جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای عفونت‌های بیمارستانی

محمد رضا نفیسی، حوریه کلهر، بهزاد زمانزاد، علی کریمی، عفت فرخی، مجید ولیدی،
دوره 11، شماره 2 - ( 4-1387 )
چکیده

مقدمه: سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) معضلی در ایجاد عفونت‌های بیمارستانی شده‌اند. تست‌های روزمرۀ تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به علت خاصیت ناهمگنی این نوع مقاومت، برای تعیین سویه‌های مزبور توصیه نمی‌شوند. هدف از این تحقیق مقایسه یک روش فنوتیپی با ژنوتیپی در تعیین سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاومت به متی سیلین در نمونه‌های بینی پرسنل درمانی بیمارستان است. روش کار: در این تحقیق تجربی، تعداد 52 استافیلوکوک کواگولاز مثبت جدا شده با روش سرشماری از بینی 204پرسنل درمانی بخش‌های مختلف بیمارستان آموزشی هاجر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، به دست آمد. حساسیت سویه‌ها نسبت به اگزاسیلین با روش فنوتیپی agar screen ارزیابی شد. سپس در آنها وجود ژن عامل مقاومت به متی سیلین ( mecA) با روش مولکولی duplex PCR بررسی و نتایج مورد مقایسه قرار گرفتند و حساسیت ویژگی روش، تعیین گردید. نتایج: 23 مورد از 52 استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده (44درصد) به لحاظ فنوتیپی نسبت به اگزاسیلین مقاوم بودند، ولیکن 27 مورد از52 ایزوله مزبور (52 درصد) واجد ژن mecA بودند. این مطالعه نشان داد که روش فنوتیپی agar screen در مقایسه با روش ژنوتیپی PCR برای تعیین سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین به ترتیب دارای حساسیت و ویژگی 5/81 و 96 درصد می‌باشد. نتیجه گیری: روش oxacillin agar screen در مقایسه با duplex PCR، روشی فنوتیپی ساده، کم هزینه و کاربردی است که با داشتن جواب‌های مثبت کاذب نسبتاً پائین، برای تائید سویه‌های مشکوک مقاوم به متی سیلین مناسب است ولی با داشتن جواب‌های منفی کاذب نسبتاً بالا، جهت غربال‌گری اولیه سویه‌های MRSA از بینی ناقلین سالم شاغل در بیمارستان‌ها مناسب نمی باشد.
اسماء تورجی، مهناز هادی زاده، فهیمه نعمتی منصور،
دوره 21، شماره 1 - ( 1-1397 )
چکیده

چکیده
زمینه و هدف: فن­آوری نانو، فرصتی عالی برای درمان عفونت‌های میکروبی مقاوم به دارو فراهم می‌کند. هدف از این مطالعه، سنتز آموکسی سیلین انکپسوله شده در نانوذرات پلیمری و مقایسه فعالیت ضد باکتریایی این نانوفرمولاسیون با آموکسی سیلین خالص بود.
مواد و روش‌ها: نانوذرات پلیمری انکپسوله شده با آموکسی سیلین توسط کیتوزان به عنوان یک پلیمر و آلژینات به عنوان عامل متصل کننده تهیه شدند. نانوذرات حاصله با طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه، پراکندگی نور دینامیکی و میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخصه یابی شدند. اثرات ضدباکتریایی نانوذرات بر علیه برخی باکتری­های شایع در
عفونت­های بیمارستانی با استفاده از روش­های براث میکرودایلوشن و انتشار از چاهک بررسی شدند.

یافته‌ها: نانوذرات انکپسوله شده با دارو دارای شکل کروی با اندازه متوسط 96 نانومتر بودند. این نانوذرات اثر ضد باکتریایی قابل توجهی بر روی تمام باکتری‌های آزمایش شده به جزء سودوموناس آئروژینوزا داشتند. هم­چنین آن­ها اثرات ضدباکتریایی قوی­تری از نانوحامل به تنهایی یا آنتی بیوتیک آزاد نشان دادند. بزرگ‌ترین ناحیه مهار رشد (7/23) برای استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین وکوچک­ترین (5/12) برای نوع مقاوم این باکتری تعیین شد. حداقل غلظت مهارکننده نانوفرمولاسیون بر علیه این دو سویه به ترتیب 5/1 و 48 میکروگرم بر میلی لیتر و برای اشرشیا کلی و سودووناس آئروژینوزا 6/6 و 256 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که انکپسوله کردن آموکسی سیلین در نانوذرات پلیمری، پتانسیل افزایش فعالیت ضدباکتریایی بر علیه باکتری­های عامل عفونت­های بیمارستانی دارد.
 


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb