---

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال یکی از مهم‎ترین و شایع‎ترین سرطان‎های منجر به مرگ در جهان می‎باشد. مسلماً تعیین عوامل جدیدی که بتوانند به تنهایی و یا به طور ترکیبی با یکدیگر باعث القای آپوپتوز در سلول‎های تومور شوند در درمان سرطان کولون حایز اهمیت است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی کاربرد جداگانه و ترکیبی لوواستاتین و آلفا توکوفرول در القای آپوپتوز در سلول‎های سرطانی کولورکتال انسانی می‎باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی سلول‎های ۲۹ HTتحت تیمار با غلظت‎های مختلف آلفا توکوفرول (۵، ۱۰ و ۲۰ میکرو مولار) و لوواستاتین (۱۰، ۲۰، ۲۵ و ۳۰ میکرو مولار) قرار گرفتند. پس از شمارش سلولی با استفاده از روش تریپان بلو و تکنیکDNA فراگمانتاسیون جهت ارزیابی مرگ سلولی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از بررسی با تکنیکDNA فراگمانتاسیون نشان داد که دو دارو به تنهایی در تمام غلظت‎ها می‎توانند مرگ سلولی ایجاد کنند. در ترکیب غلظت ۱۰ میکرومولار لواستاتین همراه با غلظت‎های ۵ و ۱۰ میکرو مولار آلفا توکوفرول القای مرگ سلولی مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به اثرات گستردۀ استاتین‎ها، غلظت لواستاتین در مکانیسم مرگ زایی آن مؤثر بوده و ترکیب آن با توکوفرول در غلظت‎های بالا با ایجاد مرگ سلولی می‎تواند فراهم کننده استراتژی‎های نوین و مؤثر در مهار سرطان کولورکتال انسانی باشد.

---

زمینه و هدف: برای برآورد بقا می‎توان از مدل‎های مختلف ناپارامتری، نیمه‎پارامتری و پارامتری استفاده کرد که بسته به ماهیت داده‎ها ممکن است برخی از روش‎ها مناسب‎تر باشد. استفاده از مدل مناسب باعث برآورد دقیق‎تر بقا و تعیین عوامل موثر بر آن خواهد شد که هدف این مطالعه براورد بقا در بیماران سرطان کولورکتال و تعیین عوامل موثر بر آن است.

مواد و روش‎ ها: در این مطالعه پرونده‎ی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال از سال ۱۳۸۴-۱۳۹۰ در مرکز دارالایتام همدان تحت درمان بودند مورد بررسی قرار گرفتند. اثر عوامل مختلف دموگرافیکی و بالینی بر بقای بیماران ارزیابی شد. پیگیری تمام بیماران از طریق مراجعات دوره‌ای و تماس تلفنی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Rو SPSS۱۶ انجام شد.

یافته ها: میانه بقای بیماران مورد بررسی برابر ۴/۳±۴۰ ماه بدست آمد. ارزیابی ویژگی‌های کلینکی و پاتولوژیک در حالت یک متغیره نشان داد که در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال، تاثیر متغیرهای مرحله بیماری، درجه تمایزیافتگی تومور، مورفولوژی سرطان، متاستاز و عود بیماری بر بقا معنادار بوده‌اند ولی در حالت چندمتغیره تنها نوع مورفولوژی سرطان و متاستاز به سایر ارگان‌ها رابطه‌ی معناداری را با بقای افراد بیمار داشت.

نتیجه‎گیری: استفاده از مدل‎های آماری مناسب در جهت شناسایی عوامل خطر موثر بر بقای بیماران سرطان کولورکتال می‎تواند باعث جلوگیری از پیشرفت این بیماری و افزایش بقای آن‎ها شود.

---

زمینه و هدف: درصد کمی از بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال (CRC) به داروی ۵- فلورویوراسیل (۵-FU)، به عنوان داروی شیمی درمانی رایج، پاسخ می‌دهند. در مطالعه حاضر با هدف طراحی و مطرح ساختن یک پروتکل شیمی درمانی جدید، تأثیر ترکیب هم زمان اکریفلاوین (ACF) با ۵-FU برمیزان مرگ و میر سلول‌های CRC مورد مطالعه قرار گرفته است.

مواد و روش‌ها: از تست MTT برای ارزیابی اثر سیتوتوکسیک داروهای ۵-FU و ACF بر رده‌های سلولی CRC (HCT۱۱۶،LS۱۷۴T و  SW۴۸۰) استفاده شد. سلول‌ها با غلظت‌های متفاوت آکریفلاین (۰۷/۰ تا ۵ میکرومولار) یا ۵-FU (۵/۰ تا ۶۴ میکرومولار) برای ۷۲ ساعت تیمار شدند و سپس درصد زنده ماندن سلول‌ها و IC۵۰ داروها محاسبه شد. برای ارزیابی تأثیر داروی ACF بر خاصیت ضد سرطانی ۵-FU، سلول‌ها با غلظت‌های متفاوت ۵-FU و غلظت IC۳۰ داروی ACF به صورت هم زمان تیمار شدند.

یافته‌ها: ACF و ۵-FU یک اثر مهاری وابسته به دوز بر رشد سلول‌های رده CRC داشتند. سلول‌های LS۱۷۴T بیشترین و سلول‌های SW۴۸۰ کمترین حساسیت را در مقابل داروی ACR و ۵-FU نشان دادند. تیمار هم زمان دو دارو نشان داد که در حضور ACF حساسیت سلول‌ها در مقابل ۵-FU تغییر معنی‌داری نمی‌یابد(۰۵/۰p>).

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که داروی ACF بر هر سه رده سلول‌های CRC دارای اثر سیتوتوکسیک بوده و باعث مرگ و میر آن‌ها می‌شود. با این حال استفاده هم‌زمان از ACF و ۵-FU نمی‌تواند خاصیت ضد سرطانی داروی ۵-FU را بهبود بخشد.

---

زمینه و هدف: مدل های شفایافته برای تحلیل داده های بقا در حضور افراد با بقای طولانی مدت ارائه شده است. مدل های شفایافته مدل هایی از بقا هستند که در ان فرض می شود نسبتی از افراد هرگز رخداد را دریافت نکنند. در نتیجه منحنی بقا در نهایت مسطح می شود. از اینرو استفاده از مدل های بقای استاندارد مناسب نیست چون در این روش ها احتمال شفایافتگی محاسبه نمی شود. هدف از این تحقیق استفاده از مدل شفایافته غیر امیخته و کاربرد ان بر روی داده های سرطان کولورکتال است

روش بررسی:: در این پژوهش اطلاعات مربوط به ۲۳۲ بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال از مرکز تحقیقات گوارش و کبد بیمارستان طالقانی تهران ثبت گردید. اطلاعات این بیماران طی سال های ۱۳۶۶ تا ۱۳۹۱ ثبت شده است و بیماران تا سال ۱۳۹۲ پیگیری شده اند. اثر متغیرهای سن، جنس، سابقه خانوادگی، شاخص توده بدنی و محل درگیری مورد بررسی قرار گرفت. در تحلیل داده ها از روش کاپلان مایر و مدل شفایافته غیرآمیخته استفاده شد.

یافته ها: بقای ۱۰ ساله بیماران بعد از تشخیص ۶۴% بوده است. از بین افراد حاضر در مطالعه ۶۰ نفر(۲۵,۸%) به علت سرطان کولورکتال فوت کردند. میانگین سنی بیماران ۵۱.۶ سال بود. بر اساس مدل شفایافته غیر امیخته رده سنی ۴۵ تا ۶۵ سال و شاخص توده بدنی معنادار شد.

نتیجه گیری: هنگامی که جامعه مورد بررسی به دو گروه مستعد و ایمن تقسیم می شود استفاده از مدل نیمه پارامتری کاکس موجب کم براوردی تابع بقا می شود. از اینرو باید از مدل های شفایافته استفاده نمود.

کلید واژه: تحلیل بقا، مدل شفایافتگی غیرآمیخته، سرطان کولورکتال