جستجو در مقالات منتشر شده


9 نتیجه برای سوختگی
عفونت باکتریال زخم های سوختگی و میزان حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک ها در بیمارستان آموزشی امام خمینی (ره) همدان
رسول یوسفی مشعوف،
دوره 3، شماره 3 - ( 7-1379 )
چکیده
نظر به اینکه عفونت زخم ها در سرنوشت بیماران دچار، این پژوهش به منظور تعیین نوع عفونت زخمهای سوختگی و عوامل باکتریایی و همچنین میزان حساسیت آنها به داروهای ضد میکروبی انجام گرفت. این بررسی به روش توصیفی، مقطعی و با استفاده از فرم های جمع آوری اطلاعات به مدت دو سال 77-1376 در بخش سوانح سوختگی بیمارستان امام خمینی (ره) همدان انجام شد. باکتری های مولد عفونت از ترشحات زخم 465 بیمار سوخته با تشخیص زخم های عفونی و همچنین از محیط های مختلف بخش سوختگی بیمارستان جدا شد. نتایج کشت خون بیماران با عفونت زخم و آلودگی بخش سوختگی از نظر وجود باکتری مورد بررسی قرار گرفت. حساسیت به داورهای ضد میکروبی با روش انتشار در آگارکربی، بائر انجام گرفت. در این مطالعه همچنین علل وسعت و محل سوختگی و میزان درصد آنها نیز تعیین گردید. 538  نوع باکتری که 32/7 درصد آنها را پسودوموناس و 24/8 درصد را کلبسیلا و 21/2 درصد را استافیلوکوک های طلایی تشکیل می دادند از نمونه ترشحات زخم جدا شدند که در شرایط آزمایشگاهی بیش از همه به سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم و امیکاسین حساسیت نشان دادند. اکثر باکتری های جدا شده نسبت به آمپی سیلین، تتراسایکلین و کاربنی سیلین مقاومت بالایی نشان دادند. در 28/7%  بیماران نتایج کشت خون مثبت شد. فراوان ترین نوع باکتری رشد کرده از محیط های بخش سوختگی بیمارستان باسیلوس در 48% موارد و کمترین آنها انتروباکتر در 1% موارد بود. بیشترین علت سوختگی به ترتیب ناشی از ریختن آب جوش 32/8% و کمترین آنها 0/4% سوختگی ناشی از تنور نان بوده است. همچنین 73/6% سوختگی ها به طور اتفاقی و 26/4% بطور عمدی بوده است. میزان بروز عفونت در بیماران سوخته، نوع باکتری ها و مقاومت آنان در برابر آنتی بیوتیک ها در شرایط آزمایشگاهی ضرورت توجه بیشتر به ضد عفونی محیط های بیمارستانی، درمان صحیح این بیماران و در دسترس بودن آنتی بیوتیک های مناسب را ایجاب می نماید.

گزارش سری موارد استفاده از فلپ رانی خلفی جانبی جهت پوشاندن ضایعات پروگسیمال زانو
صدرالله معتمد، بهزاد خوروش،
دوره 7، شماره 3 - ( 7-1383 )
چکیده
مقدمه: بازسازی ضایعات وسیع بافت نرم زانو از موارد مهم و قابل بحث جراحی پلاستیک و ترمیمی می باشد. عوامل بسیاری موجب کمبود بافت نرم ناحیه زانو می گردند که می توان به ترما، عفونت، سوختگی و برداشت تومورها اشاره کرد. از میان روش های مختلف ترمیم، فلپ رانی خلفی جانبی نسبتا جدید بوده و تاکنون گزارشی از اجرای آن در ایران منتشر نشده است. این مطالعه با هدف معرفی فلپ رانی خلفی جانبی جهت پوشاندن ضایعات زانو انجام شده است.
 روش کار: طی سال های 82-80 در بیمارستان 15 خرداد تهران، 6 بیمار با میانگین سنی 26/5 سال که دچار سوختگی وسیع زانو با آتش شده و دچار ضایعات پروگسیمال زانو بودند، پس از اقدامات اولیه دبریدمان و پوشش توسط فلپ عضلانی گاستروکنمیوس، توسط فلپ رانی خلفی جانبی تحت درمان قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و شرح حال و نیز داده های به دست آمده قبل و بعد از عمل در فرم اطلاعاتی بیماران ثبت گردیدند. متوسط زمان بستری 30 روز بوده که پس از آن با متوسط 15 ماه پس از عمل پیگیری شدند.
نتایج: در چهار مورد بقای کامل فلپ و در دو مورد یک چهارم دستال فلپ تغییر رنگ یافته و سرانجام مختصری نکروز پیدا کرده بود که با دبریمان محدود التیام حاصل شد. ضایعات زانو در همه موارد پوشانده شد. محل دهنده بافت در یک مورد کشیدگی و اسکار هیپرتروفیک پیدا کرد که به مرور زمان برطرف گردید. آزمون آماری نشان دهنده تغییرات معنی دار به لحاظ آماری در تمام موارد بود (0/0P<).
نتیجه گیری: استفاده از این فلپ در بازسازی ضایعات زانو با موفقیت همراه بوده است و با توجه به سهولت انجام آن نسبت به فلپ های آزاد، به کارگیری این روش درمانی در بیماران مشابه با این تحقیق توصیه می گردد.

بررسی تاثیر پماد روغن کنجد وهیدروکسید کلسیم بر زمان دبریدمان غیر جراحی زخم های سوختگی درجه 3 در موش های صحرائی بالغ نر
حمید رضا ابراهیمی فخار،
دوره 8، شماره 4 - ( 10-1384 )
چکیده
مقدمه: وجود بافت های نکروزه چرمی شکل یکی از مشکلات بیماران دچار سوختگی های عمیق محسوب می گردد. در این پژوهش استفاده از پماد روغن کنجد و هیدروکسید کلسیم جهت دبریدمان بافت های تکروزه ناشی از سوختگی مورد ارزیابی قرار گرفته است.
روش کار: این مطالعه تجربی بر روی 40 عدد موش صحرائی بالغ تر از نژاد ویستار صورت گرفت. پس از انجام بیهوشی بوسیله کلروفرم، هر دو پهلوی رت شیو و با قرار دادن در آب جوش به مدت 10 ثانیه، سوختگی درجه 3، به قطر 3 سانتی متر ایجاد گردید. رت ها به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. در 3 گروه اول در یک سمت روزانه از پماد فیبرینولایزین (به عنوان زخم های شاهد ۱) و در سمت دیگر در گروه اول، دوم و سوم (به عنوان زخم های مورد) به ترتیب از پماد کنهاید با غلظت 1، 2/5 و 5 درصد برای پانسمان استفاده شد. در گروه چهارم (زخم های شاهد 2) اجازه داده شد تا زخم ها به خودی خود ترمیم یابند. در هر گروه و هر زخم، زمان برداشته شدن بافت نکروزه وسپس ایجاد بافت گرانولاسیون در چک لیست مربوطه ثبت شد و نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و تی زوج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که بین 3 غلظت متفاوت از پماد کنهاید کم ترین میانگین زمان دبریدمان با 16/6 روز مربوط به پماد با غلظت 5 درصد می باشد (0/001=P). از طرف دیگر مشخص شد که تقریبا اختلاف معنی داری بین زمان دبریدمان گروه مورد با گروه شاهد 1 وجود ندارد (0/053=P)، اما اختلاف این زمان در گروه مورد و شاهد 2 و همچنین گروه شاهد او 2 معنی دار است(0/001=P). همچنین اختلاف معنی داری نیز بین زمان ایجاد بافت گرانولاسیون در استفاده از پماد کنهاید 5 درصد و گروه شاهد 1 وجود داشت (P<0/01).
نتیجه گیری: استفاده از پماد کنهاید 5 درصد نه تنها موجب آسیب به بافت های سالم نمی گردد بلکه در دبریدمان بافت های نکروزه قابل رقابت با پماد فیبریتولایزین می باشد. لذا بررسی بیش تر در این زمینه ضروری است. 

رویکردی کیفی بر مشکلات اجتماعی افراد دارای بدشکلی سوختگی
کبری راهزانی، فریبا طالقانی، علی رضا نیکبخت نصرآبادی، محمود عمرانی فرد،
دوره 11، شماره 3 - ( 7-1387 )
چکیده
مقدمه: صورت، کانال اصلی برقراری ارتباط و محل زیبایی و جذابیت است. جذابیت جسمی ماهیتی کلیشه‌ای دارد. با توجه به این که محتوی دقیق کلیشه ای بودن جذابیت جسمی بستگی به ارزش‌های فرهنگی دارد، مطالعه‌ای به منظور کسب اطلاعاتی در خصوص مسائل روانی - اجتماعی تجربه شدۀ افراد دارای بدشکلی سوختگی پس از ترخیص از بیمارستان جهت طراحی برنامه های حمایت روانی - اجتماعی مبتنی بر شواهد انجام شد. روش کار: این مقاله بخشی از اطلاعات یک مطالعه کیفی بزرگ تر با رویکرد گراندد تئوری را گزارش می‌کند. در این مطالعۀ کیفی با 21 مشارکت کننده مصاحبۀ عمیق انفرادی صورت گرفت. مصاحبه ها با استفاده از روش تحلیل محتوایی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: در این بررسی پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات پنج طبقه محوری اصلی پدیدار شد که شامل این موارد بود: رفتارها و پندارهای اجتماع (شماتت، کناره گیری، افکار و باورهای نادرست، انگشت نما شدن، و ترحم)، مشکلات روحی (تأثر و اندوه، شرمساری، ترس از طرد شدن، بی میلی و انزجار، و نومیدی)، ارزیابی واکنش‌ها (ارزیابی‌های منفی و مثبت)، رهیافت (اختفا، انفصال، خودنمایی ، خشونت) و فرسودگی. نتیجه گیری: یافته ها بیان گر آن هستند که رفتارها و پندارهای منفی مردم زمینه ساز برخی مشکلات روحی در افراد بدشکل و اتخاذ تدابیر نامناسب جهت مقابله با آنهاست. بنابراین نیاز به طراحی برنامه های حمایتی مناسب جهت آموزش جامعه، فرد و خانواده به منظور ارتقاء سطح آگاهی، بینش و عملکرد آنان ضروری به نظر می رسد.
تاثیر چسب پلاکتی اتولوگ در درمان زخم‎های سوختگی
معصومه حیدری باطنی، شعبانعلی علیزاده، اکبر هاشمی طیر، امیر الماسی حشیانی،
دوره 16، شماره 3 - ( 3-1392 )
چکیده

زمینه و هدف: چسب پلاکتی، فرآورده مشتق از پلاسمای انسانی است که غنی از فاکتورهای رشد پلاکتی و فیبرینوژن می‎باشد و دارای خاصیت هموستاتیک و ترمیمی می‎باشد. در این مطالعه تاثیر چسب فیبرینی غنی از فاکتورهای رشد پلاکتی در ترمیم زخم‎های سوختگی بررسی می‎شود.

مواد و روش‎ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 50 بیمار دچار سوختگی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 25 تایی شامل گروه مداخله (تحت درمان با چسب پلاکتی اتولوگ) و کنترل (تحت درمان روتین) قرار گرفتند. هر دو گروه در مدت درمان آنتی‎بیوتیک دریافت نمودند. بیماران به مدت یک ماه ارزیابی شدند. اساس پاسخ به درمان، تشکیل بافت گرانولاسیون قابل مشاهده و یا اپیتلیزاسیون بود. تجزیه و تحلیل داده‎ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 16 و آزمون‎های آماری فیشر، من ویتنی و آزمون تی انجام شد.

یافته‎ها: میانگین زمان لازم برای بهبودی کامل در دو گروه کنترل و مداخله تفاوت آماری معنی‎داری داشت(001/0=p). زمان لازم برای بهبودی 100 درصد در گروه درمان 2/2±5/11 و در گروه کنترل 5/3±2/16 روز بود(001/0=p). سرعت ترمیم زخم در گروه مداخله4/1 برابر گروه کنترل بود.

نتیجه‎گیری: چسب پلاکتی اتولوگ می‎تواند به عنوان یک رویکرد درمانی جدید در ترمیم زخم‎های سوختگی به کار رود. با استفاده از این فرآورده می‎توان انتظار داشت زخم‎های سوختگی با سرعت بیشتری ترمیم شوند.


مقایسه اثر پانسمان اکتی کوت و پانسمان معمول بردرد هنگام تعویض پانسمان بیماران با سوختگی درجه دو و سه
اعظم ملک حسینی، ژیلا عابد سعیدی، شعبانعلی علیزاده، سید محمد کاظم نائینی،
دوره 17، شماره 12 - ( 12-1393 )
چکیده

زمینه و هدف: نوع پانسمان مورد استفاده تأثیر به سزایی در میزان درد هنگام تعویض پانسمان بیماران دارد. به همین دلیل این مطالعه به منظور مقایسۀ اثر پانسمان اکتی کوت و پانسمان معمول بردرد بیماران سوخته هنگام تعویض پانسمان انجام شد.

مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی بر روی 64 نفر دارای زخم سوختگی درجه دو و سه در بیمارستان ولی‌عصر(عج) اراک انجام گردید. بیماران به روش تصادفی ساده در دو گرود آزمایش(دریافت کننده اکتی‌کوت) و کنترل (دریافت کننده کرم سیلورسولفادیازین 1 درصد) به مدت 15 روز قرارگرفتند. درد بیماران هنگام تعویض پانسمان با استفاده از ابزار ارزیابی درد درجه‌دار عددی در روز اول، هفتم و پانزدهم مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری، کای دو، من ویتنی و آزمون آماری تحلیل واریانس مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد بین دو گروه از نظر شدت درد پایه تفاوت معنی‌دار آماری وجود نداشت(20/0p=). شدت درد در گروه آزمایش با گروه کنترل در روز هفتم و پانزدهم تفاوت معنی‌دار آماری داشت(001/0p<) به طوری که گروه آزمایش، درد کمتری تجربه نمودند.

نتیجه‌گیری: پانسمان اکتی کوت در بیماران سوختگی روشی ساده و عملی است که با توجه به نتایج تحقیق حاضر از نظر کاهش میزان درد موقع تعویض پانسمان، نسبت به روش متداول ارجح است.


فراوانی اینتگرون کلاس 1 و مقاومت آنتی بیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا جدا شده از بیماران بستری در بخش سوختگی بیمارستان طالقانی اهواز
سید سجاد خرم روز، فرزانه غریب پور، نجمه پرهیزگاری، محبوبه یزدان پناه، رضا محمدی، نسیم راهبری،
دوره 18، شماره 3 - ( 3-1394 )
چکیده

زمینه و هدف: سودوموناس ایروجینوزا به عنوان یکی از عوامل مهم عفونت در بین بیماران سوختگی مقاومت نسبتا بالایی نسبت به آنتی‏بیوتیک‏ها دارد. اینتگرون‏ها می‏توانند سبب گسترش ژن‏های مقاومت آنتی‏بیوتیکی در بین باکتری‏ها شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی و فراوانی اینتگرون در بین ایزوله‏های سودوموناس ایروجینوزا بود.

مواد و روش‏ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 73 سودوموناس ایروجینوزا از عفونت زخم سوختگی بیماران بستری در بیمارستان طالقانی اهواز جدا سازی شد. بررسی الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیک این باکتری‏ها با روش دیسک آگار دیفیوژن و نسبت به 9 آنتی‏بیوتیک انجام شد. فراوانی ژن‏های اینتگرون کلاس 2،1 و 3 با روش واکنش زنجیره‏ای پلیمراز بررسی شد. تحلیل داده‏ها با استفاده آزمون آماری مجذور کای انجام شد. سطح معنی‏داری، 05/0>p در نظر گرفته شد.

یافته‏ها: بیشترین میزان مقاومت آنتی‏بیوتیکی نسبت به افلوکاسین(5/94 درصد)، آزترونام (5/94 درصد) و سفتازیدیم (2/93 درصد) دیده شد. 15 ایزوله سودوموناس ایروجینوزا به تمام آنتی‏بیوتیک‏های مورد بررسی مقاومت نشان دادند. بررسی نتایج مولکولی نشان داد که اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از سودومونس ایروجینوزا وجود داشت، در حالی که اینتگرون کلاس 2 و 3 در هیچ‏کدام از ایزوله‏ها شناسایی نشد.

نتیجه‏گیری: میزان مقاومت آنتی‏بیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا نسبت به آنتی‏بیوتیک‏های سفتازیدیم، افلوکساسین، آزترونام، سفپیم و سفتریاکسون بسیار بالاست. علیرغم حضور اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از ایزوله‏ها، اختلاف آماری معنی‏داری بین حضور اینتگرون و مقاومت نسبت به یک نوع خاص از آنتی‏بیوتیک یافت نشد که این موضوع احتمالاً نقش سایر مکانیسم‏های مقاومت آنتی‏بیوتیکی را در سودوموناس ایروجینوزا نشان می‏دهد.


