زمینه و هدف: موکور مایکوزیس شامل گروهی از عفونت‌های تهدیدکننده حیات است که توسط قارچی از تیره موکورال‌ها ایجاد می‌شود و نسبت مرگ و میر بالاتری در مقایسه با سایر عفونت‌های شناخته شده دارد. جهت تشخیص زودرس، ظن بالینی و توجه به عوامل خطرساز لازم است و شروع زود هنگام درمان برای دست‌یابی به نتیجه مطلوب ضروری است. در این گزارش یک خانم با موکور مایکوزیس ریوی معرفی می‌شود.
گزارش مورد :خانم 47 ساله با سابقه دیابت کنترل‌نشده از 8 سال پیش، با سرفه و خلط و هموپتیزی و تنگی نفس از سه هفته پیش همراه با دیسفاژی مراجعه نموده است. در معاینه در سمع ریه‌ها کراکل کورس دو طرفه همراه با ویزینگ و استریدور شنیده شد. بیمار در بدو مراجعه تب داشته است. در آزمایشات، لوکوسیتوز و تیتر بالایESR و CRP3+ داشت. در بررسی از نظر گوش و حلق و بینی اریتم مختصر طناب‌های صوتی مشهود بود. در رادیوگرافی قفسه صدری انفیلتراسیون ریوی در لوب میانی ریه راست داشت. سی تی اسکن از سینوس‌ها نرمال بود. برای بیمار برونکوسکوپی و بیوپسی انجام شد که در پاتولوژی ترشحات فیبرینولوکوسیتیک همراه با نکروز وسیع و رشته‌های پهن هایفا نشان‌دهنده درگیری وسیع موکور مایکوزیس گزارش شد. بیمار بلافاصله تحت درمان با آمفوتریسین B قرار گرفت .
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1398.48 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک به تصویب رسیده است.
نتیجه‌گیری: موکور مایکوزیس در بیماران دیابتی دارای مورتالیتی بالایی می‌باشد و این بیماری در بیماران مبتلا به دیابت کنترل‌نشده شیوع بیشتری دارد و لازم است در صورت ابتلا به پنومونی و عدم بهبود علایم در این بیماران، به موکور مایکوزیس ریوی توجه شود.
