محمدامین عبداله پور، فاتح رحمانی، امید عیسی نژاد،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده
چکیده
مقدمه: استرس ملاک مهم و تاثیرگذار بر شخصیت در سطح کلی و جزئی است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی نقش واسطهای استرس در دو ملاک تشخیصی اختلال شخصیت شامل سطوح کنشوری (ملاک A) و رگههای بیماریزا (ملاک B) انجام شد.
روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانشجویان در حال تحصیل در دانشگاه کردستان سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۱۳ نفر (۰۸/۵۰% بانوان) انتخاب و به پرسشنامههای آنلاین سنجش شخصیت (۲۰۱۳)، آزمون سطوح کنشوری شخصصیت (۲۰۱۷) و مقیاس استرس ادراک شده (۱۹۹۴) جواب دادند. به منظور تحلیل دادهها از روش معادلات ساختاری از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و AMOS استفاده شد.
یافتهها: نتایج حاصل از مسیر مستقیم حاکی از تاثیر نقش واسطهای استرس بر شخصیت در سطح رگههای گسستگی (۸۵/۰) و ستیزه جویی (۸۸/۰) است. درحالیکه در رگههای روانگسستهگرایی، عدم بازداری و هیجان پذیری منفی استرس نقش واسطهای را ایفا نمیکند. در کل، ارتباط مثبتی بین استرس و سطوح کنشوری (۴۵/۰) و رگههای بیماریزای شخصیت (۲۷/۰) مشاهده شد.
نتیجه گیری: تاثیر استرس بر سطوح کنشوری شخصیت و رگههای بیماریزای شخصیت غیرقابل انکار است. به طور کلی، استرس بر مدل جایگزین اختلالات شخصیت و ملاکهای A و B تاثیر دارد.
کلیدواژهها: استرس، رگههای شخصیت، سطوح کنشوری شخصیت، مدل جایگزین اختلالات شخصیت (AMPD)، طبقهبندی بین المللی بیماریهای روانی اروپا (ICD-۱۱) .
