جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای فریتین

کامران مشفقی، محمد رفیعی،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده

مقدمه: آنمی فقرآهن، شایع ترین شکل کم خونی در جهان است و مهم ترین بیماری که با آن ممکن است اشتباه شود، بیماری بتاتالاسمی مینور می باشد. جهت تشخیص این دو بیماری در حال حاضر، آزمایش اندازه گیری فریتین سرم و الکتروفورز هموگلوبین انجام می شود. به دلیل اینکه انجام تست های مذکور در حال حاضر در تمام آزمایشگاه های کشور امکان پذیر نمی باشد، یافتن تست های آسان تر، سهل الوصول تر و ارزان تر جهت افتراق این دو بیماری مفید می باشد. لذا در این مقاله تست شمارش رتیکولوسیت پس از مصرف یک دوره کوتاه مدت آهن در افتراق این دو بیماری، ارزیابی شده است.
روش کار: این مطالعه به روش توصیفی از نوع مقطعی است. تعداد 69 بیمار مبتلا به آنمی هیپوکروم میکروسیتیک وارد طرح شدند. از این بیماران آزمایشات اندازه گیری فریتین سرم، شمارش رتیکولوسیت و الکتروفورز هموگلوبین انجام گردید. پس از یک هفته درمان با قرص آهن خوراکی مجددا از بیماران تست شمارش رتیکولوسیت اندازه گیری شد و در صورت افزایش میزان رتیکولوسیت بیمار به عنوان آنمی فقر آهن محسوب می گردید. سپس جواب تست شمارش رتیکولوسیت با جواب فریتین و الکتروفورز هموگلوبین بیمار مقایسه می شد و حساسیت و ویژگی تست مذکور مورد بررسی قرار می گرفت.
نتایج: حساسیت و ویژگی تست مذکور جهت آنمی فقر آهن به ترتیب 82 و 67% و در مورد بتاتالاسمی مینور به ترتیب 64 و 78% بود.
نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این است که این تست دارای حساسیت بالا در مورد آنمی فقر آهن و ویژگی بالا در مورد بتاتالاسمی مینور می باشد و به نظر می رسد در شرایطی که اندازه گیری فریتین و الکتروفورز هموگلوبین در دسترس نباشد، استفاده از تست شمارش رتیکولوسیت در افتراق این دو بیماری کمک کننده است.

مژگان هاشمیه، شراره خسروی،
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1387 )
چکیده

مقدمه: حیات بیماران مبتلا به تالاسمی وابسته به ترانسفوزیون است. این بیماران متعاقب ترانسفوزیون‌های مکرر دچار هموسیدروز در ارگان‌های مختلف می‌شوند و به استفاده از داروی چلاتور آهن نیاز دارند که بتواند سبب دفع آهن اضافی از بدن گردد. تنها داروی رایج و در دسترس دفروکسامین می‌باشد که تجویز زیرجلدی آن برای بیمار، بسیار عذاب آور می‌باشد. در نتیجه ضرورت وجود یک داروی چلاتور آهن خوراکی مثل دفریپرون(L1) احساس می‌شود. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر این دارو در کاهش سطح سرمی فریتین در بیماران تالاسمی ماژور شهر اراک می‌باشد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد، 33 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور، بر روی قرص L1 با دوز 75 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز قرار گرفتند. روش انتخاب نمونه مبتنی بر هدف بود. بیماران تا قبل از ورود به مطالعه بر روی دفروکسامین تزریقی قرار داشتند و جهت ورود به مطالعه دفروکسامین آنان قطع و به مدت 6 ماه L1 جایگزین گردید. میانگین فریتین سرم در بیماران مذکور، در انتهای درمان با دفروکسامین ( قبل از شروع L1) و در پایان درمان با L1 یعنی بعد از شش ماه محاسبه گردید. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تی زوج استفاده شد. نتایج: میانگین سن بیماران 1±2/17 سال بود. میانگین فریتین سرم قبل از شروع دارو معادل257±1881 نانوگرم در میلی‌لیتر و بعد از شش ماه درمان با L1 ،384± 2495 محاسبه گردید که اختلاف معنی‌داری نداشت(05/0



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb