نظر به اینکه عفونت زخم ها در سرنوشت بیماران دچار، این پژوهش به منظور تعیین نوع عفونت زخمهای سوختگی و عوامل باکتریایی و همچنین میزان حساسیت آنها به داروهای ضد میکروبی انجام گرفت. این بررسی به روش توصیفی، مقطعی و با استفاده از فرم های جمع آوری اطلاعات به مدت دو سال 77-1376 در بخش سوانح سوختگی بیمارستان امام خمینی (ره) همدان انجام شد. باکتری های مولد عفونت از ترشحات زخم 465 بیمار سوخته با تشخیص زخم های عفونی و همچنین از محیط های مختلف بخش سوختگی بیمارستان جدا شد. نتایج کشت خون بیماران با عفونت زخم و آلودگی بخش سوختگی از نظر وجود باکتری مورد بررسی قرار گرفت. حساسیت به داورهای ضد میکروبی با روش انتشار در آگارکربی، بائر انجام گرفت. در این مطالعه همچنین علل وسعت و محل سوختگی و میزان درصد آنها نیز تعیین گردید. 538 نوع باکتری که 32/7 درصد آنها را پسودوموناس و 24/8 درصد را کلبسیلا و 21/2 درصد را استافیلوکوک های طلایی تشکیل می دادند از نمونه ترشحات زخم جدا شدند که در شرایط آزمایشگاهی بیش از همه به سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم و امیکاسین حساسیت نشان دادند. اکثر باکتری های جدا شده نسبت به آمپی سیلین، تتراسایکلین و کاربنی سیلین مقاومت بالایی نشان دادند. در 28/7% بیماران نتایج کشت خون مثبت شد. فراوان ترین نوع باکتری رشد کرده از محیط های بخش سوختگی بیمارستان باسیلوس در 48% موارد و کمترین آنها انتروباکتر در 1% موارد بود. بیشترین علت سوختگی به ترتیب ناشی از ریختن آب جوش 32/8% و کمترین آنها 0/4% سوختگی ناشی از تنور نان بوده است. همچنین 73/6% سوختگی ها به طور اتفاقی و 26/4% بطور عمدی بوده است. میزان بروز عفونت در بیماران سوخته، نوع باکتری ها و مقاومت آنان در برابر آنتی بیوتیک ها در شرایط آزمایشگاهی ضرورت توجه بیشتر به ضد عفونی محیط های بیمارستانی، درمان صحیح این بیماران و در دسترس بودن آنتی بیوتیک های مناسب را ایجاب می نماید.
