زمینه و هدف: اسپور قارچ‏ها در طبیعت به مقدار زیاد وجود دارد و ممکن است موجب بیماری در افراد مستعد شود. رینوسینوزیت قارچی طی سال‏های اخیر افزایش قابل ملاحظه ای یافته است. هدف از این مطالعه، بررسی رینوسینوزیت قارچی در نمونه‏های به دست آمده از بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن که نیاز به جراحی اندوسکوپیک سینوس داشته‏اند و تعیین حساسیت گونه‏های جدا شده نسبت به داروهای ضد قارچی رایج بود.

مواد و روش‏ها: در یک بررسی مقطعی از افراد مبتلا به رینوسینوزیت مزمن که تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفتند، در ظرف‏های استریل حاوی نرمال سالین نمونه‏گیری به عمل آمد. آزمایشات میکروسکوپی و کشت روی محیط سابورود دکستروز آگار انجام شد. کمترین غلظت دارویی ممانعت کننده از رشد قارچ‏ها (MIC)برای هفت داروی رایج ضد قارچی به روش ایی تست برای گونه های جدا شده تعیین شد.

یافته‏ها: به طور کلی، نمونه‏های 102 بیمار بدون سابقه نقص سیستم ایمنی تحت آزمایش قرار گرفتند. 9 عدد از نمونه‏های کشت داده شده مثبت بودند که شامل 3 مورد آسپرژیلوس فومیگاتوس، 3 مورد پنیسیلیوم، 2 مورد آسپرژیلوس فلاووس و 1 مورد آلترناریا می‏شدند. متوسط سن بیماران 38 سال بود و 59 نفر از بیماران مرد و 43 نفر زن بودند. گونه‏های جدا شده حساسیت بیشتری نسبت به داروهای آمفوتریسین B و وریکونازول نشان دادند.

نتیجه‏گیری: از آن جایی که شیوع عفونت رینوسینوزیت قارچی کم می‏باشد، متأسفانه توجه کمتری به این بیماری می‏شود و زمانی که درمان با داروهای ضد میکروبی در بیماران موثر نباشد، درمان با داروهای ضد قارچی شروع می‏شود. تشخیص سریع و انتخاب داروی مناسب منجر به درمان مناسب در این بیماران خواهد شد.