگلا تشخیص داده شد. از تعداد کل ایزوله‌های به دست آمده، 9 (8/81 درصد) ایزوله شیگلا سونئی و 2 (1/18 درصد) ایزوله شیگلا فلکسنری بودند. بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در کوتریموکسازول 11 (100 درصد) ، آمپی سیلین 10 (9/90 درصد) و سفکسیم، سفوتاکسیم و سفتریاکسون 9 (8/81 درصد) مشاهده گردید. در این مطالعه، 8 (7/72 درصد) ایزوله Extended Spectrum Beta-Lactamase (ESBL) و 1 (9 درصد) ایزوله بتالاکتاماز AmpC مثبت بودند.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که گونه‌های شیگلا دارای مقاوت بتالاکتامازی به عنوان عامل مطرح ایجاد دیسانتری باکتریال در نمونه‌های اسهال عفونی در منطقه خمین می‌باشند. این نکته باید از طرف متخصصین عفونی به خصوص هنگام درمان اولیه بدون بررسی میکروبیولوژیک مدنظر قرار گیرد.
