جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای تالاسمی ماژور

مژگان هاشمیه،
دوره 2، شماره 6 - ( 1-1378 )
چکیده

تالاسمی ماژور شایع ترین نوع هموگلوبینوپاتی در سرتاسر جهان محسوب می شود. یکی از عوارض شناخته شده این بیماری اندوکرینوپاتی ناشی از هموسیدروز می باشد. در این مطالعه 50 بیمار تالاسمیک شهرستان اراک از نظر وجود بیماری دیابت ملیتوس با انجام آزمایش قند خون ناشتا و تست تحمل گلوکز خوراکی مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 11 سال بود و 38% بیماران بین 5 تا 9 سال سن داشتند. 52% از بیماران مونث و 48% مذکر بودند و 10% بیماران سابقه خانوادگی مثبت داشتند. 8% از بیماران دیابت آشکار داشته و 4% آنان تست تحمل گلوکز خوراکی مختل شده داشتند. از 4 بیمار دچار دیابت، سه نفر سابقه ی ترانسفوزیون بیش از 10 سال داشتند. بین مدت ترانسفوزیون با بروز دیابت آشکار رابطه ی معنی داری بدست آمد.(P<0.001) 56% از بیماران سطح پلاسمایی فریتین کمتر از Mg/lit44% آنان سطح فریتین بیشتر از Mg/lit100 داشتند و از 4 بیمار مبتلا به دیابت، یک نفر فریتین بالای Mg/lit1000 داشت. بین دو فاکتور سطح فریتین و بروز دیابت آشکار، ارتباط معنی داری بدست آمد. (Pp=0.025)استفاده از انسولین می تواند میزان قند خون رادر بیماران تالاسمیک مبتلا به دیابت کنترل کند.

مژگان هاشمیه، فتانه کبارفرد،
دوره 2، شماره 7 - ( 4-1378 )
چکیده

در این مطالعه 50 بیمار تالاسمیک ماژور در شهرستان اراک تحت بررسی قرار گرفتند . این بیماران از نظر کاهش شنوایی با انجام تست های شنوایی سنجی مطالعه شدند. میانگین سن بیماران 10 سال بود و بیشترین تعداد بیماران (20 نفر یا 40% بیماران ) در گروه سنی 5 تا 9 سال قرار داشتند. 54% بیماران مونث و 46% بیماران مذکربودند که نسبت مذکر به مونث معادل 0/85 می باشد.
از 50 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور ، 7 بیمار مبتلا به کاهش شنوایی بودند که همگی در گروه مصرف کننده دسفرال قرار داشتند. این کاهش شنوایی از نوع حسی – عصبی ، قرینه و دو طرفه بود . بین مصرف دسفرال و بروز کاهش شنوایی ، رابطه ی معنی دار بدست آمد. همچنین در این مطالعه مشخص گردید که بین دوز دسفرال و کاهش شنوایی و نیز مدت زمان مصرف دسفرال و بروز کاهش شنوایی رابطه ی معنی داری وجود دارد. بین سطح فریتین سرم و بروز کاهش شنوایی ارتباطی بدست نیامد.
نتایج حاصله نشان داد که بیماران مبتلا به تالاسمی که تحت درمان با دسفرال هستند ، باید بصورت دوره ای تحت بررسی تست های شنوایی سنجی قرار گیرند تا از اثر اتوتوکسیستی دسفرال در امان بمانند.

مژگان هاشمیه،
دوره 2، شماره 8 - ( 7-1378 )
چکیده

در این مطالعه 44 بیمار هموفیلیک و 70 بیمار تالاسمیک استان مرکزی جهت تعیین شیوع عفونت هپاتیت C، به روش Elisa و PCR  مورد بررسی قرار گرفتند. در این بررسی، آزمایشات AST(1) ، ALT(2)  آلکالین فسفاتاز و Anti-HCV  برای کلیه نمونه ها و آزمایش HCV_RNA  با روش PCR برای نمونه هایی که از نظر Anti-HCV مثبت بودند، انجام گرفت. 36 نفر از بیماران هموفیلی ( 8/81%) و 3 نفر از بیماران تالاسمی (4/3%) از نظر شاخص Anti-HCV  مثبت بودند. در مورد HCV-RNA  همین نسبت به دست آمد. در مورد بیماران تالاسمی بین سن و جنس و درگیری هپاتیت C ارتباط منطقی وجود ندارد ولیکن بین افزایش AST  , عفونت HCV  ارتباط معنی دار وجود دارد. (P<0/0001)  بین افزایش ALT  و عفونت HCV  و همچنین افزایش آنزیم آلکالین فسفاتاز و این عفونت ارتباط معنی داری در این گروه از بیماران مشاهده شد .(به ترتیب P<0/0005  و P<0/0001.  در این بررسی مشخص گردید که بین سطح فریتین و عفونت HCV  در بیماران تالاسمی رابطه ی معنی داری وجود ندارد. در رابطه با بیماران هموفیلیک مشخص گردید که بین سن و عفونت HCV  رابطه ی معنی داری وجود دارد. ولیکن بین نوع هموفیلی ( A یا B  یا بیماری فون ویلبراند) و همچنین شدت بیماری (نوع ضعیف ، متوسط یا شدید) و بروز HCV رابطه معنی دار وجود ندارد. در این گروه از بیماران نیز بین افزایش سطح آنزیم های  AST، ALT  و آلکالین فسفاتاز با عفونت HCV   ارتباط معنی داری به دست آمد.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb