4 نتیجه برای مترونیدازول
جمشید آیت الهی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: بیماری آمیبیازیس توسط تک یاخته انتامباهیستولیتیکا ایجاد و جزو سه انگل شایعی است که باعث مرگ و میر در انسان می شود.
روش کار: این مطالعه به صورت تجربی بالینی بر روی 45 بیمار مبتلا به امیبیازیس حاد روده ای انجام شد و به هر بیمار مجموعه قرص مترونیدازول 75 میلی گرم هر 8 ساعت و قرص یدوکینال 630 میلی گرم هر 8 ساعت به مدت یک هفته تجویز شد و نتایج حاصله به شرح زیر بود.
نتایج: 100% بیماران تا یک ماه پس از پایان درمان از نظر بالینی کاملا سالم و هیچ کدام از علائم بالینی آمیبیازیس حاد روده ای را نداشتند. همچنین 100% بیماران در پایان درمان، دو هفته و یک ماه پس از پایان درمان آزمایش مدفوع آنها از نظر انتامباهیستولیتیکا (کیست و تروفوزوئیت) منفی بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد زمان آن فرارسیده باشد که با تحقیقات بیش تر در صورت امکان بتوان تعداد قرص های تجویزی و همچنین مدت زمان درمان این بیماری را کاهش داد.
حسین سرمدیان، نادر زرین فر، علی فانی، فاطمه مرجان موسوی، فرشیده دیدگر، محسن خاکی، آزاده محمد باقری، مریم کریمی،
دوره 11، شماره 3 - ( 7-1387 )
چکیده
مقدمه: مترونیدازول عملکرد آنتی باکتریال و ضد انگلی دارد. همچنین در درمان بیماری‌های التهابی روده مثل کرون نیز کار برد دارد. اثر مترونیدازول بر روی چربی های خون انسان به صورت کاهش سطح LDL وVLDI و افزایش سطح HDL قابل بررسی می‌باشد. با توجه به این که چربی خون بالا می‌تواند منجربه بیماری‌های مرگباری هم‌چون بیماری عروق کرونر شود، ضرورت بررسی اثر این دارو روی هایپر لیپیدمی مشخص می‌شود. روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی سه سوکور بر روی 100 نفر داوطلب 65-25 ساله مبتلا به هایپرلیپیدمی و بدون هیچ‌گونه عامل خطر انجام شده است. نمونه‌ها در دو گروه 50 نفری قرارگرفته‌اند.گروه اول مترونیدازول را 500 میلی‌گرم دو بار در روز به مدت ده روز و گروه دوم پلاسبو را با همان دوز دریافت کرده‌اند. لیپیدهای سرم آنها قبل و بعد از مصرف دارو سنجیده و سپس داده‌ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میزان کل کلسترول،LDL و تری گلیسرید در گروهی که مترونیدازول دریافت کرده بودند، به طور معنی داری از گروهی که فقط پلاسبو دریافت کرده بودند، کمتر بود و میزان HDL نیز در گروه مصرف کننده مترونیدازول به طور معنی‌داری بالاتر از گروه دریافت کننده پلاسبو بود. نتیجه گیری: چون تأثیرمترونیدازول درپایین آوردن لیپیدهای مضرخون وافزایش لیپیدمفیدخون قابل توجه و معنی‌دار است، شاید بتوان از این دارو با این کاربرد استفاده نمود. البته مطالعات وسیع تری به صورت متا آنالیز لازم است تا این اثر به صورت معتبرتر ارائه گردد.
مژگان حفیظی، ماهرخ دولتیان، عبدالحمید نقاش، فریبرز معطر، حمید علوی مجد،
دوره 13، شماره 3 - ( 7-1389 )
چکیده
زمینه و اهداف: واژینوز باکتریایی یکی از شایع‌ترین عفونت‌های زنان در سنین باروری است. اگر چه مترونیدازول به عنوان موثرترین دارو جهت درمان پیشنهاد می‌شود، اما با عوارض متعددی همراه است که ادامه درمان توسط بیماران را با مشکل مواجه می‌سازد؛ لذا نیاز به یافتن دارویی با عوراض جانبی کمتر احساس می‌شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثر کرم واژینال میکوسین (ساخته شده از سیر) و ژل واژینال مترونیدازول در درمان بیماران مبتلا به واژینوز باکتریایی می‌باشد. مواد و روشها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که برروی 100 نفر از زنان متاهل 44-18 ساله که عفونت واژینوز باکتریایی در آنها از طریق معیار بالینی آمسل تشخیص داده شده بود انجام شد. این افراد به صورت تصادفی به دو گروه 50 نفری تحت درمان با کرم واژینال میکوسین و ژل واژینال مترونیدازول تقسیم شدند. بیمارانی که دارای عفونت تریکومونایی یا کاندیدایی بودند از مطالعه خارج شدند، دوره درمان در هر گروه 7 روز بود. پس از گذشت 7-2 روز از تکمیل دوره درمان مجدداً معیارهای آمسل و شکایت بیماران کنترل شد و عوارض دارویی ثبت گردید. یافته‌ها: شکایات بیماران و معیار بالینی آمسل به طرز معنی‌داری پس از درمان با میکوسین و مترونیدازول کاهش نشان داد(05/0>p) به طوری که میزان بهبود بالینی در گروه میکوسین 80 درصد و در گروه مترونیدازول 70 درصد بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد کرم واژینال میکوسین می‌تواند جایگزین مناسب برای ژل واژینال مترونیدازول در درمان واژینوز باکتریایی زنان به شمار آید.
محمد متینی، سمیرا بختیارنژاد، دارا دستان، امیرحسین مقصود، محمد فلاح،
دوره 20، شماره 6 - ( 6-1396 )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: تریکومونیازیس از عفونت‌های جنسی شایع و غیرویروسی در جهان است. هدف از این تحقیق، بررسی میزان تأثیر عصاره‌های بارهنگ سرنیزه‌ای بر تریکوموناس واژینالیس بود.
مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی پس از طی فرآیند جمع‌‌آوری، خشک کردن و تهیه عصاره‌های هگزانی، اتیل‌استاتی، متانولی و هیدروالکلی بارهنگ سرنیزه‌ای، غلظت‌هایی از عصاره‌ها تهیه و برروی پنج ایزوله تریکوموناس واژینالیس در برابر مترونیدازول آزمایش گردید. آزمون‌های حداقل غلظت مهار‌کنندگی و کشندگی برای هر غلظت و هر ایزوله انگل به صورت دوتایی و دو‌مرتبه انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که عصاره‌های بارهنگ سرنیزه‌ای دارای اثر ضدتریکومونیایی بوده، به‌طوری‌که بعد از 48 ساعت مجاورت انگل با عصاره‌ها، بیش ترین اثر مهار‌کنندگی به عصاره اتیل‌استاتی با حداقل غلظت 500 میکروگرم بر میلی لیتر و میانگین 1525 میکروگرم بر میلی لیتر مربوط بود. هم چنین کم ترین فعالیت ضدتریکومونیایی به عصارهای هیدروالکی و متانولی با حداقل غلظت و میانگین 2000 میکروگرم بر میلی لیتر مربوط بود. نتایج آزمون حداقل غلظت کشندگی برای عصاره‌ها هم مشابه نتایج آزمون حداقل غلظت مهار‌کنندگی بود که تایید‌کننده اثر کشندگی عصاره‌های مورد آزمایش بر انگل است. نتایج آزمایش حساسیت دارویی مترونیدازول نیز حاکی از حساس بودن ایزوله‌های تریکوموناس واژینالیس به مترونیدازول بود و غلظت آن از طیف 1/3 تا 2/6 با میانگین و انحراف معیار 5/1 ± 2/4 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین گردید.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که ترکیبات موجود در عصاره بارهنگ سرنیزه‌ای دارای توان ضدتریکومونیایی قابل ملاحظه‌ای می‌باشند که نیازمند انجام مطالعات بیشتر و کامل‌تر بر روی اجزای تشکیل دهنده این ترکیبات و مشخص نمودن خصوصیات ضد‌میکروبی آنها است.
