---

---

مقدمه: زایمان یک فرآیند فیزیولوژیک است که یک جنین از رحم به فضای بیرون رانده می‌شود. فریدمن (۱۹۵۴) نوعی الگوی مشخصه سیگموئیدی را برای زایمان توصیف نمود. این مطالعه با هدف بررسی روند پیشرفت زایمان در زنان چندزا طراحی شد. روش کار: مطالعه حاضر بر روی ۳۳۶ نفر زن چندزا در طی یک سال به صورت همگروهی انجام شد که جهت محاسبه مراحل زایمان، مقدار دیلاتاسیون دهانه رحم در واحد زمان برای هر یک از شرکت کننده‌ها اندازه‌گیری شد. شرکت کنندگان به چهار گروه بدون مداخله، القا شده، بی دردی گرفته و هر دو مداخله تقسیم شدند و معیارهای مورد نظر در هر دو گروه ثبت گردید. در تحلیل آماری این مطالعه از آزمون‌های آنالیز واریانس یک طرفه و از مدل‌های چند سطحی رگرسیونی جهت رسم منحنی استفاده شد. نتایج: در تمام زیر گروه‌های زنان چندزا با افزایش اتساع سرویکس، سرعت باز شدگی دهانه رحم نیز افزایش می‌یابد. ارتباط معنی‌داری بین زیر گروه‌های مختلف زنان شرکت کننده در مطالعه، از نظر میانگین سرعت دیلاتاسیون، در فاز فعال مرحله اول و مرحله سوم با القا زایمان دیده شد(۰۵/۰>p). اما اختلافی از نظر میانگین مرحله دوم با القا زایمان وجود نداشت. میانگین فاز فعال و مرحله دوم در زنان مورد مطالعه، در این بررسی به شکل معنی‌داری بیشتر از زنان مولتی پار مورد مطالعه فریدمن بود (به ترتیب۵۶/۳ ساعت در مقابل ۲/۲ ساعت و ۲۵ دقیقه در برابر ۱۸ دقیقه) (۰۰۱/۰> p). به علاوه در این مطالعه، فاز رکود مشاهده نشد. نتیجه گیری: الگوی پیشرفت زایمان در عصر حاضر به شکل بارزی از منحنی فریدمن در دهه ۱۹۵۰ متفاوت است و به شکل سیگموئیدی نمی‌باشد و مهم‌ترین فاکتور مؤثر بر مدت زمان فاز نهفته، دیلاتاسیون زمان پذیرش می‌باشد. لذا تعیین یک منحنی استاندارد و بدون سوگیری در زنان زائو کاری بسیار پیچیده و مشکل است و می‌بایست از روش‌های آماری استفاده شود که اثرات ناشی از متغیرهای مخدوش کننده شرکت کنندگان را حذف نماید.

