نوزادانی که قبل از طی شدن ۳۷ هفته از اولین روز آخرین پریود بدنیا می آیند نارس نامیده می شوندکه این پدیده با افزایش از کار افتادگی و مرگ و میر همراه است. عوامل خطر ساز مختلفی در توبد نوزاد نارس دخیل هستند و در برخی موارد نیز علت خاصی یافت نمی شود. این مطالعه نوعی مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی ۳۴۵۶ نوزاد که در بیمارستان های طالقانی و قدس شهر اراک از تاریخ بهمن ماه ۷۶ تا تیر ماه ۷۷ متولد شده اند صورت گرفته است. شیوع نارسی نوزادان در جمعیت مورد مطالعه ۸/۲۱% بود. یک سری عوامل خطر ساز در تولد نوزاد نارس مورد بررسی قرار گرفت و نتایج زید بدست آمد:
از بین عوامل مادری ، جدا شدن زودرس جفت ۲/۹ برابر احتمال تولد نوزاد نارس را افزایش داده است.
از بین بیماریهای دوران بارداری ، پراکلامپسی احتمال تولد نوزاد نارس را ۲/۵ برابر افزایش داده است.
از بین عوامل جنینیف بارداری چند قلویی ۲/۹ برابر ، پلی هیدرآمنیوس ۸۲/۱ برابر و ناهنجاریهای قابل رویت ۶/۸ برابر احتمال تولد نوزاد نارس را افزایش داده است.
بین عوامی چون ابتلای مادر به نارسایی احتقانی قلب ، هیدروپس فتالیس و خونریزی زیر کوریون با نارس بودن رابطه آماری معنی دار دیده شد.
شایع ترین عامل خطرساز در تولد نوزاد نارس، دوقلویی (۱۹/۷%) و پس از آن جدا شدن زودرس جفت (۱۰/۵۶%) بود. ۶۲/۰۶% از کل نوزادان نارس طی دوره بستری در بیمارستان فوت شدند که میانگین زمان بارداری مادران ۲۸/۴% هفته و میانگین وزن آنها هنگام تولد آنها در ۱۳۱۸/۱ گرم بود.
