زمینه و هدف: افزایش فشار داخل چشمی شایعترین عارضه کپسولوتومی خلفی توسط لیزر Nd:YAG می باشد که این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر استازولامید خوراکی و قطره کوبایوسوپت بر جلوگیری از افزایش فشار داخل چشمی بعد از کپسولوتومی خلفی توسط لیزر Nd:YAG به انجام رسید.

مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 200 بیمار که تحت کپسولوتومی با لیزر Nd:YAG قرار گرفته بودند، به انجام رسید. گروه اول داروی خوراکی استازولامید 250 میلی گرم را هر 6 ساعت و قطره پلاسبو را هر 8 ساعت دریافت و گروه دوم قطره ترکیبی کوبایوسوپت (تیمولول 5/0 درصد و دورزولامید 2 درصد) هر 8 ساعت و داروی خوراکی پلاسبو هر 6 ساعت دریافت نمودند. فشار داخل چشمی بیماران قبل از انجام عمل کپسولوتومی با لیزر و 24 ساعت بعد آن اندازه گیری شد.

یافته ها: میانگین فشار داخل چشم راست و چپ در گروه استازولامید 24 ساعت پس از کپسولوتومی نسبت به قبل آن به طوری معنی داری کاهش یافته بود(001/0p=) و همچنین در گروه کوبایوسوپت این مقادیر 24 ساعت پس از کپسولوتومی در چشم راست و چپ نسبت به قبل کاهش معنی داری داشتند(001/0p=).

نتیجه گیری: با توجه به عوارض جانبی داروی خوراکی استازولامید و کاهش مطلوب فشار داخل چشمی توسط قطره ترکیبی کوبایوسوپت که به تازگی وارد بازار ایران شده و دارای نمونه داخلی می باشد، می تواند گزینه ای مناسب برای جلوگیری از افزایش فشار داخل چشمی پس از کپسولوتومی با لیزر در بیماران با کدورت کپسول خلفی باشد.

زمینه و هدف: گلوکوم دومین علت شایع نابینایی می‌باشد و یکی از مهم‌ترین علل قابل پیش‌گیری نابینایی است. در کنترل فشار داخل چشمی بیماران مبتلا به گلوکوم، معمولا رژیم‌های چند دارویی توصیه می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه اثر دو درمان ترکیبی تیمولول-لاتانوپروست و تیمولول-دورزولامید در کاهش فشار داخل چشم در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مبتلا به گلوکوم به صورت تصادفی در دو گروه درمانی تیمولول-لاتانوپروست یا تیمولول-دورزولامید قرار گرفتند. متغیرهای مورد نظر قبل و 6 هفته بعد از مداخله مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم افزار آماری Stata نسخه 12 و در سطح معنی‌داری 05/0 انجام شد.

یافته‌ها: مطالعه میانگین سنی گروه تیمولول-دورزولامید 6/67 سال و گروه تیمولول-لاتانوپروست 6/72 سال بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین دو گروه از نظر متغیرهای فشار داخل چشمی، حدت بینایی و نسبت کاپ به دیسک اپتیک وجود ندارد.

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه اختلاف معنی‌داری بین میزان کاهش فشار داخل چشمی در دو گروه درمانی از بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز مشاهده نشد.

  زمینه و هدف: ترابکولکتومی یکی از شایع ‏ ترین اعمال جراحی چشم پزشکی می‏باشد، اما فیلتراسیون بیش از حد می ‏ تواند سبب ایجاد عوارض خطرناکی در چشم شود. این مطالعه با هدف مقایسه دو روش بخیه در ترابکولکتومی انجام پذیرفته است.

  مواد و روش ‏ ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 28 چشم از 28 بیمار با گلوکوم زاویه باز اولیه که به حداکثر درمان دارویی پاسخ نداده بودند، انجام شد. بیماران به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در یک گروه عمل ترابکولکتومی استاندارد و در دیگری ترابکولکتومی با بخیه موقت انجام گرفت. عوارض کوتاه مدت پس از جراحی و فشار داخل چشمی در دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند. 

  یافته‏ها: متوسط کاهش فشار داخل چشمی در گروه بخیه موقت برابر با 99/13 ± 14/22 و در گروه استاندارد 10/14 ± 14/28 بود(269/0 p= ). فراوانی بروز تماس عنبیه با قرنیه در گروه بخیه موقت و استاندارد به ترتیب 1/7 و 50 درصد بود(016/0 p= ). هم‏چنین فراوانی اتاقک قدامی کم عمق در گروه بخیه موقت و استاندارد به ترتیب 4/21 و 9/92 درصد بود(001/0> p ).

نتیجه ‏ گیری: ترابکولکتومی با بخیه موقت از عوارض کوتاه مدت می ‏ کاهد و هم‏چنین کنترل فشار داخل چشمی برابری با ترابکولکتومی استاندارد دارد.