۳ نتیجه برای نارسایی مزمن کلیه
علی فانی،
دوره ۳، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۷۹ )
چکیده
نارسایی حاد کلیه یا Acute Renal Failure (ARF) یکی از عوارض شایع در بخش های ICU ، با کاهش فیلتراسیون گلومرولی، افزایش اوره و کراتینین سرم در کوتاه مدت مشخص می شود. در این مطالعه ضمن بررسی شیوع ARF در ICU برخی عوامل زمینه ساز آن نیز مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است.
روش مطالعه: این پژوهش از اول بهمن ۷۶ بمدت ۲۰ ماه جمعا ۹۴۸ بیمار را با روش پر کردن پرسشنامه، معاینه بالینی، تجزیه و تحلیل پاراکلینیکی مورد بررسی قرار داده و بیمارانی که افزایش اوره کراتینین بیش از دو برابر مقادیر نرمال داشته اند به عنوان ARF شناخته و مورد بررسی بیشتر و پیگیری سیر ARF قرار گرفته و نارسایی مزمن کلیه نیز رد شده است. از ۹۴۸ بیمار مورد مطالعه ۳۶۰ نفر زن و ۵۸۷ مرد بوده که از این تعداد ۱۹۸ نفر درجاتی از ARF را داشته اند و از این تعداد ۷۷ نفر (۳۸/۹%) زن و ۱۲۱ نفر (۶۱/۱%) مرد بوده اند.
از نظر علت بستری در ICU ۳۴۵ مورد به علت آسیب ناشی از حوادث با شیوع ARF ۴/۲۳% ، ۳۷۹ بیمار با علل جراحی غیرتروماتیک با شیوع ARF ۲۰% و ۲۲۳ مورد با علل بیماریهای داخلی با شیوع ARF ۲۰% بوده است. ۱۱۰ نفر (۵۶%) بیماران با ARF یکی از آمینوگلیکوزیدها و ۶۶ نفر (۳۳/۳%) یک آمینوگلیکوزید و یک سفالوسپورین توام دریافت می کرده اند. در مقایسه با ۴۰ بیمار کارکرد کلیه سالم که آمینوگلیکوزیدسفالوسپورین دریافت می کرده اند. شیوع کلی ARF در این مطالعه ۲۰/۹% بود که تفاوتی با گزارش های کشورهای غربی (۳۰-۲۰%) ندارد، هرچند با توجه به حوادث بیشتر برای مردان و میزان بستری بیشتر آنها در ICU ، شیوع ARF با PV=۰/۴۵ اختلاف معنی داری بین جنس مونث و مذکر ندارد. از ۱۹۸ بیمار با ARF ر، ۱۱۰ نفر (۵۶%) داروی نفروتوکسیک مصرف می کرده اند که به نظر می رسد نقش مساعدکننده ای در بروز ARF داشته است. مرگ و میر در بیماران بدون ARF ۲۴/۴% و در بیماران با ARF ۵۵/۶% که با P<۰/۰۰۰۱ اختلاف معنی داری بین مرگ و میر بیماران با ARF و بدون ARF در بخش ICU وجود دارد.
عباسعلی محرابیان، محمد همایونی، علیرضا نصرالهی، همایون زجاجی، یونس حماسی،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه: زخم پپتیک ضایعه ای در مخاط معده یا دوازدهه است که در پاتوژنز آن اسید و پپسین نقش اصلی را دارند. هلیکوباکتر پیلوری نقش مهمی پاتوژنز زخم پپتیک در افراد طبیعی دارا می باشد. زخم پپتیک در بیماری های مزمن از جمله نارسایی مزمن کلیه شایع تر بوده که علت آن نامشخص است.
روش کار: طی یک بررسی مقطعی توصیفی شیوع زخم پپتیک در ۹۸ بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه مورد بررسی قرار گرفت و ارتباط آن با هلیکوباکتر پیلوری ارزیابی شد. در این پژوهش بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش تهران در طی ۱۸ ماه با داشتن سطح کراتینین بالاتر یا مساوی ۲ میلی گرم در دسی لیتر حداقل طی سه ماه گذشته به عنوان نارسایی مزمن کلیه در نظر گرفته شدند. افرادی که دارای شرایط استرس زای شدید بودند و یا تحت درمان داروهای ضد التهابی غیر استروییدی یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و ضد هلیکوباکتر پیلوری قرار داشتند، از مطالعه کنار گذاشته شدند. بیماران توسط فوق تخصص گوارش آندوسکوپی شده و از نظر شواهد زخم پپتیک بررسی گردیدند.
نتایج: تعداد ۹۸ بیمار با میانگین سنی ۵۶ سال در این مطالعه شرکت کردند که ۵۲ درصد آنها علایم گوارشی داشتند. از این تعداد ۱۹ نفر (۱۹ درصد) زخم پپتیک داشتند که ۵ مورد آن هلیکوباکتر پیلوری مثبت بود. تعداد ۴۵ نفر (۴۶ درصد) از کل بیماران دارای هلیکوباکتر پیلوری منفی بودند.
نتیجه گیری: شیوع هلیکوباکتر پیلوری و زخم پپتیک در نارسایی مزمن کلیه در این تحقیق با شیوع آنها در جامعه همخوانی داشت. همچنین تفاوت شیوع زخم پپتیک در مردان (۲۳ درصد) نسبت به جامعه (۱۲ درصد) بیش تر بود.
سلیمان زند، هادی حسنخانی، پروین سلطانی،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: نارسایی مزمن کلیه یک مشکل بهداشتی مهم است و هر ساله بر تعداد مبتلایان به این بیماری افزوده می‌شود. در صورت بروز نارسایی غیر قابل برگشت کلیه، بیماران باید به صورت دائمی همودیالیز شوند. با توجه به این که دیالیز ناکافی سبب افزایش مرگ و میر می‌شود تعیین کفایت همودیالیز و ارتقای آن در این بیماران از اهمیت بسیاری بر خوردار است. بنابر این مطالعه حاضر با هدف تعیین کفایت دیالیز در بیماران بخش دیالیز بیمارستان ولی عصر اراک در سال ۱۳۸۳ طراحی شده است. روش کار: این پژوهش، یک مطالعه مقطعی- تحلیلی می‌باشد که بر روی ۱۰۳ بیمار بستری تحت دیالیز بیمارستان ولی عصر اراک انجام گرفته است. در این پژوهش اطلاعات بر اساس اندازه‌گیری وزن، فشار خون (قبل و بعد از دیالیز)، مدت دیالیز و انجام آزمایش‌های BUN و Crخون قبل از وصل کردن بیمار به دستگاه و در فاصله ۵ دقیقه پس از خاموش کردن پمپ، از مسیر شریان و بلافاصله قبل از شروع دیالیز نوبت بعد، جمع‌آوری شد و با استفاده از آزمون‌های آماری تی و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میزان متوسط KT/V ۱۴/۰± ۵۸/۰، میانگین سرعت کاتابولیک پروتئین (nPCR)۱۱/۰±۳۶/۰گرم بر کیلوگرم در روز و میزان متوسط غلظت متوسط زمانی اوره (TAC) ۱۴± ۳/۴۳ میلی گرم بر دسی لیتر بود که تفاوت معنی‌دار آماری با میزان استاندارد داشت (۰۵/۰>p) KT/V.زنان۱۸ /۰± ۴۹/۰و مردان ۱۰/۰±۴۷/۰ بود و بین KT/V بیماران با توجه به جنسیت آنها اختلاف معنی‌دار دیده شد (۰۳/۰p<). همچنین بین تحصیلات و KT/V, TAC و تعداد دفعات دیالیز در هفته رابطه خطی مثبت وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به بی کفایتی همودیالیز در تقریباً ۸۰ درصد بیماران و پایین بودن شاخص‌های کفایت همودیالیز از میزان استاندارد، پیشنهاد می‌شود ضمن ارزیابی کفایت دیالیز بیماران به صورت دوره‌ای، مطالعه‌ای دیگر نیز جهت بررسی علت عدم کفایت همودیالیز در این مرکز انجام شود .
