5 نتیجه برای هموروئید
علی فانی،
دوره 5، شماره 2 - ( 4-1381 )
چکیده
مقدمه: خونریزی دستگاه گوارش یکی از علل شایع مراجعه بیماران به کلینیک های گوارش و جراحی عمومی است و از دید بیمار هیچ چیز وحشتناک تر از خون ریزی از راه دهان و مقعد نیست. علت خونریزی تحتانی گوارش می تواند خوش خیم یا بدخیم، ساده یا پیچیده باشد. خونریزی می تواند مخفی، تدریجی و شدید باشد لذا خونریزی تحتانی گوارش باید تا تعیین علت، بررسی کامل شود.
روش کار: این مطالعه به صورت مشاهده ای، توصیفی– تحلیلی و مقطعی از 79/6/1 لغایت 80/5/31 به مدت یکسال انجام شده است. بیماران با دفع خون تازه یا لخته از مقعد از طریق شرح حال، معاینه کامل، آندوسکپی، رکتوسیگموئیدوسکپی و کولونوسکپی مورد بررسی قرار گرفته اند.
نتایج: از 580 بیمار مورد بررسی، 55/6% مرد و 44/8% زن بوده اند و 40/3% با شکایت یبوست و رکتوراژی و 14/7% اسهال و رکتوراژی، 45% اجابت مزاج نرمال داشته اند. از دیدگاه علت شناسی بیماری 20% بیماران هموروئید، 12/4% شقاق مقعدی، 10/2% بیماری های التهابی، 9/65% پولیپ کولون و 9/14% دیورتیکول، 4/3% سرطان کولون، 0/9% اکتازی عروقی و برای 30/4% بیماران علت به خصوص و قطعی به عنوان عامل خونریزی مشخص نشد.
نتیجه گیری: رکتوراژی واضح از علل نسبتا شایع خونریزی گوارش است. در این مطالعه هر چند که شایع ترین علل در مجموع ضایعات خوش خیم است ولی به دلیل وجود ضایعاتی از قبیل بیماری های التهابی روده، پولیپ های کولون و سرطان روده بزرگ که با عوارض جدی و مرگ و میر بالا همراه هستند باید رکتوراژی مورد بررسی کامل قرار گیرد و بیماری های فوق الذکر رد شوند.
شاهین فاتح، محمود امینی، سمیه دلیری، فائره زاهدیان،
دوره 10، شماره 3 - ( 4-1386 )
چکیده
مقدمه: درد، تهوع و استفراغ به دنبال عمل جراحی هموروئیدکتومی عوارضی شایع می‌باشند که منجر به نارضایتی بیماران می‌گردند. امروزه، محققین به یافتن یک داروی جدید با عوارض کمتر و قیمت ارزان‌تر جهت کنترل این عوارض گرایش پیدا کرده‌اند. بنابراین این مطالعه به منظور بررسی تأثیر دگزامتازون بر درد، تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی هموروئیدکتومی طرح ریزی شده است. روش کار: این مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی دوسوکور شاهددار، بر روی 112 بیمار کاندید هموروئیدکتومی صورت گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم گردیدند. گروه مورد 8 میلی‌گرم دگزامتازون و گروه شاهد 2 میلی‌لیتر نرمال سالین، 30 دقیقه قبل از عمل جراحی، به صورت داخل عضلانی دریافت کردند. سپس بیماران به روش یکسانی تحت بیهوشی و عمل جراحی قرار گرفتند. بعد از عمل هر 2 ساعت به مدت 6 ساعت؛ درد، تهوع با استفاده از معیار آنالوگ بینایی (VAS) بررسی گردید و هم‌چنین در ساعات ذکر شده، استفراغ با پرسش از بیماران در مورد وجود یا عدم وجودآن ارزیابی گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین میزان درد و تهوع در ساعت 0، 2، 4 و 6 بعد از عمل در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش واضحی داشت که از نظر آماری نیز تفاوت معنی‌داری را نشان داد (0001/0=p). ولی هیچ‌کدام از بیماران در دو گروه مورد و شاهد استفراغ نداشتند. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که دگزامتازون می‌تواند درد و تهوع بعد از عمل جراحی هموروئیدکتومی را کاهش دهد ولی در کاهش استفراغ تأثیری ندارد. بنابراین استفاده از آن قبل از عمل جراحی هموروئیدکتومی توصیه می‌شود.