ایمونوتراپی غیرفعال با آنتی بادی ضد فلاژلین نوترکیب تیپ B سودوموناس آئروژینوزا در مدل موش سوخته
بهادر بهروز، نور امیرمظفری، محمد مهدی فیض آبادی، نیما خرم آبادی، محبوبه بحرودی، مهدی مهدوی،
دوره 18، شماره 5 - ( 5-1394 )
چکیده

زمینه و هدف: سویه‌های پاتوژن سودوموناس آئروژینوزا دارای یک فلاژل قطبی می‌باشند که برای تحرک، چسبندگی، تهاجم و ترشح فاکتورهای بیماری‌زایی مورد نیاز است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر پیش‌گیری و درمان با آنتی‌بادی ضد فلاژلین نوترکیب تیپ B در مدل موش سوخته بود.

مواد و روش‌ها: 126 موش به 18 گروه تزریقی با رژیم‌های مختلف آنتی بادی ضد فلاژلین نوترکیب تیپ B تقسیم شدند. عفونت با تزریق زیر پوستی سویه‌های PAO1 و PAK سودوموناس آئروژینوزا در ناحیه سوخته ایجاد شد. مرگ و میر گروه‌ها به مدت یک هفته تحت نظر گرفته شد. هم‌چنین فعالیت عملکردی آنتی بادی ضد فلاژلین نوترکیب تیپ B  با انجام تست مهار حرکت و سنجش اپسونوفاگوسیتوز مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: ایمونوتراپی با آنتی سرم خرگوشی سبب افزایش قابل ملاحظه (71/85 درصد) بقای موش‌های در چالش با سویه هومولوگ PAO1 در مقایسه با کنترل بافر فسفات سالین شد. میزان مرگ و میر موش‌های آلوده به سویه هترولوگ PAK، 57/28 درصد بود. این آنتی بادی مرگ ناشی از فاگوسیتوز سویه همولوگ را افزایش داد، اما صرفاً تاثیر کمی بر سویه هترولوگ داشت.

نتیجه‌گیری: ایمونوتراپی غیر فعال سبب حفاظت موش‌های سوخته در چالش با سویه هومولوگ گردید، اما کارایی کمتری در برابر سویه هترولوگ داشت.


اثر ویتامین ث موضعی بر بهبود زخم سوختگی
محمد حدادی، داود موحد زاده، الهه جاقوری، حمید رباط سرپوشی،
دوره 24، شماره 2 - ( 3-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: استفاده از مکمل‌ها و ویتامین‌های موضعی جهت تسریع بهبود در زخم‌های سوختگی مکرراً اتفاق افتاده است. این پژوهش با به‌کارگیری ویتامین ث موضعی بر زخم‌های سوختگی تأثیر این محلول را بررسی کرده است.
مواد و روش ها: این پژوهش با مشارکت سی بیمار دچار سوختگی درجه دو در یک اندام وسیع یا دو اندام با سوختگی مشابه انجام شد. زخم‌های بیماران به طور تصادفی به گروه‌های آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در ناحیه آزمایش محلول ویتامین ث علاوه بر پماد سیلورسولفادیازین استعمال شد و در ناحیه کنترل به طور روتین تنها پماد سیلورسولفادیازین استفاده شد. زخم‌ها در روزهای اول، سوم، هفتم و چهاردهم توسط چک لیست بیتز جنسن بررسی و به آنها امتیاز داده شد. پس از جمع‌آوری اطلاعات، داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون آماری تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر تحلیل شد.
ملاحظات اخلاقی: این پژوهش با کسب اجازه از کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام شد (Code: IR.MEDSAB.REC.1394.60).
یافته ها: از تعداد سی بیمار بستری در بخش، هشت نفر مرد و دوازده نفر خانم بودند. میانگین سنی آنها 11/90±43/03 و شاخص توده بدنی بیماران 4/08±27/‌82 بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری نشان داد. میانگین نمره نهایی زخم بین دو نوع درمان از نظر آماری معنادار است (0/047=‌P). به عبارتی میزان بهبود زخم در دو گروه تفاوت معنا‌داری دارد و ویتامین C موضعی تأثیر معنا‌داری بر بهبود زخم داشته است. میانگین نمره نهایی زخم در دو گروه آزمایش و کنترل، در روزهای یکم و سوم تقریباً برابر بوده و در این زمان وضعیت زخم در دو گروه تفاوتی نداشته است، اما از روز سوم بهبود زخم در گروه آزمایش افزایش یافته و در روز چهاردهم به حداکثر رسیده است که نشان می‌دهد سرعت بهبود در گروه دریافت‌کننده ویتانین ث افزایش یافته است.
نتیجه گیری: سرعت بهبودی زخم در گروه دریافت کننده ویتانین ث افزایش یافته است.
صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb