داریوش خواجوی، حدیث طهماسبی ارشلوپور، فردین فرجی،
دوره 28، شماره 2 - ( 2-1404 )
چکیده
مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (MS) شایعترین اختلال سیستم عصبی در جوانان است و مشکلات تعادلی ناشی از آن میتواند باعث ایجاد اختلال در حفظ وضعیت ایستاده، محدودیت در راه رفتن و نهایتاً اُفتادن بیماران مبتلا شود. هدف این پژوهش بررسی تأثیر مداخله حرکتی و شناختی بر تعادل و اعتماد به تعادل بیماران مولتیپل اسکلروزیس بود.
روش کار: جامعۀ آماری پژوهش افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (با دامنه سنی 60-20 و نمره مقیاس ناتوانی بین 4-2) مراجعهکننده به انجمن مولتیپل اسکلروزیس شهر اراک بودند که 30 آزمودنی به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیها در پیشآزمون، آزمونهای برخاستن و حرکت کردن زماندار و ایستادن روی یک پا را انجام دادند و مقیاس اعتماد به تعادل ویژۀ فعالیتها را تکمیل کردند. پس از اعمال برنامۀ مداخله ترکیبی حرکتی و شناختی، پسآزمون انجام شد. دادهها با نرمافزار SPSS نسخۀ 21 و آزﻣون t زوﺟﯽ و آزمون t مستقل تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین نمرۀ گروه تجربی در آزمونهای برخاستن و رفتن زماندار و ایستادن روی یک پا به طور معنیداری بهبود یافت (p≤0/05). در پس آزمون، بین میانگین نمره مقیاس اعتماد به تعادل ویژۀ فعالیتهای دو گروه تجربی و کنترل تفاوتی معنیداری مشاهده نشد (p≤0/05).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافتههای این پژوهش، استفاده از برنامۀ مداخله ترکیبی حرکتی و شناختی بر بهبود چابکی و تعادل پویا و ایستای بیماران مولتیپل اسکلروزیس، پیشنهاد می‌شود. به نظر میرسد برای افزایش اعتماد به تعادل بیماران به دلیل ذهنی بودن به مدت زمان بیشتری برای تمرین نیاز است.