منیره متوسلیان، مصطفی شیر یزدی، خدیجه نصریانی،
دوره 10، شماره 3 - ( 4-1386 )
چکیده
مقدمه: هموروئید اختلالی بسیار شایع است که موجبب درد می شود. هم چنین معمول ترین مشکل پس از هموروئیدکتومی، که درمان استاندارد این اختلال است، درد می باشد که کنترل آن از بروز پیامدهای مضر فیزیولوژیک و روانی آن جلوگیری می‌کند. تمرینات کگل (kegel) از روش‌های آرام سازی و غیر تهاجمی می باشد که مصرف دارو و عوارض ناخواسته آن را کاهش و رضایت بیمار را افزایش می‌دهد. در این مطالعه تاثیر تمرینات Kegel بر کاهش درد بعد از عمل جراحی هموروئیدکتومی بررسی شده است. روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی یک سوکور بوده است. نمونه پژوهش بیماران مراجعه کننده جهت هموروئیدکتومی به بیمارستان شهید صدوقی یزد بودند. تعداد نمونه 30 نفر در گروه تجربه و30 نفر گروه کنترل بود که به صورت آسان و متوالی انتخاب شده و سپس به طور تصادفی به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه و مقیاس دیداری درد بود. جهت مداخله به گروه مورد قبل از عمل جراحی تمرینات Kegel آموزش داده شد. بعد از عمل میزان درد در دو گروه بررسی شد و پس از جمع آوری داده‌های مربوط به گروه تجربه و کنترل، اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی و پیرسون) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: یافته‌ها نشان داد میانگین درد بعد از عمل در گروه تجربه طی 48 ساعت اول بعد از عمل 82/5±50/26 و در گروه کنترل 94/5±26/31 بود که اختلاف معنی‌داری بین دو گروه وجود داشت(003/0 = p). از نظر میزان مسکن بعد از عمل، در گروه تجربه میانگین 83/14±9/18 و گروه کنترل 89/29±83/52 بود که اختلاف معنی‌داری نشان داد(00001/0p=). از نظر نوع مسکن بعد از عمل بین گروه تجربه و کنترل در 18، 24 و 48 ساعت بعد از عمل به ترتیب با 04/0 p=، 04/0 p= و 05/0 p= اختلاف معنی‌داری یافت شد. از لحاظ ارتباط بین تعداد دفعات تمرین kegel و شدت درد ارتباط معنی‌داری دیده نشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌ها، تمرینات Kegel درد محل هموروئیدکتومی را کاهش داده و میانگین مسکن مصرفی گروه تجربه کمتر از گروه شاهد بود. بنابر این از آنجا که تمرینات kegel روشی موثر، ایمن و ارزان می باشد، آموزش این تمرینات در مراقبت‌های قبل از عمل هموروئیدکتومی به مدیریت وکنترل درد در داخل و خارج از بیمارستان کمک می‌کند.
سمانه عابدی دوست، مجید پویا، محمد شافع شکوری،
دوره 14، شماره 2 - ( 3-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: برداشت هموروئید اساس درمان هموروئیدهای داخلی درجه 3 و 4 میباشد. درد یکی از مهمترین مشکلات بیماران به دنبال برداشت هموروئید میباشد که عمدتاً ناشی از اسپاسم اسفنگتر داخلی میباشد. روش‌های مختلفی جهت کنترل درد پس از برداشت هموروئید وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر برداشت اسفنگتر داخلی در میزان درد پس از برداشت هموروئید باز است.
مواد و روشها: این مطالعه یک مطالعه مداخلهای از نوع کارآزمایی بالینی میباشد. در این مطالعه 60 بیمار مبتلا به هموروئید درجه 3 و 4 به صورت تصادفی در دو گروه با برداشت هموروئید و برداشت اسفنگتر توام با برداشت هموروئید قرار گرفتند و میزان درد از طریق امتیاز بندی دیداری درد جمعآوری گردید و با نرم افزارSPSS نسخه 14 و آزمونهای مان- وایتنی، فریدمن و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: از نظر کاهش درد با برداشت اسفنگتر ارتباط معنی‌داری بین دو گروه در روزهای اول، دوم و پنجم وجود داشت(001/0 p<)، در روز سوم و ششم نیز ارتباط معنی‌داری بین دو گروه (001/0p=)، در روز چهارم و هفتم نیز ارتباط معنی‌داری بین دو گروه وجود داشت(002/0p=). ارتباط آماری معنی‌داری بین دو گروه در مورد ابتلا به بیاختیاری در دفع گاز و مدفوع و احتباس ادراری وجود ندارد(05/0p>). ارتباط آماری معنی‌داری در مورد کاهش نیاز به استفاده از مسکن در دو گروه وجود دارد(006/0p=).
نتیجه‌گیری: انجام برداشت اسفنگتر داخلی توأم با برداشت هموروئید می‌تواند باعث کاهش درد بیماران پس از برداشت هموروئید گردد و نیاز به مسکن بیماران را کاهش دهد، ولی تأثیری در بروز احتباس ادراری و خونریزی به دنبال اولین اجابت مزاج نداشته و خطر بیاختیاری مدفوعی و گازی را در مقایسه با گروه برداشت هموروئید افزایش نمیدهد.
عطیه السادات دانش، فاطمه نوجوان،
دوره 23، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: از دیدگاه طب سنتی ایران خونریزی از هموروئید تنها یک بیماری عضوی نیست، بلکه نشان‌دهنده کیفیت و کمیت خون و اخلاط موجود در بدن است. بر اساس این دیدگاه، خونریزی از نواحی مختلف علل مختلفی دارد که دو علت مهم آن عبارت‌اند از: پری عروق و درنتیجه خروج خون در نواحی مستعد خونریزی و دیگری، تغییر در کیفیت خون به گونه‌ای‌که باعث باز شدن عروق و ایجاد خونریزی شود. این مقاله با گزارش یک مورد خونریزی از هموروئید، شاهدی برای مجموعه‌ای از اصول درمانی موجود در طب ایرانی است.
شرح مورد: خانم ۳۹ ساله، متأهل، دارای ۵ فرزند، با مزاج جبلی گرم و تر که به علت خونریزی شدید قاعدگی به مدت یک سال، برای انجام طب سنتی مراجعه کرده بود. با تجویز داروی گیاهی، پس از سه ماه خونریزی قاعدگی طبیعی شد، اما یک ماه بعد دچار خونریزی از هموروئید شد. خونریزی‌های بیمار با درمان‌های طب سنتی ایران ازجمله پاکسازی بدن از خلط سودا و فصد و زالوی اطراف مقعد بهبود پیدا کرد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه باکد اخلاق IR.MUQ.REC.۱۳۹۶.۱۱۰ در کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی قم به تصویب رسیده است.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده و بر اساس دیدگاه طب سنتی به نظر می‌رسد که علت بروز خونریزی از مقعد و همورئید در مورد گزارش‌شده، ناشی از مشکل پری عروق از خونی با کیفیت نامناسب بوده و به دنبال درمان علامتی، خونریزی شدید قاعدگی ایجاد شده است.
