جستجو در مقالات منتشر شده


5 نتیجه برای شکستگی

محمد خلیلی، گیتی ایزدی،
دوره 5، شماره 3 - ( 7-1381 )
چکیده

مقدمه: با توجه به شیوع بالای شکستگی مفصل هیپ در سالمندان و افراد میانسال جراح ارتوپد و متخصص بیهوشی در طول دوران کاری خود به طور مکرر با آن روبرو می شوند. یکی از چالش های پیش روی متخصصین خونریزی حین عمل و خطرات ناشی از اختلالات همودینامیک و کاهش خونرسانی ارگان های حیاتی و اثرات جانبی ترانسفوزیون در این گروه سنی است. چنانچه تکنیک بیهوشی قادر به کاهش خونریزی ناشی از عمل جراحی در این بیماران باشد، ریسک جراحی به طور قابل توجه ای در این گروه سنی کاهش می یابد.
روش کار: در یک مطالعه نیمه تجربی و آینده نگر تعداد 40 بیمار با شکستگی مفصل ران مورد مطالعه قرار گرفتند، این بیماران ابتلا به فشار خون یا اختلالات انعقادی نداشتند. 22 بیمار با بیحسی نخاعی (گروه A) و 18 بیمار  با بیهوشی عمومی (گروه B) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در طول زمان عمل حجم خونریزی اندازه گیری و ثبت شد و سپس معنی دار بودن ارتباط یافته ها با تست های آماری t و z بررسی گردید.
نتایج: با استفاده از معیار t مشخص گردید که ارتباط معنی داری بین استفاده از کوتر و حجم خونریزی وجود ندارد. (تقریباً در نیمی از بیماران از کوتر استفاده گردید) همینطور نشان داده شد که بین نوع عمل و میزان خونریزی ارتباط معنی داری وجود ندارد اما در مورد روش بیهوشی با توجه به P<0/001 ارتباط معنی داری بین روش بیهوشی و میزان خونریزی حین عمل وجود داشت به طوریکه در بیحسی نخاعی حجم خونریزی کم تر بود.
نتیجه گیری: از بررسی آماری نتایج حاصله می توان گفت که بیحسی اسپانیال در مقایسه با بیهوشی عمومی میزان خونریزی را در اعمال جراحی هیپ کاهش می دهد.

محمدرضا اعتمادی فر، حمید آلمانی، محمدحسین دهقانی،
دوره 7، شماره 1 - ( 1-1383 )
چکیده

مقدمه: شکستگی انتهای رادیوس یکی از شکستگی های شایع اندام فوقانی است که درمان آن مورد بحث و اختلاف نظر است و درمان نامناسب می تواند عوارض قابل توجهی به دنبال داشته باشد. در این مطالعه قصد داریم نتایج درمان با روش ثابت کننده خارجی را بررسی نماییم.
روش کار: مطالعه به صورت بدون شاهد و نمونه گیری به روش آسان بود. این بررسی به مدت یک سال روی ۳۰ شکستگی (۲۶ بیمار) انجام شد که براساس رادیوگرافی محل شکستگی نوع ۴ یونیورسال ۵ بودند. عمل جراحی با تکنیک استاندارد با بیهوشی عمومی یا منطقه ای انجام و بیماران تا یک سال پس از عمل جراحی پیگیری و از نظر میزان کوتاهی، زاویه سطح مفصلی و دامنه حرکتی و وجود درد مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج: ۲۴ مرد و ۲ زن با میانگین سنی ۵±۲۸ سال مورد بررسی قرار گرفتند. در همه بیماران جوش خوردن به طور بالینی و رادیوگرافی حاصل شد. ۲ مورد عفونت خفیف محل پین وجود داشت که با درمان دارویی برطرف شد. در یک مورد اختلال خفیف شاخه حسی عصب رادیال روی داد که پس از مدتی برطرف شد و در هیچ مورد ضایعه تاندونی وجود نداشت. میانگین انحراف به طرف کف دست ۶/۶±۵/۴ و انحراف اولنار ۴/۵±۱۲/۵ بوددر ۴ مورد درد هنگام فعالیت های شدید، ۲ مورد محدودیت حرکت خفیف و یک مورد محدودیت حرکت شدید وجود داشت.
نتیجه گیری: در مقایسه با سایر مطالعات نتایج این مطالعه در بسیاری از موارد خیلی بهتر است و توصیه می شود که در درمان شکستگی های ناپایدار انتهای تحتانی رادیوس و به خصوص در صورت توسعه به داخل مفصل رادیوکارپال از این روش درمانی استفاده شود.

