---

---

مقدمه: زایمان یک فرآیند فیزیولوژیک است که یک جنین از رحم به فضای بیرون رانده می‌شود. فریدمن (1954) نوعی الگوی مشخصه سیگموئیدی را برای زایمان توصیف نمود. این مطالعه با هدف بررسی روند پیشرفت زایمان در زنان چندزا طراحی شد. روش کار: مطالعه حاضر بر روی 336 نفر زن چندزا در طی یک سال به صورت همگروهی انجام شد که جهت محاسبه مراحل زایمان، مقدار دیلاتاسیون دهانه رحم در واحد زمان برای هر یک از شرکت کننده‌ها اندازه‌گیری شد. شرکت کنندگان به چهار گروه بدون مداخله، القا شده، بی دردی گرفته و هر دو مداخله تقسیم شدند و معیارهای مورد نظر در هر دو گروه ثبت گردید. در تحلیل آماری این مطالعه از آزمون‌های آنالیز واریانس یک طرفه و از مدل‌های چند سطحی رگرسیونی جهت رسم منحنی استفاده شد. نتایج: در تمام زیر گروه‌های زنان چندزا با افزایش اتساع سرویکس، سرعت باز شدگی دهانه رحم نیز افزایش می‌یابد. ارتباط معنی‌داری بین زیر گروه‌های مختلف زنان شرکت کننده در مطالعه، از نظر میانگین سرعت دیلاتاسیون، در فاز فعال مرحله اول و مرحله سوم با القا زایمان دیده شد(05/0>p). اما اختلافی از نظر میانگین مرحله دوم با القا زایمان وجود نداشت. میانگین فاز فعال و مرحله دوم در زنان مورد مطالعه، در این بررسی به شکل معنی‌داری بیشتر از زنان مولتی پار مورد مطالعه فریدمن بود (به ترتیب56/3 ساعت در مقابل 2/2 ساعت و 25 دقیقه در برابر 18 دقیقه) (001/0> p). به علاوه در این مطالعه، فاز رکود مشاهده نشد. نتیجه گیری: الگوی پیشرفت زایمان در عصر حاضر به شکل بارزی از منحنی فریدمن در دهه 1950 متفاوت است و به شکل سیگموئیدی نمی‌باشد و مهم‌ترین فاکتور مؤثر بر مدت زمان فاز نهفته، دیلاتاسیون زمان پذیرش می‌باشد. لذا تعیین یک منحنی استاندارد و بدون سوگیری در زنان زائو کاری بسیار پیچیده و مشکل است و می‌بایست از روش‌های آماری استفاده شود که اثرات ناشی از متغیرهای مخدوش کننده شرکت کنندگان را حذف نماید.

---

زمینه و هدف: امروزه نگرانی‎های جهانی در مورد تاثیر باقیمانده‎های آنتی‎بیوتیک بر محیط زیست افزایش یافته و کنترل تخلیه آنها مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی کارایی فرآیند اکسیداسیون فنتون(H2O2/Fe+2) در کاهش آنتی‎بیوتیک سولفادیازین از محیط‎های آبی انجام گرفت. مواد و روش‎ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی بود. فاضلاب سنتتیک حاوی غلظت‎های 079/0، 19/0 و 47/0 میلی مولار از آنتی‎بیوتیک سولفادیازین تحت تصفیه با فرآیند فنتون قرار گرفت. سپس تاثیر تغیرات غلظت اولیه آنتی‎بیوتیک، نسبت مولی واکنش گرها، غلظت [Fe+2]، [H2O2]، زمان تماس و pH بر حذف آنتی‎بیوتیک، ارزیابی و شرایط بهینه برای هر یک از پارامترهای مذکور تعین گردید. پساب خروجی به منظور سنجش آنتی بیوتیک باقیمانده، توسط HPLC-UV آنالیز گردید. یافته‏ها: نتایج نشان داد پارامترهای بهینه در انجام فرآیند فنتون به منظور حذف آنتی‎بیوتیک سولفادیازین به ترتیب شامل pH برابر با 5/3 ، نسبت مولی[H2O2]/[ Fe+2] برابر با 5/1 و زمان تماس 15 دقیقه می‎باشد. با اعمال این شرایط راندمان حذف آنتی‎بیوتیک در غلظت‎های 079/0، 19/0 و 47/0 میلی مولار به ترتیب برابر با 82/99 درصد، 97/97 درصد و 23/78 درصد و میزان حذف COD فاضلاب، 33/83 درصد، 57/78 درصد و 57/78 درصد بود. نتیجه‏گیری: آزمایشات انجام شده نشان دهنده کارایی موثر فرآیند اکسیداسیون فنتون در حذف فاضلاب حاوی آنتی‎بیوتیک سولفادیازین می‎باشد. کارایی این روش در حذف سایر آنتی‎بیوتیک‎های مقاوم به تصفیه بیولوژیکی نیز می‎تواند مورد بررسی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: وجود نیترات در آب آشامیدنی موجب مشکلات بهداشتی و محیط زیستی فراوانی می‎گردد. این پژوهش با هدف بررسی کارایی روش احیاء نیترات توسط فرآیند Fe/H2O2 و جذب روی کربن فعال صورت پذیرفت. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی، اکسیداسیون نیترات توسط فرآیند اکسیداسیون پیشرفته Fe°/FeІІ/FeШ/H2O2 در pH 10-2، غلظت نیترات 50 تا 300 میلی‎گرم بر لیتر انجام شد. پس از تنظیم pH، مقادیر 5/0، 1، 2، 5 و 10 گرم در لیتر از GAC، PAC، H2O2/GAC و Fe/H2O2/GAC همراه با H2O2 در فاصله زمانی 15، 30، 45، 60 و 90 دقیقه به محیط واکنش اضافه و مخلوط گردید. یافته‎ها: در زمان ماند 10 دقیقه و 5/0 میلی‎لیترH2O2 و 1 گرم در لیتر Fe، FeІІ وFeШ راندمان حذف به ترتیب 5/88، 84 و 78 درصد به دست آمد. در غلظت نیترات 50 میلی‎گرم در لیتر و غلظت‎های 5/0، 1 و 10 میلی‎گرم در لیتر GAC نیز راندمان حذف 5/86، 6/93 و 6/82 درصد به دست آمد. راندمان حذف نیترات در 4=pH حدود 50 درصد می‎باشد در حالی که در3= pH راندمان حذف به 80 درصد می‎رسد. نتیجه‎گیری: فرآیند فنتون اصلاحی با نانو ذرات آهن و جذب با کربن فعال قادر به کاهش موثر نیترات تحت شرایط بهینه بوده و استفاده از کربن فعال در غلظت 1 گرم در لیتر راندمان حذف نیترات را می‎تواند تا 90 درصد افزایش دهد.

---

زمینه و هدف: نفتالین از هیدروکربن‎های چند حلقه ای موجود در اغلب رسوبات آب است. هدف از این مطالعه ارزیابی عملکرد واکنش  UV/H₂O₂در تجزیه نفتالین از محلول آبی است.

مواد و روش‎ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی است. 1 لیتر رآکتور شیشه‎ای استوانه‎ای برای انجام تمام آزمایشات تجزیه مورد استفاده قرار گرفت. منبع تابش، لامپ UV کم فشار جیوه‎ای با طول موج 254 نانومتر (W, UV-C30) که در بالای فتورآندکتور با جریان ناپیوسته جهت انجام آزمایش UV/H₂O₂قرار داده شده بود. غلظت‎های مختلف H₂O₂ (5، 10، 15، 20، 25 و 30 میلی‎گرم بر لیتر) آزمایش شد.

یافته‎ها: در غلظت 15 میلی‎گرم در لیتر نفتالین و زمان‎های ماند 5، 10، 20،30، 40، 50، 60، 100 و 120 دقیقه راندمان حذف نفتالین در سیستم UV/H₂O₂ به ترتیب برابر با 15، 28، 31، 36، 42، 52، 56، 73 و 5/59 درصد و راندمان حذف COD در زمان‎های ماند 5، 10، 20،30، 40، 50، 60، 100 و 120 دقیقه به ترتیب برابر با 22، 38، 45، 5/61، 5/67، 70، 80، 5/88 و 76 درصد مشاهده شد. هنگامی که pH اولیه 3، 4، 5، 6، 7، 9، 10 و 12 بود به طور تقریبی راندمان حذف نفتالین به ترتیب 8/75، 4/63، 62، 5/58، 8/44، 8/35 و 30 درصد در سیستم UV/H₂O₂ می‎باشد.

نتیجه‎گیری: نتایج آزمایشات در این مطالعه نشان می‎دهد که دوز 20 میلی‎گرم بر لیتر H₂O₂ در 3pH= و شدتUV W/cm² 8/2 (254 نانومتر)، شرایط بهینه بهره‎برداری جهت معدنی شدن نفتالین با راندمان حذف 73 درصد بعد از 100 دقیقه زمان واکنش را فراهم می‎نماید.