چکیده
زمینه و هدف: لانهگزینی از یک جنین شامل یک توالی پیچیده از حوادث سیگنالینگ، متشکل از تعداد زیادی واسطه‌های مولکولی مانند هورمون‌های تخمدان، سایتوکاین‌ها، مولکول‌های چسبنده و فاکتورهای رشد است. فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) یک عامل مهم رگزایی است. اعتقاد بر این است که VEGF نقش مهمی در روند لانهگزینی ایفا میکند. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلیمورفیسم C/G 405+ VEGF و نتایج بالینی از زنانی بود که تحت روش لقاح مصنوعی و انتقال جنین قرار گرفتند.
مواد و روش‌ها: یکصد زن با شکست‌های قبلی لقاح مصنوعی و انتقال جنین و یکصد زن باردار به‌عنوان گروه شاهد برای ژنوتایپ C/G 405+ VEGF توسط واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز-پلیمورفیسم طول قطعه محدود کننده (PCR-RFLP) مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری به کمک نرم افزار مدکالک انجام شد.
یافته ها: نتایج ما شیوع بالاتری از ژنوتایپ G/G 405+ VEGF و آلل G در بیماران با سابقه‌ی شکست لقاح مصنوعی و انتقال جنین را نشان داد (90/6= OR؛ 29/17–75/2= 95% CI؛ 0001/0> p؛ 50/2= OR؛ 76/3–66/1= 95%CI؛ 0001/0>p).
نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان داد که ژنوتیپ GG 405+ VEGF با افزایش خطر نارسایی لقاح مصنوعی و انتقال جنین همراه بود. با این وجود، مطالعات بیشتر در جمعیتهای بزرگ تر از جمله دیگر عوامل ژنتیکی مورد نیاز برای رسیدن به یک نتیجه‌گیری قطعی است.
