زمینه و هدف: فهم ایده پردازی خودکشی و عوامل آن پیامدهای بالینی ارزشمندی در حوزه های پیشگیری و مداخله در بحران دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بین عوامل روانشناختی، جمعیت‌شناختی و اجتماعی- اقتصادی در ایده پردازی خودکشی بود.

مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، ۶۷۱ نفر از جمعیت عمومی شهر سمنان با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو، چک لیست نشانه های روانی، پرسشنامه سبک دفاعی، مقیاس افکار خودکشی بک، مقیاس ناامیدی بک، پرسشنامه حمایت اجتماعی و پرسشنامه جمعیت شناختی جمع‌آوری و با همبستگی و رگرسیون لوجستیک با استفاده از SPSS تحلیل گردید.

یافته ها: سطح تحصیلات (۲۳۷/۱OR=؛۰۱۴/۰p<)، روابط خانوادگی (۸۷۳/۱ OR=؛۰۱۰/۰p<)، درآمد (۲۱۱/۴OR=؛۰۰۳۰p<)، وضعیت اشتغال (۱۴۹/۳ OR=؛۰۰۸/۰p<)، سابقه بیماری روان پزشکی (۷۵۴/۵ OR=؛۰۰۳/۰p<)، سابقه بستری در بخش روانپزشکی (۰۰۳/۲ OR=؛۰۱۱/۰p<)، روان رنجورخویی (۱۳۶/۶ OR=؛۰۰۱/۰p<)، برون‌گرایی (۶۱۲/۳ OR=؛۰۰۵/۰p<)، سبک دفاعی نوروتیک (۴۶۸/۲ OR=؛۰۰۵/۰p<)، سبک دفاعی بالغ (۱۰۷/۴ OR=؛۰۰۲/۰p<)، سبک دفاعی نابالغ (۰۵۹/۳ OR=؛۰۰۳/۰p<)، حمایت اجتماعی (۶۰۹/۷ OR=؛۰۰۱/۰p<)، و ناامیدی (۸۳۴/۹ OR=؛۰۰۱/۰p<) به طور معناداری افراد دارای ایده پردازی خودکشی را از افراد فاقد ایده پردازی خودکشی تفکیک کردند (۰۰۱/۰P<). این متغیرها در کنار هم، ۴/۹۷% ایده پردازی خودکشی را به درستی پیش بینی می کنند.

نتیجه‌گیری: در این مدل، عوامل روانشناختی، جمعیت‌شناختی و اجتماعی- اقتصادی خطرساز نسبت شانس ایده پردازی خودکشی را افزایش می دهد. این یافته ها در طراحی مداخلات پیشگیرانه و برنامه های مداخله در رفتارهای خود آسیب رسان اهمیت دارد.