1 نتیجه برای واکنش زنجیره ای پلی مراز
سمیه معطی، بهروز شجاعی سعدی، احسان اله غزنوی راد،
دوره 20، شماره 7 - ( 7-1396 )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: اینتگرون ها عوامل ژنتیکی متحرکی هستند که در گسترش و حمل ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی موثرند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، بررسی فراوانی اینتگرونهای کلاس 1، 2 و 3 و مقایسه آن در ایزوله های MRSA و MSSA جدا شده از عفونتهای کلینیکی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه،50 ایزوله MRSA و 50 ایزوله MSSA از عفونتهای مختلف بیمارستان ولیعصر شهر اراک جمع آوری گردید. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. سپس وجود ژن mecA جهت تایید مقاومت بررسی شد. فراوانی اینتگرونهای کلاس 1 و 2 و 3 و حضور ژن های qacE
1 و ژن sul1 در ناحیه متغیر ایزوله ها با استفاده از روش PCR تعیین شد.
یافته‌ها: بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله ها مربوط به آنتی بیوتیک کلیندامایسین بود. تمامی ایزوله ها نسبت به ونکومایسین حساسیت نشان دادند.80 درصد از MRSA ها دارای اینتگرون کلاس 1و 12 درصد دارای اینتگرون کلاس 2 بودند. همچنین تمامی ایزوله هایی که اینتگرون کلاس 1 درآنها مشاهده شد حاوی ژن qacE 1, sul1 نیز بودند. میزان فراوانی اینتگرون کلاس 1 و 2 به ترتیب در MSSAها40 درصد و 4 درصد بود. اینتگرون کلاس 3 نیز در ایزوله ها یافت نگردید.
نتیجه گیری: میزان فراوانی اینتگرون کلاس 1، در سویه های MRSA و MSSAهای مورد مطالعه بسیار بالا
می باشد که این عامل احتمالاً می تواند نقشی در تسهیل گسترش سویه هایی با مقاومت دارویی داشته باشد. این یافته باید در نظر پزشکان بالینی و کمیته کنترل عفونت بیمارستان جدی تلقی شود.
