زمینه و هدف: باکتری سودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی و سپتیسمی در بیماران بخش سوختگی و افراد مبتلا به بیماری سیستیک فیبروزیس است که در آب و خاک مرطوب نیز یافت می گردد. با توجه به اهمیت جزیره پاتوژنیسیتی نوع 2 (PAPI-2) در عفونت زایی این باکتری، هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی ژن کدکننده اگزوتوکسین یو (exo U) و ژن xerC به عنوان شاخص های PAPI-2 از نمونه های جدا شده محیطی و بالینی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، 40 نمونه سودوموناس آئروژینوزا از فاضلاب بیمارستان سوانح سوختگی و هم چنین 30 ایزوله از بیماران بخش سوختگی بیمارستان وابسته به دانشگاه شهید بهشتی جمع آوری شد. فراوانی PAPI-2 در بین سویه های محیطی و بالینی به کمک روش مولکولی PCR و با استفاده از پرایمرهای ژن exoU و xerC شناسایی شد
یافته ها: در بین 40 سویه سودوموناس آئروژینوزا محیطی مورد مطالعه که جنس و گونه آن ها پیشتر به واسطه تست های بیوشیمیایی تأیید شده بود، 30 نمونه (75 درصد) دارای ژن exoU و 32 نمونه (80 درصد) دارای ژن xerC بودند. همچنین از 30 سویه ایزوله شده بیماران سوختگی، 23 نمونه (7/76 درصد) حاوی هر دو ژن exoU و xerC گزارش شدند. نتایج حاکی از شیوع بالای (90 درصد) PAPI-2 بین نمونه های (90 درصد) بالینی و محیطی سودوموناس آئروژینوزا بود.
نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده از این تحقیق، اطلاعات بر اهمیت و شیوع بالای جزیره پاتوژنیسیتی نوع 2 در بین سویه های محیطی و بالینی ایران دلالت دارد. به علاوه، با توجه به این که کلیه ایزوله های محیطی حداقل دارای یکی از ژن های مذکور می باشند، باید خطر انتقال سویه های پاتوژن را جدی گرفت و به دنبال راه کارهایی برای کنترل آن بود.
