---

---

زمینه و هدف: در جوامع غربی ژن iceA هلیکوباکتر پیلوری به عنوان یک مارکر ژنتیکی مرتبط با زخم معده گزارش شده است. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع ژنوتیپ‌های iceA هلیکوباکتر پیلوری و ارتباط آن با زخم معده در ایران بوده است. مواد و روش‎ها: پژوهش حاضر با روش مشاهده‌ای بر روی 75 نفر بیمار انجام شده است. نمونه‌های بیوپسی بیماران جهت حضور هلیکو باکتر پیلوری با تست اوره آز، ژن glmM و کشت تایید و تغییرات آللیک ژنوتیپ‌های 1iceA و 2iceA نیز با PCR تعیین شدند. یافته‎ها: در این مطالعه دو الل 1iceA و 2iceA در بیماران مبتلا به زخم معده شناسایی شدند. ژنوتیپ 1iceA (64 درصد) فراوانی بالاتری نسبت به از ژنوتیپ 2iceA (3/21 درصد) داشت. سویه‌های 1iceA بیشتر در بیماران دارای زخم معده مشاهده شدند. در این پژوهش هیچ گونه ارتباط معنی‌داری بین ژنوتیپ‌های iceA با عواقب کلینیکی بعد عفونت مشاهده نشد(71/0p=). نتیجه گیری: این مطالعه ارتباط معنی‌دار دو طرفه‌ای را بین ژنوتیپ‌های iceA و وقوع بیماری زخم معده (PUD) را تایید می‌کند. نتایج حاکی از آنست که ژن 1iceA می‌تواند به عنوان یک مارکر قابل اطمینان در پیش‌گویی عواقب کلینیکی عفونت هلیکوباکتر پیلوری مورد استفاده قرار گیرد. لذا تحقیقات بیشتر invitro و invivo برای رسیدن به یک توافق عمومی در این مورد ضروری به نظر می‌رسد.

---

زمینه و هدف: درمان زخم معده با داروهای شیمیایی عوارض جانبی زیادی دارد. باکتری‌های اسید لاکتیک از گروه‌های اصلی پروبیوتیک‌ها هستند. هدف این مطالعه، بررسی اثر ترمیمی لاکتو باسیلوس پنتوسوس بر ترمیم زخم معده حاصل از اسید استیکمی می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی از 45 موش نر نژاد ویستار که به سه گروه تجربی، کنترل 1 و کنترل 2 تقسیم شده استفاده گردید. موش‌ها پس از یک روز گرسنگی، تحت عمل جراحی قرار گرفته و زخم معده توسط اسید استیک ایجاد شد. روز بعد از جراحی گروه‌های تجربی به ترتیب با 1010 کلونی باکتری به صورت محلول در یک میلی‌لیتر شیر استریلیزه در هر روز، یک میلی‌لیتر شیر استریلیزه و یک میلی‌لیتر نرمال سالین، از طریق گاواژ، تا زمان تشریح تیمار شدند. موش‌ها را در روزهای 1، 4، 7،10 و 14 پس از ایجاد زخم معده کشته و ابعاد زخم محاسبه و سپس میزان اثر باکتری بر ترمیم زخم معده در هر موش تعیین گردید.

یافته‌ها: تیمار سویه لاکتو باسیلوس پنتوسوس موجب کاهش معنی‌دار ابعاد زخم بین گروه‌های تجربی و شاهد شد. افزایش معنی‌دار در تعداد نوتروفیل، ماکروفاژ، فیبروبلاست و کاهش معنی‌دار تعداد نوتروفیل، ماکروفاژ و افزایش تعداد فیبروبلاست در گروه تجربی نسبت به گروه‌های کنترل و کاهش معنی‌دار تعداد نوتروفیل‌ها، ماکروفاژها و فیبروبلاست‌ها در گروه تجربی مشاهده گردید.

نتیجه‌گیری: لاکتو باسیلوس پنتوسوس دارای اثر ترمیمی بر زخم معده ناشی از اسید استیک می‌باشد.

---

زمینه و هدف: خون‌ریزی گوارشی فوقانی یک وضعیت پزشکی اورژانس و شایع محسوب می‌شود. ارزیابی به موقع بیماران و تعیین ریسک بسیار مهم می‌باشد. یکی از روش‌های تعیین ریسک خون‌ریزی، امتیازRockall  می‌باشد. هدف از این مطالعه، تعیین حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی سیستم امتیازدهی Rockall طی یک پی‌گیری 3 ماهه در بیماران مبتلا به خون‌ریزی گوارشی فوقانی بود.

مواد و روش‌ها: 340 بیمار مبتلا به خون‌ریزی حاد گوارشی فوقانی بستری در بیمارستان امام رضا شهر تبریز، از آذر 1392 تا شهریور 1393 وارد مطالعه شدند. امتیاز بالینی و کامل Rockall ، حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی امتیازRockall  برای تمام بیماران تعیین شد. بیماران طی مدت 3 ماه از نظر عوارض و مرگ و میر پی‌گیری شدند.

یافته‌ها: 204 مرد و 136 زن وارد مطالعه شدند. از میان آن‌ها، 6/15 درصد امتیاز Rockall بالینی کمتر از 3 و 4/84 درصد امتیاز بیشتر از 3 داشتند. از نظر Rockall اندوسکوپیک، 6/15 درصد امتیاز کمتر از 3، 8/66 درصد امتیاز 3 تا 8 و 6/17 درصد امتیاز بیشتر از 8 داشتند. طی یک پی‌گیری 3 ماهه، در گروه کم خطر، 5/92 درصد خون‌ریزی مجدد نداشتند. 8/3 درصد یک بار عود، 9/1 درصد دو بار عود و 9/1 درصد سه بار عود خون‌ریزی داشتند. در گروه با خطر متوسط، 1/92 درصد عود نداشتند و 9/7 درصد یک نوبت دچار عود شدند. عود دوم رویت نشد. در گروه پرخطر 9/90 درصد عود نداشتند و 1/9 درصد یک بار دچار عود شدند(4/0=p). در گروه کم خطر مرگ رویت نشد. درگروه خطر متوسط 7/8 درصد و در گروه پر خطر 7/22 درصد دچار مرگ شدند(001/0p<). حساسیت آزمون 1/11 درصد و ویژگی آن 1/81 درصد محاسبه شد. ارزش اخباری مثبت 5 درصد و ارزش اخباری منفی 4/91 درصد بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به 8/81 درصد ویژگی و 4/91 درصد ارزش اخباری منفی امتیازRockall  ، می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که بیمار بعد از ترخیص دچار عوارض ناشی از خون‌ریزی مجدد نمی شود. با توجه به حساسیت پایین، این تست برای غیر محتمل پنداشتن بیماری مفید نیست.

---

زمینه و هدف: بیماران با علائم اختلالات و زخم‌های دستگاه گوارش تعداد زیادی از مراجعین به کلینیک‌های عمومی و داخلی را تشکیل می‌دهند و مطالعات اولیه زخم معده، نقش عوامل روان‌شناختی را در تولید زخم معده مستعد نشان داده‌اند. هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر شدت درد و سبک‌های مقابله با استرس بیمارن مبتلا به زخم معده بود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مداخله‌ای با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کلیه بیماران مبتلا به زخم معده مراجعه‌کننده به مراکز درمانی دولتی شهر تهران در زمستان 1397 بود. از بین افراد داوطلب شرکت در پژوهش، سی نفر از بیماران مبتلا به زخم معده به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به ‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسش‌نامه شدت درد مک‌گیل (2000) و سبک‌های مقابله اندلر و پارکر (1990) بود. آزمودنی‌های گروه آزمایش در هشت جلسه 90‌دقیقه‌ای درمان شناختی رفتاری شرکت کردند. آزمودنی‌های گروه کنترل در این مدت درمان روان‌شناختی دریافت نکردند. برای تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل واریانس آمیخته همراه با اندازه‌گیری مکرر و آزمون‌های تعقیبی استفاده شد. 
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با شناسه IR.IAU.K.REC.1397.85 به تصویب کمیته اخلاق در پژوهش دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج رسیده است.
یافته ها نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری منجر به افزایش سبک مقابله مسئله‌مداری (01/0>‌P) و کاهش سبک‌های مقابله هیجان‌مدار (01/0>P) و اجتنابی (01/0>P) شد. همچنین میانگین نمرات شدت درد در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (01/0>P).
نتیجه گیری: می‌توان نتیجه گرفت درمان شناختی رفتاری بر شدت درد و سبک‌های مقابله با استرس در بیمارن مبتلا به زخم معده مؤثر بود