احمدرضا بهروزی، اکرم اسماعیلی،
دوره 15، شماره 10 - ( 12-1391 )
چکیده

زمینه و هدف: آسیب شاخه بین استخوانی قدامی عصب میانی، شایع‌ترین آسیب عصبی در شکستگی‌های همراه با جابجایی استخوان بازو است ولی در موارد بدون جابجایی بروز آن نادر است. در این مطالعه به معرفی یک مورد شکستگی سوپراکوندیلار استخوان بازو بدون جابجایی پرداخته‌ایم که سبب آسیب عصب حرکتی میانی شده بود. مورد: بیمار کودک 5/4 ساله‌ای بود که به دنبال تروما به دست راست دچار درد و تورم آرنج شده بود. در معاینه تندرنس واضح در دیستال هومروس و محدودیت حرکات آرنج دیده می‌شد. به جز محدودیت حرکات انگشتان اول و دوم در فلکشن و ناتوانی در قرار دادن پالپ انگشتان اول و دوم روی یکدیگر، سایر معاینات حسی و حرکتی مچ و انگشتان نرمال بود. در بررسی رادیولوژی آرنج شکستگی دیستال استخوان بازو از نوع اکستنشن بدون جابجایی مشاهده شد. بیمار تحت درمان با اسپلینت گچی به مدت 3 هفته قرار گرفت که محل شکستگی یونیون کامل داشته و پس از فیزیوتراپی محدودیت حرکتی بیمار نیز کاملا برطرف شد. نتیجه‎گیری: اگرچه آسیب عصبی در شکستگی‌های بدون جابجایی استخوان بازو نادر است اما معاینه دقیق حسی و حرکتی علیرغم دردناک بودن ناحیه و شرایط روحی کودک و والدین وی، بسیار مهم است.
احمدرضا قندی، عباس علیمرادیان،
دوره 17، شماره 8 - ( 8-1393 )
چکیده

زمینه و هدف: شکستگی دیستال رادیوس از شایع‌ترین شکستگی‌ها در زنان یائسه می‌باشد. با توجه به عدم رساندن دوز دقیق توسط فرم استنشاقی کلسی تونین، اثرات یک شکل سیستمیک هم‌چون فرم تزریقی برروی چگونگی جوش خوردن این نوع شکستگی بررسی شد.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به صورت هم گروهی آینده نگر بوده و برروی 44 زن 60 ساله با شکستگی دیستال رادیوس در دو گروه 22 تایی گروه شاهد و بیمار گیرنده کلسی تونین تزریقی (از روز بعد از عمل، 100 واحد در روز، 10 روز متوالی هر ماه به مدت 3 ماه) انجام شد. میزان بهبودی بیمار و نتیجه عملی فعالیت و کارایی دست و میزان خشکی در مفاصل انگشتان و مچ دست براساس معاینه فیزیکی، میزان آلکالن فسفاتاز استخوانی، کلسیم و فسفر سرم همراه با زمان جوش خوردن و میزان استئوپورزیس بر اساس رادیوگرافی مطالعه شد.

یافته‌ها: در گروهی که کلسی تونین دریافت کرده بودند میزان درد کمتری را بر اساس مقیاس سنجش درد بصری احساس کردند. جلوگیری از استئوپورزیس و در کورتکس استخوان و جوش خوردن استخوان به طور معنی‌داری بیشتر بود. هم‌چنین فعالیت دست براساس معیار Mayo Wrist و نیز قدرت گرفتن اشیاء بهتر بود. البته اثرات معنی‌داری از کلسی تونین برروی بیومارکرهایی هم‌چون آلکالین فسفاتاز و نیز سطح فسفات و کلسیم دیده نشد.

نتیجه‌گیری: کلسی تونین به خصوص به همراه مکمل‌های کلسیمی می‌تواند بهبود شکستگی‌های مربوط به ناحیه دیستال رادیوس را تسریع بخشد و بیماران مشکلات کمتری را در دوره نقاهت بیماری تحمل می‌کنند.


سید امیرعباس نوربخش، مهسا کیمیایی طلب،
دوره 24، شماره 6 - ( 11-1400 )
چکیده

مقدمه: بیشترین نگرانی در درمان کودکانی که دچار ترومای سر و صورت شده اند اثر تروما و درمان روی رشد می باشد. با توجه به احتمال اینکه دندان هایی که در مراحل مختلف تکامل در مجاور خط شکستگی قرار دارند، پروگنوز متفاوتی در رویش و میزان بدشکلی خواهند داشت، در مطالعه حاضر به بررسی وضعیت دندان های اطراف خطوط شکستگی پرداخته شده است تا تاثیر تروما بر این دندان ها بررسی گردد.
مواد و روش ها: اطلاعات 28 بیمار زیر ۱۲ سال دارای شکستگی فک پایین و دنتوآلوئولار فک بالا که بین سال های 95-89 به بیمارستان باهنر مراجعه کرده بودند از پرونده آن ها استخراج گردید و دندان های مجاور خط شکستگی از لحاظ کلینیکی و گرافی پانورامیک (بلافاصله بعد از عمل و در بازه ۶ تا 24 ماه پس از عمل) مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعاتی که در گرافی های پانورامیک مورد بررسی قرار گرفت شامل میزان تحلیل داخلی و خارجی، ضایعه پاتولوژی و میزان رشد دندان های مجاور خط شکستگی بود.
ملاحظات اخلاقی: پروپوزال این پژوهش توسط دانشگاه علوم پزشکی کرمان تایید شده است. (کد اخلاق: IR.KMU.REC.1396.1398)
یافته ها: 7/60% شکستگی ها در فک پایین رخ داده بود. 9/%67 موارد تحت درمان بسته و 7/%10 موارد تحت درمان باز بودند. در 3/%89 موارد ضایعه پاتولوژی، در 6/78% موارد تغییر رنگ و در 4/%71 درصد موارد نکروز دندان ها مشاهده نشد. 1/82% دندان ها رویش کامل داشتند.
نتیجه‏ گیری: اکثریت دندان های مجاور خط شکستگی دارای رویش نرمال و فاقد مشکلات پاتولوژی، تغییر رنگ، دفورمیتی ریشه و لقی بودند و تفاوتی در درمان باز و بسته دیده نشد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb