مقدمه: تاب آوری بعنوان مؤلفه‌ای که نقش مهمی درتحمل سختی‌های محیط شغلی وزناشویی داردشناخته می‌شود. لذا بعنوان سازه اصلی شخصیت شناسایی شده، بنابراین شناسایی متغیرهایی که بتواننند تاب آوری را پیش بینی نمایند مهم است.
روش کار: پژوهش حاضر ازلحاظ هدف بنیادی واز نظر نحوه جمع آوری اطلاعات توصیفی ازنوع همبستگی بامدل معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل پرستاران زن متأهل مراکز درمانی وبیمارستانی دولتی استان البرزندکه 400 نفرشان به شیوه نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای بعنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه تاب آوری کانور و دیویدسون، مقیاس انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران، فرم کوتاه پرسشنامه تمایز‌یافتگی خود اسکورن و اسمیت و مقیاس سازگاری زناشویی لاک- والاس استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون مدل معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS 26، و Amos24 استفاده شده است. این پژوهش با شناسه IR.ZUMS.REC.1401.297 به تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم‌پزشکی البرزرسیده است.. رضایت آگاهانه بودن آزمون از شرکت کنندگان دریافت و به آنها اطمینان داده شد که اطلاعات ایشان محرمانه خواهد بود.
یافته‌ها: نسبت بحرانی بین انعطاف پذیری شناختی 7/76 = r؛ تنظیم شناختی هیجان 9/72 = r تمایز یافتگی خود 2/71 = r سازگاری زناشویی 6/79 = r با تاب آوری که در سطح معناداری 01/0 رابطه مثبت و معناداری بدست آمد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که داده‌ها با مدل مفهومی پژوهش برازش دارند. همچنین نقش واسطه گری سازگاری زناشویی؛ بین انعطاف پذیری شناختی، تمایزیافتگی خود و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان بر تاب آوری تأیید شد. ُباتوجه به نتایج بدست آمده جهت افزایش تاب آوری پرستاران زن متأهل به مسئولین درمانی پیشنهاد می‌شود به متغیرهای شناختی، هیجانی و عاطفی این قشر توجه ویژه داشته باشند.