---

مقدمه: در سال های اخیر ارتباط هلیکوباکترپیلوری با کم خونی فقر آهن در حال مطالعه می باشد. هدف از این مطالعه یافتن ارتباط میان هلیکوباکترپیلوری با میزان هموگلوبین و فرتین سرم (به عنوان ذخیره آهن) است. روش کار: این مطالعه، یک مطالعه مشاهده ای و از نوع مقطعی بوده که به صورت توصیفی-تحلیلی بر روی 262 بیمار مبتلاء به کم خونی انجام گرفته است و جهت هر بیمار هموگلوبین، MCV، فرتین سرم و تیتر آنتی بادی IgG هلیکوباکترپیلوری محاسبه گردید و سپس به بررسی ارتباط بین ان موارد با هلیکوباکترپیلوری پرداخته شد. نتایج: در 147 نفر (56%) بیماران تیتر هلیکوباکترپیلوری منفی و در 115 نفر (44%) تیتر هلیکوباکترپیلوری مثبت بود. همچنین در 78 نفر (29/8%) بیماران فرتین کم تر از 120µgr/dlit  بوده است. با استفاده از آزمون های آماری رگرسیون لجستیک مشخص شد که بین سطح فرتین و شانس ابتلاء به هلیکوباکترپیلوری ارتباط آماری وجود دارد به گونه ای که شانس ابتلاء به هلیکوباکترپیلوری در کسانی که فرتین کم تر از 12 دارند، 1/93 برابر کسانی است که فرتین بالای 12 دارند و این شانس با استفاده از رگرسیون لجستیک در سطح خطای 0/05 معنادار آماری است. همچنین مشخص شد که هیچ گونه ارتباط معنی دار آماری بین میزان کاهش MCV و شانس ابتلاء به هلیکوباکترپیلوری وجود ندارد. نتیجه گیری: میزان فرتین سرم در بیماران با عفونت هلیکوباکترپیلوری کاهش می یابد و این کاهش فرتین از نظر آماری معنی دار می باشد این مطلب را مطالعات انجام شده در خارج از کشور نیز نشان داده اند.

---

---

---

مقدمه: علیرغم این که اکثر کودکان مبتلا به تب و تشنج پیش آگهی خوبی دارند، والدین همواره از عود تب و تشنج نگران می باشند. با توجه به اختلاف نظرهای محققین، لازمه انتخاب نوع درمان و پیش‌گیری، دانستن دقیق اثرات و عواقب کوتاه مدت و دراز مدت داروها می‌باشد. در این مطالعه اثر دیازپام متناوب و فنوبار بنتال مداوم در پیش‌گیری از عود تب و تشنج مقایسه گردیده است. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 100 بیمار مبتلا به تب و تشنج تحت درمان با دیازپام متناوب به میزان 1 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه سه بار در روز در مدت تب با 100 بیمار تحت درمان فنوباربیتال روزانه به میزان 5-3 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه دو بار در روز از نظر میزان عود تب و تشنج و عوارض دارویی با هم مقایسه گردیدند. این اطلاعات توسط آزمون‌های کای دو و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بیماران به مدت میانگین 19 ماه پی‌گیری شدند که در این مدت در هر دو گروه 14 درصد بیماران دچار عود تشنج شدند. در گروه فنوباربیتال 74 درصد و در گروه دیازپام 26 درصد عوارض دارویی دیده شد(0001/0=p). میانگین حملات تب در سال در گروه فنوبار بنتال 4/1±2/3 و در گروه دیازپام 1/1±0/3 بود(48/0=p) که اختلاف معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: دیازپام خوراکی هنگام تب مانند فنوباربیتال در پیش‌گیری از عود تب وتشنج موثر است و نسبت به فنوباربیتال عوارض کمتری دارد.

---

مقدمه: برگ سبز چای (L Camellia sinensis) حاوی ترکیبات پلی فنلی با اثرات ضد میکربی می‌باشد. از آنجا که چای از نوشیدنی‌های بسیار پرطرفدار در ایران می‌باشد لذا تاثیر آن بر تشکیل بیوفیلم و کلونیزه شدن عوامل ایجاد عفونت‌های روده‌ای و عفونت‌های فرصت طلب بیمارستانی اهمیت زیادی دارد. هم‌چنین با جدا کردن ترکیبات بازدارندۀ تشکیل بیوفیلم می‌توان از آنها به عنوان نگهدارندۀ مواد غذایی در صنایع استفاده نمود. در این پژوهش اثر ممانعت کنندگی عصاره‌های چای سیاه و سبز از تشکیل بیوفیلم، در 5 باکتری از خانوادۀ انتروباکتریاسه شامل اشریشیا کلی انتروپاتوژن، سالمونلا انتریکا سرووار تایفی موریوم، کلبسیلا نومونیه، پروتئوس میرابیلیس و شیگلا فلکسنری سنجیده شد و با هم مقایسه گردید. روش کار: در این مطالعه تجربی پس از عصاره‌گیری نمونه‌ها توسط عصاره‌گیر Soxhlet با استفاده از حلال متانول 50 درصد و جدا نمودن مجدد در فاز اتیل استات، عصاره‌ها پس از استریل شدن توسط فیلتر 44/0 میکرون تا زمان استفاده در یک فانل استریل در 4 درجۀ سانتی‌گراد نگهداری شدند. از روش انتشار چاهک (طبق روش کربی بائر) برای محاسبۀ حداقل غلظت بازدارندگی و از روش تهیۀ رقت در محیط مایع برای بررسی تشکیل بیوفیلم در کشت‌های تیمار شده با غلظت‌های مختلف عصاره‌ها استفاده شد. ارزیابی تشکیل بیوفیلم با نمونه‌برداری از جدار ارلن مایر حاوی محیط‌های تیمار شده و کشت آن روی تریپتیکاز سوی آگار و شمارش کلنی‌ها و سپس مقایسه آن با کشت‌های شاهد صورت گرفت. تحلیل آماری داده‌ها با آزمون آنالیز واریانس انجام شد. نتایج: اثر ممانعت کنندگی از تشکیل بیوفیلم در چای سیاه بیشتر از چای سبز بود. غلظت 5/4 میلی‌گرم در میلی‌لیتر از عصارۀ چای سیاه و 5 میلی‌گرم در میلی‌لیتر از عصارۀ چای سبز، اثر باکتریسایدی بر این میکروارگانیسم‌ها داشت. در میان این باکتری‌ها پروتئوس میرابیلیس بیشترین حساسیت به چای سیاه و اشریشیا کُلی انتروپاتوژن بیشترین حساسیت را به چای سبز داشتند و کلبسیلا نومونیه بیشترین مقاومت را نسبت به هر دوی این عصاره‌ها نشان داد. نتیجه گیری: از آنجا که چای به طور مستقیم پس از نوشیدن بر دستگاه گوارشی تاثیر می‌گذارد، منجر به کاهش انتروباکتریاسه‌ها و کاهش کلونیزاسیون آنها بر سطح سلول‌های اپی تلیال دستگاه گوارشی، کاهش خطر عفونت‌های روده‌ای و کاهش تولید مواد سرطان زا از قبیل اسکاتول در اثر متابولیسم این باکتری‌ها در روده می‌شود. هم‌چنین می‌توان از پلی فنل‌های چای به عنوان نگهدارندۀ مواد غذایی در صنایع نیز بهره گرفت.

---

مقدمه: از اواخر تیرماه سال 1384 براساس گزارش مرکز مدیریت بیماری‌، یک همه گیری ناشی از ویبریوکلرا سروتیپ Inaba از اواخر تیرماه شروع شد. هدف از اجرای مطالعه حاضر استفاده از مطالعات انجام شده به صورت یک جا برای مشخص کردن منبع عفونت بوده است. روش کار: مطالعه حاضر یک متاآنالیز است مطالعات انجام شده در استان‌های قم، مرکزی، گلستان، کرج و قزوین که همگی به صورت مورد شاهدی بودند، انتخاب و وارد مطالعه گردیدند. تعداد موارد بیمار که از این دانشگاه‌ها در این همه‌گیری گزارش شده، 531 نفر بوده است. در این مطالعه اندازه اثر هر یک از مواجهه‌های مورد نظر با محاسبه نسبت احتمال، یک کاسه شده با روش‌های Random و Fixed اندازه‌گیری شدند. در این مطالعه از نرم افزار Stata ویرایش 8 استفاده گردید. نتایج: مقدار نسبت شانس محاسبه شده برای سابقه مسافرت به خارج از استان 64/1 (حدود اطمینان 95%: 98/0 تا 88/1) بود. نسبت شانس محاسبه شده برای مواجهه‌های استفاده از بستنی غیر پاستوریزه، نشستن دست‌ها پس از توالت، خوردن غذای خارج از منزل، خوردن میوه و مصرف سبزی خام به‌ ترتیب 88/. (حدود اطمینان 95%: 48/0 تا 61/1) ، 72/3 (حدود اطمینان 95%: 86/0 تا 05/16)، 38/2 (حدود اطمینان 95%: 46/1 تا 90/3)، 97/0 (حدود اطمینان 95%: 42/0 تا 18/2) ، 36/5 (حدود اطمینان 95%: 4/2 تا 12) به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در بالا به نظر می‌رسد که در استان‌هایی که مطالعه انجام شده، بین استفاده از غذای بیرون و بیماری و نیز بین مصرف سبزی خام و بیماری رابطه معنی‌دار وجود داشته است.

---

مقدمه: استفراغ شدید حاملگی یا هاپیرامزیس گراویداروم، استفراغ وخیم حاملگی است که سبب ایجاد عوارض زیادی در طی حاملگی می‌شود. با توجه به ناشناخته بودن علت اصلی آن، این پژوهش به منظور بررسی رابطه استفراغ شدید حاملگی و هیکوباکترپیلوری انجام شد. روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی خانم‌های حامله با سن حاملگی 7-16 هفته که در 3 ماهه اول سال 1387 به درمانگاه زنان و زایمان زایشگاه شبیه‌خوانی کاشان مراجعه کردند مورد بررسی قرار گرفتند. گروه مورد 40 نفر از خانم‌های مبتلا به استفراغ شدید حاملگی و گروه شاهد به همان تعداد افراد فاقد استفراغ شدید حاملگی بودند. ملاک تشخیص بیماری، استفراغ بیش از 3 بار در روز و کتون‌اوری یک مثبت بود. تیتر سرمی ایمونوگولوبولین G ضد هلیکوباکترپیلوری در هر دو گروه به روش الایزا با کیت استاندارد اندازه‌گیری شد و سپس دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون 2 بررسی شده و 05/0p< معنی‌دار تلقی گردید. نتایج: میانگین سنی در گروه مورد 5/4 ±4/25 و در گروه شاهد 6/4±4/22 سال بود. دو گروه از لحاظ سن، سن حاملگی، سابقه سقط قبلی، تعداد حاملگی و تعداد زایمان اختلاف معنی‌داری نداشتند. فراوانی عفونت هلیکوباکترپیلوری در گروه مورد 75 درصد و در گروه شاهد 35 درصد نشان داده شد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار بود (001/0p=). نتیجه گیری: رابطه آماری معنی‌دار بین استفراغ شدید حاملگی و هلیکوباکترپیلوری مشاهده شد. با توجه به این که هلیکوباکترپیلوری عامل زخم معده است و استفراغ شدید حاملگی بعضی از علائم آن را تقلید می‌کند برای اثبات این رابطه، مطالعات بیشتری لازم است.

---

مقدمه: هدف این بررسی مطالعه فعالیت ضد‌ میکروبی 22 سویه لاکتوباسیل‌ مقاوم به شرایط اسیدی و املاح صفراوی جدا شده از محصولات لبنی تخمیری لیقوان و شناسایی بیوشیمیایی و ملکولی سویه‌های منتخب به‌منظور انتخاب سویه‌های دارای پتانسیل پروبیوتیک بومی است. روش کار: در یک مطالعه بنیادی- کاربردی ارزیابی فعالیت ضد‌میکروبی این سویه‌ها با دو روش دولایه و حفره‌ای علیه باکتری‌های بیماری‌زا اشرشیا کلی، لیستریا اینوکوا، یرسینیا انتروکولیتیک، لیستریا مونوسایتوژن و استافیلوکوک اورئوس انجام گرفت. شناسایی این سویه‌ها با دو روش بیوشیمیایی و تعیین ترادف ناحیه S rDNA16 صورت گرفت. نتایج: در روش دولایه براساس قطر هاله عدم رشد ایجاد شده، سویه‌های مورد آزمایش در سه گروه بازدارنده، نیمه بازدارنده و غیر بازدارنده قرار گرفتند. در روش حفره‌ای اطراف چاهک‌های حاوی عصاره اسیدی سویه‌های C5i4,Y1l4,K2l3,C4i2,C6l2 و عصاره خنثی سویه C5i4 هاله عدم رشد مشاهده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، ترادف ناحیه S rDNA16 چهار سویهC4i2, C1d2, Y2c4, D3b1 که بالاترین درصد بازدارندگی باکتری‌های اندیکاتور (بالای80 درصد) را نشان می‌دادند تکثیر و توالی‌یابی شد. بر این اساس چهار سویه به ترتیب لاکتوباسیلوس پنتوسوس، لاکتوباسیلوس برویس، لاکتوباسیلوس پنتوسوس و لاکتوباسیلوس پاراپلانتاروم شناسایی شدند. نتیجه گیری: باکتری‌های بومی جدا شده از فراورده‌های لبنی ایران بالقوه پروبیوتیک بوده و می‌توانند گزینه مناسبی به عنوان نگهدارنده طبیعی برای ممانعت از آلاینده‌های مواد غذایی باشند

---

زمینه و هدف: در جوامع غربی ژن iceA هلیکوباکتر پیلوری به عنوان یک مارکر ژنتیکی مرتبط با زخم معده گزارش شده است. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع ژنوتیپ‌های iceA هلیکوباکتر پیلوری و ارتباط آن با زخم معده در ایران بوده است. مواد و روش‎ها: پژوهش حاضر با روش مشاهده‌ای بر روی 75 نفر بیمار انجام شده است. نمونه‌های بیوپسی بیماران جهت حضور هلیکو باکتر پیلوری با تست اوره آز، ژن glmM و کشت تایید و تغییرات آللیک ژنوتیپ‌های 1iceA و 2iceA نیز با PCR تعیین شدند. یافته‎ها: در این مطالعه دو الل 1iceA و 2iceA در بیماران مبتلا به زخم معده شناسایی شدند. ژنوتیپ 1iceA (64 درصد) فراوانی بالاتری نسبت به از ژنوتیپ 2iceA (3/21 درصد) داشت. سویه‌های 1iceA بیشتر در بیماران دارای زخم معده مشاهده شدند. در این پژوهش هیچ گونه ارتباط معنی‌داری بین ژنوتیپ‌های iceA با عواقب کلینیکی بعد عفونت مشاهده نشد(71/0p=). نتیجه گیری: این مطالعه ارتباط معنی‌دار دو طرفه‌ای را بین ژنوتیپ‌های iceA و وقوع بیماری زخم معده (PUD) را تایید می‌کند. نتایج حاکی از آنست که ژن 1iceA می‌تواند به عنوان یک مارکر قابل اطمینان در پیش‌گویی عواقب کلینیکی عفونت هلیکوباکتر پیلوری مورد استفاده قرار گیرد. لذا تحقیقات بیشتر invitro و invivo برای رسیدن به یک توافق عمومی در این مورد ضروری به نظر می‌رسد.

---

زمینه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مخرب بافت میلین سیستم اعصاب مرکزی می‎باشد که با علائم بالینی مختلف و متعددی تظاهر می‎یابد. با توجه به نقش ویتامین B12 در سنتز بافت میلین و وجود نظریه های متفاوت در مورد پاتوژنز و عوامل مولد بیماری مالتیپل اسکلروزیس بر آن شدیم تا سطح سرمی ویتامین B12را در این بیماران مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مورد - شاهدی 40 بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس قطعی و تعداد 80 نفر گروه شاهد (از بیماران ترومایی بستری در بخش اورژانس بیمارستان ولیعصر اراک) انتخاب گردید. در همه این افراد سطح ویتامین خون با کیت و روش یکسان اندازه‎گیری و پرسش‎نامه بالینی پر شد. آنالیز نتایج با استفاده از آزمون تی صورت گرفت. یافته‎ها: میانگین سطح ویتامین B12 در گروه شاهد ۳/١۳۳±١٢/٢٩۵ پیکوگرم در میلی لیتر و در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس ۳/٩١±٧۳/٢۵٧ پیکوگرم در میلی لیتر به دست آمد که اختلاف معنی‎داری مشاهده نشد(05/0p>)؛ ولیکن از نظر نوع علائم بالینی، میانگین سطح سرمی ویتامین B12 در بیماران مالتیپل اسکلروزیس دارای حداقل یک علامت Sensory یا Motor و یا اسفنکتری پایین‎تر از گروه کنترل می باشد که این اختلاف معنی‎دار بود(05/0p<). از نظر یافته‎های MRI نیز بیماران با پلاک در ساقه مغز، بیشترین و با پلاک در نخاع، کمترین میانگین سطح سرمی ویتامین B12 را داشتند. نتیجه گیری: گرچه در این مطالعه اختلاف معنی‎داری در میانگین سطح سرمی ویتامین B12 به دست نیامد ولی با توجه به کاهش معنی‎دار سطح سرمی این ویتامین در بعضی از زیر گروه‎های بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس پیشنهاد می‎شود مطالعاتی با تعداد بیشتر نمونه و با مدت زمان طولانی‎تری انجام گردد.

---

زمینه و هدف: دانشمندان مدتهاست به واسطه مشکلات حاصله از پانسما‎ن‎های سنتی در صدد تولید ترکیبی به عنوان جایگزین برای آنها هستند. ویژگی‎های منحصر به فرد سلولز باکتریایی تولید شده توسط استوباکتر گزیلینوم که ناشی از نانو ساختار ظریف بافت آن هست باعث شده تحقیقاتی جهت تولید یک پانسمان ایده آل از این ترکیب صورت گیرد. هدف اصلی از این مطالعه بررسی اثر سلولز باکتریایی حاوی آنتی بیوتیک بر روی کشت باکتری استافیلوکوکوس ارئوس می‎باشد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی دیسک‎های سلولزی که از سلولز باکتریایی تهیه شده بودند و دیسک‎های کاغذی فاقد آنتی بیوتیک درون محلول اسیدی 3/3 درصد سیپروفلوکساسین هیدروکلراید قرار گرفتند. سپس این دیسک ها به همراه دیسک‎های کاغذی استاندارد و دیسک‎های شاهد سلولزی و کاغذی (بدون آنتی بیوتیک) بر روی محیط استافیلوکوکوس ارئوس قرار داده شدند و نتایج به صورت هاله عدم رشد پس از 24 ساعت اندازه‎گیری گردید. تعیین میزان سیپروفلوکساسین هیدروکلراید جذب شده در سلولز با مقایسه اثر دیسک‎های سلولزی حاوی غلظت‎های مختلف آنتی بیوتیک و دیسک‎های استاندارد سیپروفلوکساسین مقدور می‎باشد. یافته‎ها: هر دو نوع دیسک سلولزی و کاغذی حاوی سیپروفلوکساسین هیدروکلراید هاله عدم رشد در محیط استافیلوکوکوس ارئوس ایجاد کردند. از سویی دیگر هاله عدم رشد حاصل از دیسک‎های سلولزی و کاغذی (شاهد منفی) جزئی و قابل چشم پوشی بود. نتیجه گیری: با توجه به ویژگی‎های منحصر به فرد سلولز باکتریایی به عنوان پانسمان و اثبات توانایی آن در جذب و رهایش آنتی‎بیوتیک سیپروفلوکساسین هیدروکلراید آینده روشنی جهت تولید پانسمان حاوی آنتی بیوتیک از این فرآورده میکروبی پیش‎بینی می‎شود.

---

زمینه و هدف: سلولز میکروبی تولید شده از باکتری استوباکتر گزیلینوم یک محصول بی ضرر باکتریایی بوده که ویژگی های منحصر به فردی به عنوان یک پانسمان ایده آل داشته و لذا تحقیقات زیادی بر روی آن صورت پذیرفته است. هدف از این تحقیق بررسی توانایی این فرآورده زیستی در جذب و رهایش تتراسایکلین هیدروکلراید می باشد. اثبات این توانایی زمینه را جهت تولید یک پانسمان حاوی آنتی بیوتیک از سلولز باکتریایی میسر می سازد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ابتدا قطعات سلولز به منظور جذب تتراسایکلین هیدروکلراید در محلول مائی آن غوطه ور شده و سپس فرآیند رهایش در دو محیط آب مقطر و نرمال سالین مورد بررسی قرار گرفت. جهت ردیابی این آنتی بیوتیک در طول فرآیندهای جذب و رهایش، از روش اسپکتروفتومتری ماوراء بنفش استفاده شد. یافته ها: پس از بررسی داده ها مشخص گردیدکه سلولز باکتریایی دارای توانایی بالایی در جذب تتراسایکلین هیدروکلراید بوده و می تواند آنرا در محیط مرطوب رها سازد. نتیجه گیری: با توجه به برتری های سلولز باکتریایی نسبت به پانسمان های سنتی، نتایج این بررسی زمینه تحقیقات بیشتر جهت تولید یک پانسمان ایده آل حاوی آنتی بیوتیک از این فرآورده میکروبی را میسر می سازد.

---

زمینه و هدف: زیر واحد بتای انتروتوکسین ویبریو کلرا بخش غیرسمی و پنتامریک محسوب می‎شود که این بخش مسئول اتصال هولوتوکسین به گیرنده گانگلیوزید GM1 واقع در سلول‎های هسته‎دار است. در این بررسی سعی شد زیر واحد بتای توکیسن ویبریوکلرا در سیستم پروکاریوتی تولید، تخلیص و تأیید گردد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی ابتدا حامل نوترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا pET-28a قابل القاء در داخل سویه بیانی اشرشیاکلی (BL21) طراحی و ساخته شد. سپس سویه بیانی تحت تأثیر ایزوپروپیل- بتا- دی- تیوگالاکتو پیرانوزید القاء و پروتئین نو ترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا در مقیاس کوچک و بزرگ تولید شد. پروتئین نوترکیب تولید شده بااستفاده از ستون رزین نیکل پس از چند برابر شدن بدون آلودگی با زیر واحد A توکسین استخراج شد. در انتها پروتئین نوترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا استخراج و تخلیص شده با آزمایش وسترن بلاتینگ تأیید نهایی شد. یافته‎ها: میزان تخلیص پروتئین نوترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا با این روش حدود 480 میکروگرم به ازای هر لیتر از محیط القاء شده بود. آزمایش وسترن‌بلاتینگ نیز نشان داد پروتئین نوترکیب تخلیص شده به طور قوی و اختصاصی با آنتی بادی ضد انتروتوکسین ویبریو کلره واکنش می‎دهد. نتیجه‎گیری: اشرشیاکلی می‎تواند میزبان قابل دسترسی برای تولید پروتئین نوترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا باشد. همچنین می‎توان از وکتور و میزبان طراحی شده برای تولید انبوه این پروتئین استفاده کرد.

---

زمینه و هدف: امروزه گرایش به استفاده از داروهای سنتی جهت ترمیم زخم‌های پوستی بیشتر شده است. پروبیوتیک‌ها به عنوان میکروارگانیسم‌های گوناگونی تعریف می‌شوند که دارای اثرات مفید در جلوگیری و درمان شرایط پاتولوژیک ویژه هستند. هدف این مطالعه بررسی اثر لاکتوباسیلوس برویس بر ترمیم زخم پوستی می‌باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 22 سویه لاکتوباسیل جدا شده از محصولات لبنی- سنتی ایران از نظر تولید اگزوپلی‌ساکارید با روش فنول سولفوریک بررسی شدند. لاکتوباسیلوس برویس که تولید اگزوپلی‌ساکارید بالایی داشت، انتخاب گردید. زخمی در پشت موش‌های صحرایی نر از نژاد ویستار که شامل گروه‌های تجربی، کنترل و کنترل منفی هستند ایجاد شد. دو گروه‌ کنترل و تجربی به ترتیب تحت درمان موضعی با اوسرین و اوسرین حاوی لاکتوباسیلوس برویس قرار گرفتند اما گروه کنترل منفی درمانی دریافت نکردند. زخم پوستی موش‌ها به ترتیب پس از کشته شدن در روزهای 1، 7 و 21 بررسی شد. جهت آنالیزهای آماری از نرم افزار SPSS نسخه 5/11 استفاده شد. یافته‌ها: درصد بهبودی زخم (53/99 درصد) و التهاب در گروه تجربی در روز بیست و یکم نسبت به گروه‌های کنترل (55/90 درصد) و کنترل منفی (14/91 درصد) دارای اختلاف معنی‌داری بود (001/0p<). تعداد نوتروفیل‌ها در گروه تجربی در فازهای بعدی ترمیم در مقایسه با گروه های کنترل و کنترل منفی کاهش داشت. نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که لاکتوباسیلوس برویس به طور معنی‌داری موجب کاهش التهاب و تسریع روند بهبود زخم در موش های صحرائی می شود. این یافته‌ها می‌تواند در آینده نزدیک مورد استفاده کلینیکی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: امروزه یکی از مشکلات اساسی درمان بیماری سل موضوع مقاومت دارویی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین مقاومت دارویی سویه‌های مایکوباکتریوم جدا شده از بیماران مبتلا به سل ریوی نسبت به داروهای ضد سل و عوامل موثر در آن طراحی شده است. مواد و روش‎ها: طی یک مطالعه مقطعی، تمام بیماران مسلول تحت پوشش مرکز بهداشت استان مرکزی (917 نفر) بین سال‌های 1384 تا 1389 وارد مطالعه شدند. از تمام بیماران مبتلا به سل ریوی مقاوم به درمان طی این سال‌ها کشت و آنتی بیوگرام با روش استاندارد (proportional) به عمل آمد. نهایتا با مدل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم افزار SPSS عوامل موثر بر مقاومت دارویی شناسایی شدند. یافته ها: در این بررسی میزان مقاومت کلی در بیماران اسمیر مثبت 3/7 درصد بود. میزان سل مقاوم به چند دارو معادل 3/4 درصد بود. 5/0 درصد بیماران اسمیر مثبت به هر پنج دارو مقاوم بودند. مقاومت دارویی در طی این سال‌ها روند افزایشی داشته است. بیشترین مقاومت مربوط به ایزونیازید (8/68 درصد) و بعد از آن به ترتیب ریفامپین(5/62 درصد)، پیرازینامید(25 درصد)، اتامبوتول (9/21 درصد) و استرپتومایسین(9/21 درصد) بود. بیشترین میزان مقاومت در گروه سنی 15 تا 45 سال بود. بروز مقاومت با جنس مذکر، درجه مثبت بودن اسمیر، عود سل و ابتلا به HIV مرتبط بود. نتیجه گیری: بررسی مقاومت دارویی سویه‌های مایکوباکتریوم مورد مطالعه در طی 6 سال نشان‌گرآن است که روند آن رو به افزایش بوده و به همین دلیل توجه دقیق جهت جلوگیری از به وجود آمدن سویه‌های مقاوم و انتشار آن ضروری است.

---

زمینه و هدف: عفونت هلیکوباکترپیلوری در سراسر جهان شایع بوده و بیش از 50 درصد جمعیت را در بر می‌گیرد. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی دو رژیم درمانی ترتیبی در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 150 بیمار، در دو گروه 75 نفری قرار گرفته و ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری با رژیم ترتیبی بر پایه آزیترومایسین (گروه A) و افلوکساسین (گروه B) انجام شده و نتایج آنها با هم مقایسه گردید. جهت تحلیل داده‌ها از افزار آماری ™SPSS نسخه 16 استفاده شد. برای مقایسه متغیرهای کمی از آزمون تی و متغیرهای کیفی از آزمون کای دو و در صورت نیاز آزمون دقیق فیشر استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی، 2/1± 3/39 سال بود که در محدوده سنی 85-18 سال قرار داشتند. تفاوت دو گروه از نظر نوع اولسر پپتیک به لحاظ آماری معنی‌دار نبود(27/0=p). در گروه A، آزمون تنفسی اوره 3/89 درصد منفی و تنها در 7/10 درصد مثبت بود. در گروه B نیز، آزمون تنفسی اوره در3/85 درصد منفی و در 7/14 درصد از بیماران مثبت بود. از نظر میزان ریشه کنی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد(31/0=p). نتیجه‌گیری: با توجه به عدم وجود تفاوت معنی‌دار از نظر میزان ریشه کنی، رژیم بر پایه اوفلوکساسین هیچ ارجحیت خاصی نسبت به رژیم بر پایه آزیترومایسین ندارد و از طرفی با در نظر گرفتن میزان بروز عوارض دارویی در بیماران می‌توان هر یک از رژیم‌ها را در درمان به کار برد.

---

زمینه و هدف: میزان شیوع و بروز مرحله نهایی بیماری کلیوی که نیازمند روش درمان جایگزینی کلیه هم‌چون دیالیز و پیوند کلیه می‎باشد، رو به افزایش است. ولیکن تحقیقی با روش کیفی که به بررسی عمیق تجارب افراد از زندگی با دیالیز و پیوند کلیه بپردازد، صورت نگرفته است. در راستای این مسئله، مطالعه‌ای کیفی به منظور“بررسی تجارب بیماران از زندگی با دیالیز و پیوند کلیه”انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ به صورت کیفی با رویکرد تحلیل محتوا انجام شد. نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف آغاز و تا رسیدن به اشباع داده‌ها ادامه یافت. ابزار اصلی جمع‌آوری دادها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. در مجموع با 18 مشارکت کننده مصاحبه صورت گرفت. مصاحبه‌ها با روش تحلیل محتوای گرنهایم و لاندمن آنالیز شدند. یافته‌ها: پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها دو مضمون اصلی شامل دیالیز رویدادی طاقت فرسا، پیوند کلیه رسیدن به زندگی طبیعی با کلیه سالم پدیدار شد. نتیجه‌گیری: دستیابی به کلیه از طریق انجام پیوند برای بیماران واجد شرایط در مقایسه با انجام همودیالیز، زندگی دلپذیر و خوشایندی را به همراه دارد. در عین حال موانعی در مسیر انجام پیوند و حفظ کلیه پیوندی از منظر گیرندگان پیوند وجود دارد. لذا توصیه می‌شود مسئولین و دست اندرکاران، برنامه‌های جهت فراهم سازی امکانات حمایتی، آموزشی به منظور تسریع در انجام فرآیند پیوند کلیه برای واجدین شرایط پیوند حتی قبل از وارد شدن بیمار به مرحله انجام دیالیز تدوین نمایند.

---

زمینه و هدف: تمام اعضای میکوباکتریوم توبرکلوزیس به سه گروه ژنتیکی مختلف بر اساس پلی مورفیسم در دو ژن katG و gyrA تقسیم می‎شوند. تعیین سویه‎های متعلق به هر گروه و به ویژه تشخیص سریع آن، دارای اهمیت ویژه اپیدمیولوژیک است. هدف این تحقیق، تعیین گروه‎های اصلی ژنتیکی سویه‎های کلنیکی میکوباکتریوم توبرکلوزیس می‎باشد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی، سی و سه نمونه خلط از بیماران مسلول استان مرکزی جمع‎آوری و پس از کشت، مورد جداسازی D‏NA با استفاده از Chelex 100قرار گرفت. شناسایی نمونه‎ها با تشخیص ژن katG با کمک PCR انجام و تائید گردید. موتاسیون در کدون KatG463 با کمک RFLP انجام شد. قطعه 620 bp از ژنkatG و194 bp از ژن gyrA تکثیر و تعیین ترادف شد. یافته‎ها: جستجو و تکثیر قطعه 620-bp ژن katG، روش مناسبی برای تائید مولکولی در تشخیص باکتری بود. این مسئله از نظر فنوتیپی نیز انطباق کامل نشان داد. از میان 33 ایزوله مورد مطالعه، دوازده نمونه، گروه ژنتیکی 1، پانزده نمونه گروه ژنتیکی 2 و شش نمونه گروه ژنتیکی 3 را نشان دادند. بدین ترتیب فراوانی گروه دو به عنوان گروه غالب سویه‎ها در استان مرکزی با فراوانی معادل 5/45 درصد مشخص گردید. نتیجه‎گیری: نتایج این تحقیق بیان‎گر رخداد گروه دو با فراوانی بیشتر در میان سویه‎های کلنیکی استان مرکزی می‎باشند. این مسئله با حساس بودن این سویه‎ها به آنتی‎بیوتیک‎های رایج، انطباق داشته و درخور توجه می‎باشد. در این تحقیق کاربرد سه گانه تست ارائه شده در تعیین هم‎ زمان گروه‎های ژنتیکی، ماهیت باکتری و مقاومت به ایزونیازید اثبات گردید.

---

زمینه و هدف: عفونت هلیکوباکتری پیلوری یکی از شایع‎ترین عفونت‎های مزمن باکتریایی در انسان است به طوری که که بیش از 85 درصد افراد جامعه ایران آلوده به هلیکوباکتر پیلوری می‎باشند. این باکتری سبب بروز بیماری‎های متعدد گوارشی نظیر التهاب معده، زخم‎های گوارشی و حتی بروز بدخیمی می‎شود. یکی از عوامل موثر در بیماری‎زایی باکتری، ژن cagA می‎باشد. سویه‎های حاوی ژن cagA از قدرت بیماری‎زایی بالاتری نسبت به سویه‎های فاقد این ژن، برخوردارند. هدف از انجام این تحقیق تعیین فراوانی ژن cagA سویه‎های هلیکوباکتر پیلوری در مبتلایان به اختلالات گوارشی مراجعه کننده به مرکز درمانی بیمارستان امام حسین می‎باشد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه توصیفی، بلوک‎های پارافینه ناحیه انتروم معده 84 بیمار مورد استفاده قرار گرفت. بعد از تهیه برش و رنگ آمیزی گیمسا، حضور و دانسیته نمونه‎های هلیکوباکتر پیلوری بررسی گردید.DNA باکتری با استفاده از کیت استخراج گردیده و حضور ژن cagA با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن به روش PCR تعیین شد. یافته‎ها: در این مطالعه از 84 نمونه بلوک پارافینه که در رنگ آمیزی گیمسا از نظر هلیکوباکتر پیلوری مثبت بودند، 72 (7/85 درصد) سویه هلیکوباکتر پیلوری16s rRNA مثبت و از بین نمونه‎های 16s rRNA، 46 سویه (9/63 درصد) دارای ژن cagA بودند. شیوع cagA مثبت در بین بیماران مبتلا به زخم گوارشی (5/43 درصد) بیشتر از مبتلایان به التهاب معده (30 درصد) بود. نتیجه‎گیری: در این مطالعه نشان داده شده است که هلیکوباکتر پیلوری با ژن cagA در بین بیماران مبتلا به زخم معده و سرطان در مقایسه با بیماران دیگر بیشتر می باشد.

---

زمینه و هدف: سل معضلی قدیمی است که هم اکنون به عنوان چالشی جدید مطرح شده و با توجه به همسایگی ایران با دو کشور افغانستان و پاکستان که در زمره 22 کشور دارای بیشترین شیوع سل در دنیا هستند ضرورت توجه بیش از پیش ما را به این بیماری متذکر می‎کند. بنابر این به منظور آگاهی از اپیدمیولوژی مولکولی سل و بررسی میزان تنوع ژنتیکی سویه‎های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در استان مرکزی،‌ مطالعه حاضر انجام پذیرفت. مواد و روش‎ها:‌ در این مطالعه تجربی تعداد 57 نمونه خلط از بیماران سل ریوی اسمیرمثبت مراجعه کننده به مرکز بهداشت و درمان استان مرکزی، ‌برروی محیط‎های اختصاصی کشت داده شدند. سپس DNA ژنومیک جدایه‎ها طبق پروتکل استاندارد سازمان بهداشت جهانی استخراج گردید و با استفاده از روش PCR تعلق این جدایه‎ها به کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس تأیید گردید، سپس DNA ژنومیک توسط آنزیم‎های PvuII و AluI مورد هضم آنزیمی قرار گرفت و محصول هضم، الکتروفورز شده و قطعات DNA از طریق ساترن بلاتینگ به غشاء‌نایلونی با شار‍‌ژ مثبت منتقل گردیدند و سپس هیبریداسیون با پروب PGRS انجام پذیرفت. در خاتمه قطعات هیبرید شده با استفاده از واکنش آنزیمی شناسایی و مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته‎ها:‌ در طی تایپینگ این جدایه‎ها به روش RFLP، ‌با استفاده از دو آنزیم PvuII و AluI و پروب PGRS، گستره وسیعی از تنوع ژنتیکی نمایان گردید به طوری که به ترتیب 50 و 45 تیپ ژنتیکی شناسایی شد. نتیجه‎گیری: با توجه به تنوع بالای PGRS در سویه‎های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می‎توان نتیجه‎گیری کرد که در جمعیت مورد بررسی اکثر افراد با منشا متفاوت به بیماری سل مبتلا شده‎اند، بنابراین فعال شدن مجدد عفونت نقش بیشتری را در گسترش بیماری سل در استان مرکزی داشته است.