11 نتیجه برای ریوی
معینی،
دوره 2، شماره 9 - ( 1-1378 )
چکیده
این مطالعه بصورت توصیفی ، از نوع مقطعی در رابطه با بیماران آسمی مراجعه کننده به درمانگاه اورژانس مرکز آموزشی ، درمانی ولی عصر اراک در طی 6 ماه در دو دوره 3 ماهه9 انجام شده است .بر اساس پرسشنامه اطلاعات لازم از بیماران آسمی جمع آوری شد. تعداد نمونه 150 بیمار بوده ، شایعترین گروه سنی 70-61 سال (23/3%) و 56% (84 نفر ) مرد و 44% (66 نفر ) زن بودند. شکایات اصلی تنگی نفس 72% ، خس خس سینه 19/3% و سرفه 8/6% بود.86% افراد سابقه آلرژی بصورت رینیت ، بروز علایم بعد از برخورد با ماده خاص ، اگزما و کهیر داشتند. سابقه مثبت آسم در فامیل 54% به حساسیت به آسپرین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی(NSAID) و مصرف بتابلوکر 216% بود.
79/4% (119 نفر ) ساکن شهر و 20/6% (31 نفر ) ساکن روستا بودند. زمان شروع آسم بیشترین مورد مربوط به گروه سنی 40-31 سال بود . بیشتر بیماران (23/6%) ماهیانه یکبار و 2% موارد روزی یک تا چند بار دچار حمله می شدند ، در 40/6% بیماران سرما باعث افزایش شدت و تعداد حملات آسم می شد. در 78/7% آسم با برخورد با محیط حاوی ذرات معلق شدت یافته یا شروع می شد، ماده در تماس با شغل بیماران به ترتیب غبار ( گردو خاک ) ، دود ناشی از سوختن مواد ، غبار حاصل از حیوانات و حشرات ، مواد پاک کننده ، غبار صنعتی و شیمیایی ترکیبات پلاستیکی و رنگ بود.
77/3% بیماران (116 نفر ) علائم عفونت تنفسی ویروسی در 208 هفته اخیر داشتند ، در 12/6% (19 نفر ) سابقه بیماری روانی وجود داشت و در 76/7% (115 نفر ) بیماری آسم با استرس های روحی شروع یا تشدید می یافت در 94/7% بیماران آسم با فعالیت بدنی رابطه داشت.
احمد عامری، جمشید انصاری، مجید مختاری، علی چهرئی،
دوره 9، شماره 4 - ( 10-1385 )
چکیده
مقدمه: رادیوتراپی سرطان پستان باعث افزایش کنترل موضعی و به دنبال آن افزایش میزان بقاء می‌شود. در عین حال این رادیوتراپی دارای عوارضی بر روی ریه می‌باشد که در روش‌های مختلف درمان ممکن است با هم متفاوت باشند. تست‌های عملکرد ریوی و میزان اشباع اکسیژن محیطی معیاری برای سنجش این عوارض می‌باشند. در این بررسی عوارض دو روش رادیوتراپی مورد مقایسه قرار گرفته است. روش کار: در این مطالعه کار آزمایی بالینی 51 بیمار مبتلا به سرطان پستان مرحله II و III (بر اساس مرحله بندی TNM ) که تحت عمل جراحی ماستکتومی رادیکال تغییر یافته قرار گرفته و جهت رادیوتراپی تکمیلی به بیمارستان امام حسین مراجعه کرده بودند، به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه رادیوتراپی با سه فیلد و در گروه دیگر با چهار فیلد انجام شد. بیماران دوز کلی 5000-4800 سانتی‌گری را دریافت کردند . برای بیماران تست‌های عملکرد ریوی و درصد اشباع اکسیژن محیطی (پایه و بعد از فعالیت) یک بار بلافاصله قبل از رادیوتراپی و سپس یک ماه و سه ماه پس از پایان رادیوتراپی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون‌های آماری مربع کای، تی دانش آموزی و من ویتنی یو استفاده شد. نتایج: مقایسه FEV1 ، FVC و در دو گروه نشان می‌دهد که این شاخص‌ها یک ماه و سه ماه پس از پایان رادیوتراپی با هم تفاوت معنی‌داری نداشته است. همچنین در کلیه موارد میزان FEV1 ، FVC و یک ماه پس از پایان رادیوتراپی نسبت به میزان پایه تغییر معنی‌داری پیدا نکرده ولی میزان FEV1 و FVC سه ماه پس از رادیوتراپی نسبت به میزان پایه تغییر معنی داری (به ترتیب 001/0 p< و 006/0 p<) داشته است. کاهش درصد اشباع اکسیژن محیطی نیز نه تفاوتی معنی‌دار در بین دو گروه بعد از درمان رادیوتراپی داشته و نه در کلیه بیماران قبل و بعد از رادیوتراپی کاهش معنی‌دار پیدا کرده است. نتیجه‌گیری: رادیوتراپی بستر پستان و غدد لنفاوی منطقه‌ای باعث ایجاد اختلال در تست‌های فعالیت ریوی می‌شود. اما در مقایسه دو گروه با دو تکنیک سه فیلد و چهار فیلد این عوارض با هم تفاوتی ندارد.
نادر شوندی، عباس صارمی، محمد پرستش، اکبر قربانی، رحمت الله حیدر پور،
دوره 13، شماره 2 - ( 4-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر تعیین پاسخ شاخص‌های عملکرد ریوی به فعالیت هوازی و بیهوازی در هوای آلوده بود. مواد و روش‌ها: در این تحقیق نیمه تجربی 20 مرد سالم به صورت تصادفی به دو گروه مساوی فعالیت و کنترل تقسیم شدند. در گروه فعالیت ابتدا یک جلسه فعالیت هوازی و پس از سه هفته استراحت، یک جلسه فعالیت بیهوازی در هوای آلوده روی دوچرخه کارسنج انجام شد. گروه کنترل همین جلسات فعالیتی را در شرایط هوای سالم انجام دادند. آزمون عملکرد ریوی قبل، بلافاصله (پس آزمون اول) و 24 ساعت بعد (پس آزمون دوم) از اجرای هر فعالیت به عمل آمد. یافته‌ها: فعالیت هوازی در هوای آلوده باعث کاهش معنی‌دار شاخص‌های ظرفیت حیاتی اجباری (FVC)، حجم بازدم فعال در ثانیه اول (FEV1) و جریان بازدمی حداکثر بین 25 تا 75 درصد ظرفیت حیاتی ( FEF 25 تا 75 درصد) در پس آزمون اول و دوم گردید. متعاقب فعالیت بیهوازی در هوای آلوده FVC و FEF 25 تا 75 درصد در پس آزمون اول و دوم و FEV1 در پس آزمون اول کاهش معنی‌داری یافت. متعاقب فعالیت هوازی شاخص‌های FEV1 و FEF 25 تا 75 درصد در پس آزمون اول و دوم و FEV1/FVC در پس آزمون دوم بیشتر دچار افت شدند. نتیجه گیری: در حالی که انجام فعالیت بدنی هوازی در هوای آلوده باعث کاهش شاخص‌های عملکرد ریوی از جمله (FVC، FEV1 و FEF 25 تا 75 درصد در پس آزمون اول و دوم می‌شود، اما به نظر میرسد فعالیت بیهوازی در هوای آلوده باعث کاهش کمتری در شاخص‌هایFEF 25 تا 75 درصد و FEV1 در پس آزمون اول و دوم و FEV1/FVC در پس آزمون دوم می‌گردد.
بهروز مقدسی، زهرا مقدسی، پروانه طاهری نسب،
دوره 13، شماره 2 - ( 4-1389 )
چکیده
مقدمه: تحقیقات نشان می‌دهد تمرینات ورزشی تاثیر عمده‌ای در بازتوانی ریوی بیماران مبتلا به آسم دارد و بهبودی عملکرد ریه‌ها می‌تواند سهم بسزایی در سلامتی بیماران آسمی داشته باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تمرینات ورزشی بر عملکرد ریوی و تظاهرات بالینی و علایم و نشانه‌های بیماران مبتلا به آسم می‌باشد.
روش کار: این پژوهش مطالعه‌ای نیمه تجربی با طرح یک گروهی و آزمون قبل و بعد مربوط به 24 فرد بزرگسال مبتلا به آسم خفیف تا متوسط مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی اردبیل در سال 1386 بودند که در یک برنامه ورزشی شرکت کردند و اطلاعات با استفاده از پرسشنامه تظاهرات بالینی بیماران مبتلا به آسم وتست اسپیرومتری جمع‌آوری گردید.
نتایج: انجام تمرینات ورزشی در بهبود عملکرد ریوی بیماران مبتلا به آسم موثربوده است و تمرینات باعث کاهش علایم و نشانه‌های آسم نظیرخس خس سینه، کوتاهی نفس‌ها ،تننگی نفس وسرفه شده است.
نتیجه گیری: تمرینات ورزشی نقش موثری در بهبود تظاهرات بالینی بیماران مبتلا به آسم خواهد داشت.
اکرم بیاتی، محسن شمسی، الهام محمدی،
دوره 15، شماره 8 - ( 10-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: در علم پزشکی فراگیری صحیح احیاء و تسلط و تمرین مستمر در این زمینه از اهمیت زیادی برخوردار است. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعین تاثیر تمرین ذهنی بر یادگیری عملیات احیاء قلبی- ریوی پایه در دانشجویان کارشناسی هوشبری دانشگاه علوم پزشکی اراک صورت پذیرفته است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی آموزشی بوده که در آن 46 نفر از دانشجویان رشته هوشبری دانشگاه علوم پزشکی اراک به دو گروه مداخله (تمرین ذهنی و عملی) و کنترل (گروه تمرین عملی به تنهایی) تقسیم شدند و سپس آزمون سرعت و دقت بر اساس چک لیست تنظیم شده توسط دو مدرس که در جریان نحوه آموزش نبودند به عمل آمده و داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 5/11 و آزمون‌های تی مستقل و کای دو تجزیه تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سرعت در گروه مورد و کنترل به ترتیب 26/0±5/2 و 33/0±16/3دقیقه بود که با یکدیگر تفاوت معنی‌دار داشتند(001/0=p) همچنین میانگین نمره دقت در عملکرد دانشجویان گروه مداخله و کنترل به ترتیب 7/0±33/4 و 62/0±4/3 بود که تفاوت بین آنها معنی‌دار بود(001/0=p).نظرات ارایه شده توسط آزمودنی‌ها در گروه تمرین ذهنی (بیش از 90 درصد) حاکی از اثرات مفید تمرین ذهنی بر عملکرد آنان بود. نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد که تمرین ذهنی بر افزایش عملکرد دانشجویان موثر بوده است لذا برای حصول به نتایج بهتر در تمرینات بالینی پیشنهاد می‌گردد در شیوه تدریس اساتید تمرینات ذهنی و فیزیکی با هم به کار روند.
فرزاد ناظم، مجتبی ایزدی، مجید جلیلی، بهزاد کشاورز،
دوره 15، شماره 9 - ( 11-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات همهگیر شناسی از ارتباط بروز نشانگان آسم با عواملی مانند زندگی کم تحرک، بیماری‌های متابولیک و قلبی-عروقی حکایت دارد. با این حال، نقش برجسته هر یک از مولفههای پروتکلهای توان بخشی ورزش بر عملکرد ریوی بیماران آسم مزمن بحث انگیز است. هدف این مطالعه مداخله تمرین هوازی و یک ماه بیتمرینی بر بیماران آسم چاق می‌باشد مواد و روش‌ها: این پژوهش به صورت نیمه تجربی با طرح دو گروهی و آزمون قبل و بعد در 39 مرد میانسال چاق مبتلا به آسم خفیف و متوسط اجرا گردید. گروه آزمایش(19نفر) با ملاحظه دامنه ایمن شدت کار (15≥RPE>9) مدت3 ماه مطابق برنامه توان بخشی زیر بیشینه (50 تا80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) به تمرین هوازی پرداختند. سپس یک ماه در وضعیت بیتمرینی قرار گرفتند. گروه شاهد (20 نفر) از تمرین هوازی به دور ماندند. پارامترهای اسپیرومتریک آزمودنی‌ها در شرایط پایه، سه ماه تمرین هوازی و یک ماه بی تمرینی به روش استاندارد اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: شاخص‌های عملکرد ریوی شامل FVC، FEV1/FVC، PEF، FEF%75 و MVV کاهشهای معنی‌داری مشاهده شد. در این میان، الگوی تغییرات FEV1، FEV1/FVCو MVV حتی پس از گذشت یک ماه بیتمرینی همچنان پایدار بود (05/0>p). تغیر معنی داری در متغیر های گروه شاهد رخ نداد(05/0
علی اصغر فرازی، معصومه صوفیان، منصوره جباری اصل،
دوره 16، شماره 5 - ( 5-1392 )
چکیده
مقدمه: مایکوباکتریوم توبرکلوزیس معمولا در ریه ها ایجاد عفونت میکند. اما ممکن است اندامهای غیر از ریه ها را نیز درگیر نماید. هدف این مطالعه بررسی تحلیلی وضعیت بیماری سل خارج ریوی در استان مرکزی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی اطلاعات موجود در نرم افزار و دفاتر ثبت اطلاعات موجود درمراکز بهداشت شهرستان ها جمع اوری و با کمک نرم افزار اماری SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: در مدت فوق جمعا 1787 بیمار مبتلا به سل شناسایی شدند که از این تعداد 24.2% مبتلا به سل خارج ریوی بودند. 9/1 درصدبیماران مبتلا به سل خارج ریوی همراه با عفونت HIV بودند . نسبت جنسی زن به مرد برابر3/1 می باشد. 5/82 درصد از مسلولین خارج ریوی دارای ملیت ایرانی ومیانگین سنی 3/43 سال بود . سل غدد لنفاوی ، استخوان و مفاصل و سل پلوربیشترین شیوع را داشتند. همچنین سل خارج ریوی بطور معنی داری در جنس مونث ، سن 55-15 بیشتر بوده و تاخیر در تشخیص آن بیشتر از سل ریوی است و برعکس میزان عود در سل ریوی بطور معنی داری بیشتر از سل خارج ریوی است.
نتیجه گیری: با توجه به اینکه نسبت سل ریوی اسمیر مثبت به مجموع سل ریوی اسمیر منفی و سل خارج ریوی کمتر از یک می باشد و همچنین بالاتر بودن تاخیر تشخیص سل خارج ریوی لازم است نسبت به اموزش پزشکان و کارکنان بهداشتی درمانی در زمینه اشنایی بیشتر با سل خارج ریوی و راههای تشخیص ان برنامه ریزی بیشتری انجام شود.
اعظم آفاقی، شهربانو عریان، محمد عبدالهی، کبری راهزانی، علی اکبر ملکی راد، حسین کاکوئی،
دوره 17، شماره 7 - ( 7-1393 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان فیبرهای آزبست در نمونه‌های خلط و مقایسه پارامترهای خونی، آنزیم‌های کبدی و فاکتورهای تست عملکرد ریوی کارگران مواجهه یافته با آزبست با گروه شاهد می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی گروه مورد شامل 50 نفر کارگر مرد در محدوده سنی 60-25 سال بودند که حداقل به مدت 5 سال در کارخانه آزبست - سیمان مشغول به کار بوده‌اند. گروه کنترل نیز شامل 50 نفر از افراد عادی که از نظر سن و جنس با گروه فوق همسان سازی شده و هیچ نوع سابقه مواجهه شغلی با آزبست نداشته‌اند. تست‌های عملکرد ریه، آنزیم‌های کبدی و سلول‌های خونی اندازه‌گیری شد. برای سنجش تعداد فیبرهای آزبست و اجسام آزبستی در نمونه‌های خلط نیز از میکروسکوپ نوری پلاریزان استفاده شد.
یافته‌ها: فیبرهای آزبست در نمونه‌های خلط کارگران مشاهده شد و بررسی‌ها نشان داد که فیبرهای آزبست از نوع کریزوتایل می‌باشند. اجسام آزبستی فقط در 10 درصد کارگران مشاهده شد. کاهش فاکتورهای عملکرد ریوی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد مشاهده شد ولی این کاهش معنی‌دار نبود. مقادیر گلبول‌های سفید خونی، ائوزینوفیل، نوتروفیل، لنفوسیت ،منوسیت و آنزیم‌های کبدی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری بالا، ولی در محدوده طبیعی بود.
نتیجه‌گیری: وجود فیبرها و اجسام آزبستی در نمونه‌های خلط کارگران نشان دهنده مواجهه شغلی با آزبست بوده، کاهش فاکتورهای عملکرد ریوی و افزایش لکوسیت‌ها نشان دهنده التهاب بافت ریوی به علت مواجهه با آزبست می‌باشد. نتایج همچنین پیشنهاد می‌کنند که مواجهه شغلی با آزبست، ممکن است منجر به اختلال در پارامترهای عملکرد کبد شود.
ابوالفضل مظفری، لطیف معینی، شهرام ارسنگ، مهدی غلامزاده باییس، عباس جاوید، سام حاتمی، زهرا فرجی، بهاره زارع،
دوره 17، شماره 9 - ( 9-1393 )
چکیده
زمینه و هدف: اقدامات فراوانی در جهت پیش‌گیری، کنترل و درمان سل صورت گرفته است با این وجود جزء بیماری‌های عفونی مهم در کشور می‌باشد. بیش از 80 درصد موارد سل مربوط به سل ریوی است. هدف از این مطالعه بررسی تظاهرات رادیولوژیک بیماران مبتلا به سل ریوی است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع تحلیلی مقطعی بوده و بعد از بررسی معیارهای ورود و خروج، پژوهش بر روی 448 کلیشه رادیوگرافیک بیماران که در بازده زمانی ده ساله به مراکز بهداشتی درمانی شهری و روستایی استان قم مراجعه و تشخیص سل ریوی داده شده بود صورت گرفت. لب‌های درگیر در سمت راست و چپ به ثبت رسیدند. ضایعات درگیر به کدورت آلوولار، پنمونیک، انتشار برونکوژنیک، تخریب و بولا، ضایعات گون، کاویته و برونشکتازی تقسیم‌بندی گردید. داده‌ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 توسط شاخص‌های آمار مرکزی و توزیع فروانی و نیز رگرسیون لجستیک برای بررسی ارتباط کاویتی و اسکور با متغییرهای مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: از 448 بیمار ثبت شده، سن متوسط بیماران گزارش شده 22±24/48 سال، 3/33 درصد مرد، 44 درصد ایرانی و 3/91 درصد شهری بودند. بیشترین یافته‌های رادیولوژیک به ترتیب در لب فوقانی ریه راست و سپس در لب فوقانی ریه چپ بود و شیوع نوع ضایعات به ترتیب آلوولار پراکنده، انتشار برونکوژنیک و کدورت پنمونیک مشاهده گردید. بین وجود کاویته با ملیت ارتباط معنی‌داری مشاهده گردید.
نتیجه‌گیری: بر اساس محل و شیوع یافته‌های رادیوگرافیک، این مطالعه می‌تواند به تشخیص زودرس و درمان مناسب بیماران مشکوک کمک نماید.
عبدالطیف معینی، لیلا مهربان،
دوره 22، شماره 2 - ( 3-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: موکور مایکوزیس شامل گروهی از عفونت‌های تهدیدکننده حیات است که توسط قارچی از تیره موکورال‌ها ایجاد می‌شود و نسبت مرگ و میر بالاتری در مقایسه با سایر عفونت‌های شناخته شده دارد. جهت تشخیص زودرس، ظن بالینی و توجه به عوامل خطرساز لازم است و شروع زود هنگام درمان برای دست‌یابی به نتیجه مطلوب ضروری است. در این گزارش یک خانم با موکور مایکوزیس ریوی معرفی می‌شود.
گزارش مورد :خانم 47 ساله با سابقه دیابت کنترل‌نشده از 8 سال پیش، با سرفه و خلط و هموپتیزی و تنگی نفس از سه هفته پیش همراه با دیسفاژی مراجعه نموده است. در معاینه در سمع ریه‌ها کراکل کورس دو طرفه همراه با ویزینگ و استریدور شنیده شد. بیمار در بدو مراجعه تب داشته است. در آزمایشات، لوکوسیتوز و تیتر بالایESR و CRP3+ داشت. در بررسی از نظر گوش و حلق و بینی اریتم مختصر طناب‌های صوتی مشهود بود. در رادیوگرافی قفسه صدری انفیلتراسیون ریوی در لوب میانی ریه راست داشت. سی تی اسکن از سینوس‌ها نرمال بود. برای بیمار برونکوسکوپی و بیوپسی انجام شد که در پاتولوژی ترشحات فیبرینولوکوسیتیک همراه با نکروز وسیع و رشته‌های پهن هایفا نشان‌دهنده درگیری وسیع موکور مایکوزیس گزارش شد. بیمار بلافاصله تحت درمان با آمفوتریسین B قرار گرفت .
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1398.48 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک به تصویب رسیده است.
نتیجه‌گیری: موکور مایکوزیس در بیماران دیابتی دارای مورتالیتی بالایی می‌باشد و این بیماری در بیماران مبتلا به دیابت کنترل‌نشده شیوع بیشتری دارد و لازم است در صورت ابتلا به پنومونی و عدم بهبود علایم در این بیماران، به موکور مایکوزیس ریوی توجه شود.
سعید پژوهان، فاطمه عباسی فیجانی، عبدالطیف معینی، سعید حاجی هاشمی،
دوره 26، شماره 6 - ( 12-1402 )
چکیده
بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) یک وضعیت پیشرونده و ناتوان کننده است. افراد مبتلا به COPD اغلب دچار دوره‌هایی از وخامت بیماری می‌شوند که ممکن است نیازمند بستری شدن در بیمارستان باشند. تجزیه و تحلیل الگوی تغییرپذیری تنفسی می‌تواند دانشی ارزشمندی را در مورد پیچیدگی سیستم کنترل تنفسی در این بیماران ارائه دهد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی تغییر پذیری الگوی تنفسی در مراحل پایدار و وخامت در بیماران مبتلا به COPD است.
ما داده‌های سیگنال تنفسی 14 بیمار مبتلا به COPD را در مراحل وخامت و پایدار علایم، تجزیه و تحلیل کردیم و نتایج آنها را با نتایج داده‌های تنفسی 12 فرد کنترل که از نظر سن و جنس با گروه COPD یکسان بودند مقایسه کردیم. تجزیه و تحلیل تغییرپذیری سری‌های زمانی فواصل بین تنفس‌ها (IBI) در دوره 30 دقیقه ثبت تنفسی با استفاده از روش آنالیزsample entropy و تحلیل نوسانات بدون روند انجام شد.
تجزیه و تحلیل sample entropy فواصل بین تنفس‌ها نشان داد که تغییرپذیری سیگنال تنفس در هر دو مرحله وخامت و پایدار بیماری در بیماران مبتلا به COPD منظم‌تر می باشد. همچنین، شاخص همبستگی شبه فرکتالی کوتاه مدت (α1) و بلندمدت (α2) در هر دو مرحله وخامت و پایدار در بیماران COPD در مقایسه با گروه کنترل سالم بطور معناداری کاهش یافته است.
تغییرپذیری سیستم کنترل تنفسی در بیماران مبتلا به COPD کاهش یافته (آنتروپی و همبستگی فراکتالی کمتر) است. کاهش شاخص‌های تغییرپذیری سیگنال تنفسی حتی با تثبیت وضعیت بیماری همچنان کمتر از افراد سالم است.
