جستجو در مقالات منتشر شده


4 نتیجه برای مقاومت آنتی‌بیوتیکی
فراوانی اینتگرون کلاس 1 و مقاومت آنتی بیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا جدا شده از بیماران بستری در بخش سوختگی بیمارستان طالقانی اهواز
سید سجاد خرم روز، فرزانه غریب پور، نجمه پرهیزگاری، محبوبه یزدان پناه، رضا محمدی، نسیم راهبری،
دوره 18، شماره 3 - ( 3-1394 )
چکیده

زمینه و هدف: سودوموناس ایروجینوزا به عنوان یکی از عوامل مهم عفونت در بین بیماران سوختگی مقاومت نسبتا بالایی نسبت به آنتی‏بیوتیک‏ها دارد. اینتگرون‏ها می‏توانند سبب گسترش ژن‏های مقاومت آنتی‏بیوتیکی در بین باکتری‏ها شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی و فراوانی اینتگرون در بین ایزوله‏های سودوموناس ایروجینوزا بود.

مواد و روش‏ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 73 سودوموناس ایروجینوزا از عفونت زخم سوختگی بیماران بستری در بیمارستان طالقانی اهواز جدا سازی شد. بررسی الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیک این باکتری‏ها با روش دیسک آگار دیفیوژن و نسبت به 9 آنتی‏بیوتیک انجام شد. فراوانی ژن‏های اینتگرون کلاس 2،1 و 3 با روش واکنش زنجیره‏ای پلیمراز بررسی شد. تحلیل داده‏ها با استفاده آزمون آماری مجذور کای انجام شد. سطح معنی‏داری، 05/0>p در نظر گرفته شد.

یافته‏ها: بیشترین میزان مقاومت آنتی‏بیوتیکی نسبت به افلوکاسین(5/94 درصد)، آزترونام (5/94 درصد) و سفتازیدیم (2/93 درصد) دیده شد. 15 ایزوله سودوموناس ایروجینوزا به تمام آنتی‏بیوتیک‏های مورد بررسی مقاومت نشان دادند. بررسی نتایج مولکولی نشان داد که اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از سودومونس ایروجینوزا وجود داشت، در حالی که اینتگرون کلاس 2 و 3 در هیچ‏کدام از ایزوله‏ها شناسایی نشد.

نتیجه‏گیری: میزان مقاومت آنتی‏بیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا نسبت به آنتی‏بیوتیک‏های سفتازیدیم، افلوکساسین، آزترونام، سفپیم و سفتریاکسون بسیار بالاست. علیرغم حضور اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از ایزوله‏ها، اختلاف آماری معنی‏داری بین حضور اینتگرون و مقاومت نسبت به یک نوع خاص از آنتی‏بیوتیک یافت نشد که این موضوع احتمالاً نقش سایر مکانیسم‏های مقاومت آنتی‏بیوتیکی را در سودوموناس ایروجینوزا نشان می‏دهد.


بررسی تأثیر عصاره‌ی آبی و اتانولی میوه‌ی گیاه قره‌قاط (Vaccinium arctostaphylos) برروی ایزوله‌های بالینی کلبسیلا مولد بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف در شهر کرج
ساره کریمی، اعظم حدادی، پروین تراب زاده،
دوره 21، شماره 2 - ( 2-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: در سال‌های اخیر، مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی رو به افزایش در ایزوله‌های کلبسیلا پنومونیه و نیز عوارض جانبی ناشی از سوء‌مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، محققین را در مطالعه و کشف اثرات ضدمیکروبی گیاهان دارویی مصمم‌تر ساخته است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر عصاره آبی و اتانولی گیاه قره‌قاط بومی ایران
(Vaccinium arctostaphylos) علیه ایزوله‌های کلبسیلا مولد بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف و مولد عفونت ادراری بود.
مواد و روش‌ها: از بین 143 ایزوله کلبسیلا جداسازی شده از نمونه‌های ادراری، باکتری‌های مولد ESBLs با روش دابل دیسک دیفیوژن توسط دیسک‌های ترکیبی مشخص شدند. یکی از ایزوله‌های مولد ESBL، با روش شناسایی مولکولی 16S rRNA، تعیین توالی شد. پس از تهیه میوه‌ی گیاه قره‌قاط و عصاره‌گیری از آن، MIC و MBC عصاره‌های آبی و اتانولی آن با روش میکرودایلوشن برای ایزوله‌های منتخب محاسبه شد.
یافته‌ها: درصد فراوانی مقاومت ایزوله‌ها به سه آنتی بیوتیک سفتازیدیم، سفوتاکسیم و سفتریاکسون، یکسان و برابر با 7/14 درصد بود. 32 ایزوله (22 درصد) به عنوان نمونه‌های مولد ESBL تعیین شد. نتایج تست‌های MIC و MBC نشان داد که هر دو عصاره آبی و اتانولی اثر مهاری روی ایزوله‌های کلبسیلا مولد ESBLs دارند. بررسی‌های آماری اختلاف کاملاً معناداری را بین MIC وMBC  این دو عصاره‌ در بین گروه‌های مورد تحقیق نشان داد.
نتیجه­ گیری: می‌توان وجود فعالیت آنتی‌باکتریال را در اکثر گیاهان دارویی ایران که به صورت سنتی در درمان استفاده می‌شوند تایید کرد و درمان‌های سنتی را در نظام بهداشت و درمان عمومی به شیوه‌ای نوین ادغام نمود.

ارزیابی اثر کشندگی لیزر دیود با طول موج 830 نانومتر بر بقای ایزوله‌های بالینی انتروکک مقاوم به آنتی‌بیوتیک در شرایط آزمایشگاهی
رحیمه خاوری، محمد رضایی، ندا سلیمانی، رضا مسعودی،
دوره 21، شماره 5 - ( 7-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: انتروکوک‌ها از فلور میکروبی دستگاه گوارش انسان و حیوانات هستند. بیماری‌زایی به عنوان عفونت بیمارستانی انتروکوک در سال‌های اخیر ظهور کرده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر لیزر دیود با طول موج 810 نانومتر و قدرت 30 مگاوات در 180 ثانیه بر بقای یک انتروکوک مقاوم به آنتی‌بیوتیک بود.
مواد و روش‌ها: حساسیت آنتی‌بیوتیکی 30 ایزوله بالینی باکتری انتروکوک به روش انتشار از دیسک، نسبت به آنتی بیوتیک‌ها مورد بررسی قرار گرفت. 10 ایزوله با بالاترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی انتخاب شد و لیزر دیود با طول موج 810 نانومتر و قدرت 30 مگاوات برای 180 ثانیه بر روی آن‌ها بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون حساسیت آنتی‌بیوتیکی نشان داد که از بین 30 جدایه مقاوم به آنتی‌بیوتیک انتروکوک، 27 جدایه (90 درصد) مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های اکسی سیلین بودند. نتایج حاصل از اشعه لیزر دیود نشان داد که کمترین میزان زنده‌مانی جدایه‌های موردنظر در طول موج 810 نانومتر و 30 مگاوات برای 180 ثانیه (58/0 درصد) بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌دست آمده، اثر ضدباکتریایی لیزر دیود در طول موج 810 نانومتر و 30 مگاوات در مدت زمان 180 ثانیه مشهود بود. بنابراین توصیه می‌شود از لیزر دیود 810 نانومتری برای از بین بردن گونه‌های بالینی انتروکوک مقاوم به آنتی‌بیوتیک استفاده گردد.

بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی وابسته به اینتگرون در ایزوله‌های بالینی کلبسیلا جمع‌آوری‌شده از شهر کرج
هیوا ساکی، اعظم حدادی، محمود شوندی،
دوره 21، شماره 7 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت چندگانه آنتی‌بیوتیکی در سال‌های اخیر در ایزوله‌های کلبسیلا افزایش یافته است. هدف از این مطالعه، بررسی حضور ژن اینتگرون و رابطه آن با مقاومت آنتی‌بیوتیکی درایزوله‌های بالینی کلبسیلا مولد عفونت ادراری بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه که از خرداد 94 تا اردیبهشت 95 به طول انجامید، 129 ایزوله بالینی از نمونه‌های ادراری در مراکز درمانی و بیمارستان‌های کرج جداسازی گردید. جامعه آماری شامل 6/80 درصد زن و 4/19 درصد مرد بود. برای تمام ایزوله‌ها تست آنتی‌بیوگرام با روش دیسک دیفیوژن انجام شد. توانایی تولید ESBLs سنجیده شد و ایزوله‌ها از نظر حضور ژن اینتگرون با روش PCR بررسی شدند.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد IR.IAU.K.REC.1396.16 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی کرج رسیده است.
یافته‌ها: بیشترین حساسیت آنتی‌بیوتیکی به افلوکساسین (1/89 درصد) و کمترین حساسیت به آموکسی‌سیلین (2/6 درصد) گزارش شد. از این تعداد 9/82 درصد ایزوله‌ها به بیش از دو آنتی‌بیوتیک از کلاس متفاوت مقاوم بودند. از میان 129 ایزوله پس از بررسی مولکولی، 3/19 درصد حاوی ژن اینتگرون تشخیص داده شد و شیوع مقاومت چندگانه آنتی‌بیوتیکی (MDR) در بین ایزوله‌های حاوی اینتگرون 100 درصد بود. هم‌چنین از این تعداد، 3/71 درصد ایزوله‌ها توانایی تولید ESBLs را داشتند و 7/28 درصد فاقد این توانایی بودند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد اینتگرون‌ها در بین ایزوله‌های MDR شایع می‌باشند. ژن‌های مقاومت وابسته به اینتگرون می‌توانند مخزنی برای شیوع مقاومت چندگانه آنتی‌بیوتیکی در بین ایزوله‌های بالینی باشند و اینتگرون‌ها می‌توانند به عنوان مارکری برای شناسایی ایزوله‌های MDR استفاده شوند. نتایج از فراوانی ESBLs در بین ایزوله‌های بالینی کلبسیلا و عدم کارآمدی آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر آمپی‌سیلین-کلاونیک اسید و آموکسی‌سیلین در درمان عفونت‌های ادراری حکایت دارد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb