---

مقدمه: در سلول‌های قلبی جریان کانال سدیمی تیپ عصبی (neuronal type Na+ channel) یکی از جریان‌های مطرح در مرحله دپولاریزاسیون پتانسیل عمل در سال‌های اخیر می‌باشد. هدف از این بررسی مقایسه اثر مسدود کنندگی تترودوتوکسین (TTX) بر فعالیت پیس میکری گره سینوسی- دهلیزی و دهلیزی- بطنی دست نخورده و سالم موش، بوده است. روش کار: در این بررسی که به روش تجربی انجام گرفت فعالیت خود به خودی دو گره سینوسی – دهلیزی و دهلیزی - بطنی سالم که از هم جدا شده بودند، قبل و هنگام مصرف 100 نانو مولار TTX ثبت و طول دوره قلبی اندازه‌گیری گردید اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: مصرف 100 نانو مولار TTX باعث افزایش طول دوره قلبی در نمونه‌های گره سینوسی- دهلیزی از 45/13±28/212 هزارم ثانیه درحالت کنترل به 29 ±35/263 هزارم ثانیه در زمان مصرف دارو و در نمونه‌های گره دهلیزی بطنی از 68±40/578 هزارم ثانیه درحالت کنترل به 75/71 ±20/856 هزارم ثانیه در زمان مصرف دارو شد. تاثیر دارو بر هردو گره سینوسی- دهلیزی و دهلیزی- بطنی به ترتیب 6± 25/22 و 5/13±5/52 درصد بوده است. در هر دو گره این تغییرات معنی‌دار هستند. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده می‌توان بیان کرد که جریان کانال سدیمی تیپ عصبی در هر دو گره موجود بود و اثر TTX بر طول دوره قلبی بر هر دو گره متفاوت بود. یعنی این که اثر دارو بر گره دهلیزی- بطنی بیش از دو برابر گره سینوسی- دهلیزی بوده است که این افزایش احتمالا به افزایش دانسیته جریان کانال سدیمی تیپ عصبی مربوط است.

---

زمینه و هدف: فیبریلاسیون دهلیزی شایع‏ترین عارضه پس از جراحی بای پس عروق کرونری است و تصریح شده است که باعث افزایش موربیدیتی و مورتالیتی پس از عمل بای پس عروق کرونری می‏شود و نیز طول مدت بستری در بخش مراقبت‏های ویژه و بیمارستان را افزایش می‏دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پروفیلاکتیک آمیو دارون در کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی بای پس عروق کرونری می‏باشد.

مواد و روش‏ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی، 204 بیمار کاندید جراحی بای پس عروق کرونری انتخابی بر اساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. بیماران گروه مورد، قبل از بی‏هوشی داروی آمیودارون را با دوز 300 میلی‏گرم به صورت داخل وریدی دریافت کردند و گروه شاهد نیز نرمال سالین دریافت نمود. 24 ساعت پس از جراحی بای پس عروق کرونری، میزان بروز فیبریلاسیون دهلیزی در دو گروه ثبت گردید.

یافته‏ها: میزان فراوانی فیبریلاسیون دهلیزی پس از بای پس عروق کرونری در گروه مورد برابر 16 نفر و در گروه شاهد 35 نفر بود. مقایسه فراوانی فیبریلاسیون دهلیزی بین دو گروه که با استفاده از آنالیز مجذور کای صورت گرفت، نشان دهنده اختلاف معنی‏داری بود(p=0.037) و بروز فیبریلاسیون دهلیزی به طور معنی‏داری در گروه آمیودارون کمتر بود.

نتیجه‏گیری: در مجموع، آمیودارون توانست به طور قابل توجهی از بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی بای پس عروق کرونری جلوگیری کند. در مطالعه حاضر بیماران این دارو را تنها در 24 ساعت اول پس از دارو دریافت نمودند و این در حالی است که در برخی از مطالعات این دارو حتی تا 14 روز نیز برای بیماران تجویز شده است.

---

زمینه و هدف: ساکول بخشی از ارگان دهلیزی است که حفظ تعادل در شتاب خطی را برعهده دارد. عملکرد ساکول را می‌توان از طریق پتانسیل‌های عضلانی برانگیخته دهلیزی (cVEMPs) مورد ارزیابی قرار داد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط زمان‌های تاخیر و دامنه‌ی امواج cVEMPs با تربیت شنوایی در کودکان ناشنوای گروه سنی دبستان شهر همدان در پاییز 1393 انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی- مقایسه‌ای، گروه مورد کودکانی با کم شنوایی عمیق بودند که شش ماه به طور منظم تربیت شنوایی دریافت کرده بودند (20 نفر). گروه شاهد کودکانی با کم شنوایی عمیق بودند که سابقه‌ای از تربیت شنوایی نداشتند (20 نفر) و هر دو گروه از طریق آزمون cVEMPs ارزیابی شدند.

یافته‌ها: آزمون تی مستقل در بین گروه مورد و شاهد نشان داد که اختلاف میانگین‌های زمان تاخیرهای امواجp13 (15/0=p، 58/18=f) و n23 (2/0=p، 32/23 = f) معنی‌دار نبود. با این وجود، اختلاف میانگین‌های دامنه‌ی قله به قله‌ی امواج p13-n23 معنی‌دار بود(000/0=p، 13/10=f).

نتیجه گیری: تمرین صداسازی و تجارب بیشتر شنوایی می‌تواند عملکرد ساکول را تقویت نماید.