---

زمینه و هدف: امروزه نگرانی‎های جهانی در مورد تاثیر باقیمانده‎های آنتی‎بیوتیک بر محیط زیست افزایش یافته و کنترل تخلیه آنها مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی کارایی فرآیند اکسیداسیون فنتون(H۲O۲/Fe+۲) در کاهش آنتی‎بیوتیک سولفادیازین از محیط‎های آبی انجام گرفت. مواد و روش‎ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی بود. فاضلاب سنتتیک حاوی غلظت‎های ۰۷۹/۰، ۱۹/۰ و ۴۷/۰ میلی مولار از آنتی‎بیوتیک سولفادیازین تحت تصفیه با فرآیند فنتون قرار گرفت. سپس تاثیر تغیرات غلظت اولیه آنتی‎بیوتیک، نسبت مولی واکنش گرها، غلظت [Fe+۲]، [H۲O۲]، زمان تماس و pH بر حذف آنتی‎بیوتیک، ارزیابی و شرایط بهینه برای هر یک از پارامترهای مذکور تعین گردید. پساب خروجی به منظور سنجش آنتی بیوتیک باقیمانده، توسط HPLC-UV آنالیز گردید. یافته‏ها: نتایج نشان داد پارامترهای بهینه در انجام فرآیند فنتون به منظور حذف آنتی‎بیوتیک سولفادیازین به ترتیب شامل pH برابر با ۵/۳ ، نسبت مولی[H۲O۲]/[ Fe+۲] برابر با ۵/۱ و زمان تماس ۱۵ دقیقه می‎باشد. با اعمال این شرایط راندمان حذف آنتی‎بیوتیک در غلظت‎های ۰۷۹/۰، ۱۹/۰ و ۴۷/۰ میلی مولار به ترتیب برابر با ۸۲/۹۹ درصد، ۹۷/۹۷ درصد و ۲۳/۷۸ درصد و میزان حذف COD فاضلاب، ۳۳/۸۳ درصد، ۵۷/۷۸ درصد و ۵۷/۷۸ درصد بود. نتیجه‏گیری: آزمایشات انجام شده نشان دهنده کارایی موثر فرآیند اکسیداسیون فنتون در حذف فاضلاب حاوی آنتی‎بیوتیک سولفادیازین می‎باشد. کارایی این روش در حذف سایر آنتی‎بیوتیک‎های مقاوم به تصفیه بیولوژیکی نیز می‎تواند مورد بررسی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: وجود نیترات در آب آشامیدنی موجب مشکلات بهداشتی و محیط زیستی فراوانی می‎گردد. این پژوهش با هدف بررسی کارایی روش احیاء نیترات توسط فرآیند Fe/H۲O۲ و جذب روی کربن فعال صورت پذیرفت. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی، اکسیداسیون نیترات توسط فرآیند اکسیداسیون پیشرفته Fe°/FeІІ/FeШ/H۲O۲ در pH ۱۰-۲، غلظت نیترات ۵۰ تا ۳۰۰ میلی‎گرم بر لیتر انجام شد. پس از تنظیم pH، مقادیر ۵/۰، ۱، ۲، ۵ و ۱۰ گرم در لیتر از GAC، PAC، H۲O۲/GAC و Fe/H۲O۲/GAC همراه با H۲O۲ در فاصله زمانی ۱۵، ۳۰، ۴۵، ۶۰ و ۹۰ دقیقه به محیط واکنش اضافه و مخلوط گردید. یافته‎ها: در زمان ماند ۱۰ دقیقه و ۵/۰ میلی‎لیترH۲O۲ و ۱ گرم در لیتر Fe، FeІІ وFeШ راندمان حذف به ترتیب ۵/۸۸، ۸۴ و ۷۸ درصد به دست آمد. در غلظت نیترات ۵۰ میلی‎گرم در لیتر و غلظت‎های ۵/۰، ۱ و ۱۰ میلی‎گرم در لیتر GAC نیز راندمان حذف ۵/۸۶، ۶/۹۳ و ۶/۸۲ درصد به دست آمد. راندمان حذف نیترات در ۴=pH حدود ۵۰ درصد می‎باشد در حالی که در۳= pH راندمان حذف به ۸۰ درصد می‎رسد. نتیجه‎گیری: فرآیند فنتون اصلاحی با نانو ذرات آهن و جذب با کربن فعال قادر به کاهش موثر نیترات تحت شرایط بهینه بوده و استفاده از کربن فعال در غلظت ۱ گرم در لیتر راندمان حذف نیترات را می‎تواند تا ۹۰ درصد افزایش دهد.

---

زمینه و هدف: نفتالین از هیدروکربن‎های چند حلقه ای موجود در اغلب رسوبات آب است. هدف از این مطالعه ارزیابی عملکرد واکنش  UV/H_۲O_۲در تجزیه نفتالین از محلول آبی است.

مواد و روش‎ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی است. ۱ لیتر رآکتور شیشه‎ای استوانه‎ای برای انجام تمام آزمایشات تجزیه مورد استفاده قرار گرفت. منبع تابش، لامپ UV کم فشار جیوه‎ای با طول موج ۲۵۴ نانومتر (W, UV-C۳۰) که در بالای فتورآندکتور با جریان ناپیوسته جهت انجام آزمایش UV/H_۲O_۲قرار داده شده بود. غلظت‎های مختلف H_۲O_۲ (۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵ و ۳۰ میلی‎گرم بر لیتر) آزمایش شد.

یافته‎ها: در غلظت ۱۵ میلی‎گرم در لیتر نفتالین و زمان‎های ماند ۵، ۱۰، ۲۰،۳۰، ۴۰، ۵۰، ۶۰، ۱۰۰ و ۱۲۰ دقیقه راندمان حذف نفتالین در سیستم UV/H_۲O_۲ به ترتیب برابر با ۱۵، ۲۸، ۳۱، ۳۶، ۴۲، ۵۲، ۵۶، ۷۳ و ۵/۵۹ درصد و راندمان حذف COD در زمان‎های ماند ۵، ۱۰، ۲۰،۳۰، ۴۰، ۵۰، ۶۰، ۱۰۰ و ۱۲۰ دقیقه به ترتیب برابر با ۲۲، ۳۸، ۴۵، ۵/۶۱، ۵/۶۷، ۷۰، ۸۰، ۵/۸۸ و ۷۶ درصد مشاهده شد. هنگامی که pH اولیه ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۹، ۱۰ و ۱۲ بود به طور تقریبی راندمان حذف نفتالین به ترتیب ۸/۷۵، ۴/۶۳، ۶۲، ۵/۵۸، ۸/۴۴، ۸/۳۵ و ۳۰ درصد در سیستم UV/H_۲O_۲ می‎باشد.

نتیجه‎گیری: نتایج آزمایشات در این مطالعه نشان می‎دهد که دوز ۲۰ میلی‎گرم بر لیتر H_۲O_۲ در ۳pH= و شدتUV W/cm^۲ ۸/۲ (۲۵۴ نانومتر)، شرایط بهینه بهره‎برداری جهت معدنی شدن نفتالین با راندمان حذف ۷۳ درصد بعد از ۱۰۰ دقیقه زمان واکنش را فراهم می‎نماید.