زمینه و هدف : نقش فیزیولوژیکی اپلین -آدیپوکاین مترشحه از بافت چربی- در مقاومت به انسولین و دیابت نوع ۲ مشخص شده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین ارتباط سطح پلاسمایی اپلین-۱۳ با شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) و لپتین پلاسما ی موش های صحرایی نر دیابتی پس از ۸ هفته تمرین هوازی بود.
مواد و روش ها : مطالعه حاضر، مطالعه ای تجربی با مدل حیوانی بود. تعداد ۲۸ سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به ۳ گروه غیر دیابتی (۹ سر)، دیابتی کنترل (۹ سر) و دیابتی تمرین (۱۰ سر) تقسیم شدند. دیابت نوع ۲ با تجویز درون صفاقی نیکوتین آمید و استروپتوزوتوسین القا شد. موش های دیابتی تمرین، ۸ هفته به طور فزاینده روی نوارگردان دویدند. پس از دوره تمرینی، سطوح پلاسمایی گلوکز، انسولین، لپتین و اپلین-۱۳ اندازه گیری و HOMA-IR محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید و سطح معنی‌داری ۰۵/۰ p< در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج حاکی از کاهش معنیدار سطوح پلاسمایی گلوکز، انسولین، لپتین و HOMA-IR موش های دیابتی تمرین نسبت به موش های دیابتی کنترل، افزایش معنیدار سطوح پلاسمایی اپلین موش های دیابتی تمرین نسبت به موش های غیر دیابتی و دیابتی کنترل و ارتباط منفی معنیدار سطوح پلاسمایی اپلین با HOMA-IR و لپتین پلاسمای موش های دیابتی تمرین بود.
نتیجه گیری: در این تحقیق، ۸ هفته تمرین هوازی با بهبود حساسیت به انسولین (کاهش HOMA-IR و لپتین پلاسما) موجب افزایش سطوح پلاسمایی اپلین-۱۳ موش های صحرایی نر دیابتی شد.
