جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای شب ادراری

جمیله دانش نیا،
دوره 4، شماره 1 - ( 1-1380 )
چکیده

به منظور بررسی ارتباط فاکتورهای بهداشتی با اختلال شب ادراری، در دانش آموزان 12-7 ساله دبستانی مناطق آموزشی 9، 10 و 17 شهر تهران، تعداد 138 کودک مبتلا به اختلال شب اداری (بر اساس ملاک های تشخیصی DSM  III-R) به عنوان گروه مورد و 127 کودک سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. کودکان گروه مورد و شاهد از نظر سن، جنس، سطح کلاس، منطقه آموزشی و وضعیت اقتصادی–اجتماعی با یک دیگر جور و هم سان گردیدند و سوابق بهداشتی کودک و خانواده در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت تا ارتباط فاکتورهای مختلف بهداشتی در بروز اختلال، مشخص شود. نتایج حاصل از بررسی نشان داد که بین اقدام به سقط مادر در دوران بارداری، سابقه استرس و نگرانی مادر، بروز مسمومیت حاملگی، ضربه شدید به شکم (ضربه همراه با درد شدید و خونریزی)، طریقه زایمان، سیانوز بدو تولد کودک، مدت زمان تعذیه با شیر مادر، سابقه تب همراه با تشنج و بروز اختلال، ارتباط آماری معنی دار وجود دارد. اما بر اساس نتایج به دست آمده بین سن مادر در زمان بارداری، وزن بدو تولد کودک، زردی بدو تولد کودک (زردی که منجر به تعویض خون می گردد)، سابقه استعمال دخانیات در زمان بارداری، رتبه تولد، تاخیر در رشد و تکامل و بروز اختلال، ارتباط اماری معنی دار مشاهده نگردید.
 
 
 

غلامعلی فتاحی بیات، سوسن معرفتی،
دوره 4، شماره 2 - ( 4-1380 )
چکیده

شب ادراری یکی از مشکلات روانی اجتماعی مهم برای کودکان و والدین محسوب می شود. شب ادراری در 20% کودکان در سن 5 سال دیده می شود. از آن جا که علت واحدی برای ایجاد اختلال شناخته نشده است، لذا روش های درمانی متعددی برای اصلاح آن به کار رفته است. هیچ کدام از روش ها به طور قطع سبب بهبود بیماری نمی گردد. درمان ها به دو گروه درمان غیر داروئی و داروئی تقسیم می شوند. درمان داروئی شامل ایمی پرامین و دسموپرسین بوده که هر کدام موفقیت نسبی دارند. هدف از این مطالعه مقایسه دسموپرسین با ایمی پرامین در درمان شب ادراری کودکان بوده است. روش مطالعه تجربی و در سطح کارآزمائی بالینی است. در این مطالعه 98 کودک مبتلا به شب ادراری در گروه سنی 15-5 ساله در دو گروه درمانی با ایمی پرامین 49 مورد و دسموپرین نیز 49 مورد به مدت 5 ماه تحت درمان قرار گرفتند. 36 نفر از کودکان تحت درمان با ایمی پرامین بعد از یک ماه کاملا خشک بودند. (73%) از این تعداد در ماه دوم پیگیری 20 نفر مجدد دچار عود شدند. 31 نفر از کودکان تحت درمان با دسموپرین بعد از یک ماه کاملا خشک بودند (63%) و بعد از سه ماه از قطع درمان 17 نفر مجدد دچار شب ادراری شدند. نتایج به دست امده تفاوت معنی داری را بین دسموپرین و ایمی پرامین در درمان بی اختیاری کودکان نشان نمی دهد. با توجه به شیوع عوارض بالاتر در کودکان تحت درمان با ایمی پرامین به نظر می رسد که مصرف دسموپرین ارجح است.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb