صدیقه مقسمی، سعیده ضیائی، زینب حیدری،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت جنسی یکی از جنبه های بسیار مهم کیفیت زندگی است که عوامل متعددی بر آن موثر بوده و باعث اختلال آن می‌شوند. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو رژیم متفاوت هورمون درمانی بر عملکرد جنسی زنان یائسه است. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است. ۱۱۱ زن یائسه سالم که کنترااندیکاسیون قطعی هورمون درمانی نداشتند به دو گروه تقسیم شدند گروه یک روزانه ۵/۲ میلیگرم تیبولون (۵۷ نفر) و گروه دو روزانه ۶۲۵/۰ میلیگرم استروژن کونژوگه همراه با ۵/۲ میلیگرم مدروکسی پروژسترون استات (۵۴ نفر) به مدت شش ماه دریافت کردند. در شروع و شش ماه پس از درمان، نمونه خون به منظور تعیین سطح هورمونهای جنسی گرفته شد و عملکرد جنسی با استفاده از شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) بررسی شد. دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۶ تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: ۴۵ زن در گروه تیبولون و ۳۲ زن در گروه هورمون درمانی تا انتهای مطالعه مورد پیگیری قرار گرفتند. در مقایسه با شروع درمان، گروه تیبولون در همه شش حیطه FSFI بهبود یافت در حالی که در گروه هورمون درمانی از شش حیطه تنها دو حیطه لغزندگی و درد بهتر شد (۰۵/۰>p). افزایش میانگین نمره کل و نمره هر یک از حیطههای FSFI به جز حیطه رضایتمندی در گروه تیبولون نسبت به گروه هورمون درمانی به طور معنیدار بیشتر بود (۰۵/۰>p). در گروه تیبولون، سطح سرمی تستوسترون (۰۰۳/۰=p)، ایندکس تستوسترون آزاد (۰۰۲/۰=p) و ایندکس استرادیول آزاد (۰۲۱/۰=p) نسبت به قبل از درمان افزایش و سطح سرمی SHBG کاهش یافت(۰۰۱/۰>p). در گروه دو، نسبت به قبل از درمان SHBG به طور معنیدار افزایش یافت (۰۰۱/۰=p) و رژیم درمانی تیبولون بهتر از هورمون درمانی تحمل شد. نتیجهگیری: تیبولون در بهبود نمرات عملکرد جنسی زنان یائسه به خصوص میل، تهییج و ارگاسم، موثرتر از هورمون درمانی مرسوم است ضمن آن که عوارض جانبی آن قابل قبولتر است.
