مریم داودی، علیرضا کمالی،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف: مزیت مهم آنستزی رژیونال برطرف کردن درد بدون نیاز به نارکوتیک‌ها در دوره پس از عمل می‌باشد که منجر به ترخیص سریع‌تر از ریکاوری و نیز برگشت سریع‌تر هوشیاری درکودکان میشود. هدف از این پژوهش مقایسه افزودن میدازولام و نئوستیگمین به بوپیوا کایین به روش کودال در کاهش درد بعد از اعمال جراحی تحتانی شکم در اطفال ۸-۲ سال می‌باشد. مواد و روش‌ها: در طی یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بـالینی تصادفی دو سو کور اطفال (۴۵ نفر) به طور کاملاً تصادفی در یکی از گروه‌های میدازولام، نئوستیگمین و پلاسبو قرار گرفتند. القا بی‌هوشی به صورت استنشاقی، با هالوتان و اکسیژن انجام شد. در گروه اول بـوپیـواکایـین ۲۵/۰ درصد بــه مــقدار ۵/۰ میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم همراه میدازولام به مقدار۵۰ میکروگرم به ازای هر کیلو گرم، در گروه دوم بوپیواکایین ۲۵/۰ درصد به مقدار ۵/۰ میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم همراه نئوستیگمین به میزان ۲ میکروگرم به ازای هر کیلو گرم و در گروه سوم پلاسبو و بوپیواکایین ۲۵/۰ درصد به مقدار ۵/۰ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم به صورت کودال تزریق شد. یافته‌ها: میانگین مدت بیدردی در بیماران گروه نئوستیگمین ۲۵/۰±۵/۱۶ ساعت، در بیماران گروه میدازولام ۲۲/۰±۳/۱۲ ساعت و در گروه پلاسبو ۱۱/۰±۶ ساعت بود(۰۰۱/۰> p)؛ همچنین میانگین رتبه درد در ریکاوری ۶ ، ۱۲ و ۲۴ ساعت بعد ازعمل در گروه نئوستیگمین کمتر از دو گروه دیگر بود(۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: طول مدت بیدردی در گروه نئوستیگمین بیشتر از گروه میدازولام و گروه پلاسبو بود.
