---

مقدمه: سندرم گیلن باره، دارای علائم متنوعی می‎باشد و اغلب به صورت یک بیماری حاد با فلج یک طرفه پس از عفونت دیده می‎شود. کمپیلوباکتر ژوژنی شایع‎ترین عفونت مسئول در این مورد است ولی عفونت با ویروس‎هایی نظیر سیتومگالو ویروس، ابشتین بار و ایدز نیز مرتبط با این سندرم هستند. مورد: بیمار آقای 55 ساله ساکن روستا و دامدار بود. از بیست روز قبل از بستری با علایم ضعف عمومی، تب، تعریق شبانه و سرولوژی مثبت برای تب مالت(640/1=2ME و 280/1=رایت) تحت درمان با ریفامپین، داکسی سیکلین و آمپول استرپتومایسین (1 گرم روزانه) قرار داشته است. بعد از تزریق 9 عدد آمپول استرپتومایسین با علایم ضعف یک طرفه اندام‎های سمت راست در بیمارستان بستری می‎شود. سی تی اسکن مغزی و MRI مغزی نرمال بودند. ظرف مدت دو روز علایم ضعف بیمار پیشرفت کرد به طوری که هر 4 اندام ضعف در حد 5/2 در پروگزیمال و 5/3 در دیستال پیدا کرد. آرفلکسی ژنرالیزه در رفلکس‎های تندونی عمقی وجود داشت. سه روز بعد دچار اختلال بلع و ضعف صورت نیز شد. از بدو مراجعه استرپتومایسین قطع شد. با الکترومیوگرافی تشخیص پلی نرورادیکولوپاتی دمیلین حاد و شدید برای بیمار داده شد. بررسی مایع مغزی- نخاعی نیز موید گیلن باره بود و رایت مایع مغزی نخاعی منفی بود. بیمار در ICU بستری و تحت ونتیلاتور قرار گرفت. وی با فلج 4 اندام، 8 روز پس از بستری فوت شد. نتیجه گیری: در مناطق اندمک در بیماران با سندرم گیلن باره باید تشخیص بیماری تب مالت را در نظر داشت.