28 نتیجه برای ادرار
افسانه زرگنج فرد،
دوره 3، شماره 1 - ( 1-1379 )
چکیده
عفونت ادراری شایع ترین عفونت باکتریال در دوران بارداری میباشد که می تواند بصورت باکتریوری بدون علامت (آسمپتوماتیک)، سیستیت یا پیلونفریت تظاهر یابد. اهمیت باکتریوری بدون علامت در ایجاد عفونتهای علامت دار بخصوص پیلونفریت در دوران بارداری یا پس از زایمان می باشد. این عفونت بیشتر ناشی از ارگانیسم هایی است که جزء ناحیه میان دو راه ، مهبل و مقعا هستند.
این مطالعه بر روی 1736 مورد از خانم های باردار در اولین مراجعه به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان اراک انجام گرفته است. این بررسی بر اساس آزمایش کامل ادرار و کشت ادرار بوده و همزمان پرسشنامه ای تنظیم شده است . تنظیم پرسشنامه توسط ماما یا پزشک درمانگاه و بر اساس سوالات پرسیده شده از مراجعین بوده است . در صورت کشت ادرار مثبت ، مراجعین با نظر پزشک درمانگاه تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار گرفته و 2 هفته پس از پایان درمان کشت ادراری مجدد گرفته می شد تا میزان پاسخ به درمان بررسی گردد.
نتایج حاصل از این مطالعه بدین شرح می باشد. شیوع باکتریوری بدون علامت 6/3% بدست آمد. همچنین شیوع سیستیت 1/3% بود . در این مطالعه ( با توجه به p<0.02) بین عفونت ادراری قبلی و باکتریوری بدون علامت رابطه معنی داری بدست آمد ، ولی شیوع سنی و پاریتی خاصی در مبتلایان به باکتریوری بدون علامت بدسن نیامد. شایعترین عامل عفونت E-coli با شیوع 87/5% بود.
سوسن معرفتی، مرضیه قاضی سعیدی،
دوره 3، شماره 3 - ( 7-1379 )
چکیده
عفونت ادراری شایع ترین بیماری دستگاه ادراری تناسلی در کودکان می باشد. اصطلاح UTI شامل طیف وسیعی از علایم بالینی می باشد که کشت ادرار مثبت یافته مشترک آنها است. در این مطالعه نتایج کشت ادرار آنتی بیوگرام 101 مورد کودک 0 تا 12 ساله مورد بررسی قرار گرفت. در کلیه موارد شمارش میکروارگانیسم بالای 100.000 کشت مثبت تلقی گردید. در کودکان دچار UTI ، 76 مورد دختر (25%) و 25 مورد پسر (24/7%) بودند. شایع ترین میکروارگانیسم به دست آمده بر اساس نتایج کشت Ecoli 87 مورد (86/1%) بوده است. کلبسیلا 4 مورد (3/9%)، استافیلوکوک 4 مورد (3/9%)، انتروباکتر 4 مورد (2/9%)، پروتئوس و استرپتوکوک هرکدام یک مورد و در یک نمونه نیز رشد همزمان چند میکروب با آنالیز فعال ادراری گزارش شد. بر اساس جنس نیز شایع ترین میکروارگانیسم در دخترها Ecoli 90% سپس استافیلوکوک 4 مورد بوده است، در پسرها نیز Ecoli با 17 مورد 68% شایع ترین جرم مسئول گزارش شده است. حساسیت آنتی بیوتیکی بدست آمده در مورد Ecoli 72% به کوتریموکسازول 76% به آمپی سیلین مقاومت وجود داشت و حساسیت به جنتامایسین نالیدیکسیک اسید و نیترو فورانتوئین به ترتیب عبارتند از: 90% ، 95%، 96%، با توجه به نتایج به دست امده بنظر میرسد در شروع درمان UTI در بیماران سرپایی که هنوز جواب کشت آنها در دسترس نمی باشد استفاده از نالیدیکسیک اسید و نیتروفورانتوئین به داروهای کوتریموکسازول و آمپی سیلین ارجح می باشند.
جمیله دانش نیا،
دوره 4، شماره 1 - ( 1-1380 )
چکیده
به منظور بررسی ارتباط فاکتورهای بهداشتی با اختلال شب ادراری، در دانش آموزان 12-7 ساله دبستانی مناطق آموزشی 9، 10 و 17 شهر تهران، تعداد 138 کودک مبتلا به اختلال شب اداری (بر اساس ملاک های تشخیصی DSM III-R) به عنوان گروه مورد و 127 کودک سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. کودکان گروه مورد و شاهد از نظر سن، جنس، سطح کلاس، منطقه آموزشی و وضعیت اقتصادی–اجتماعی با یک دیگر جور و هم سان گردیدند و سوابق بهداشتی کودک و خانواده در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت تا ارتباط فاکتورهای مختلف بهداشتی در بروز اختلال، مشخص شود. نتایج حاصل از بررسی نشان داد که بین اقدام به سقط مادر در دوران بارداری، سابقه استرس و نگرانی مادر، بروز مسمومیت حاملگی، ضربه شدید به شکم (ضربه همراه با درد شدید و خونریزی)، طریقه زایمان، سیانوز بدو تولد کودک، مدت زمان تعذیه با شیر مادر، سابقه تب همراه با تشنج و بروز اختلال، ارتباط آماری معنی دار وجود دارد. اما بر اساس نتایج به دست آمده بین سن مادر در زمان بارداری، وزن بدو تولد کودک، زردی بدو تولد کودک (زردی که منجر به تعویض خون می گردد)، سابقه استعمال دخانیات در زمان بارداری، رتبه تولد، تاخیر در رشد و تکامل و بروز اختلال، ارتباط اماری معنی دار مشاهده نگردید.
مژگان هاشمیه، غلامعلی فتاحی بیات،
دوره 4، شماره 1 - ( 1-1380 )
چکیده
سپسیس نوزادی یکی از بیماری های مهم در دوران نوزادی می باشد که با عوارض و مرگ و میر بالایی همراه است. در این مطالعه 500 نوزاد از تاریخ 1/1/78 الی 1/1/79 به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. مکان مطالعه بخش های نوزادان و مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان های امیرکبیر و طالقانی شهر اراک بود. در این بررسی میزان فراوانی سپسیس در نوزادان پسر 1/4 برابر نوزادان دختر، در نوزادان نارس 1/5 برابر نوزادان ترم و در نوزادان LBW (نوزادان با وزن کم تر از 255 گرم )، 1/4 برابر نوزادان با وزن مساوی و یا بیش از 2500 گرم بود. در بین علایم بالینی، شایع ترین علامت Poor Feeding بود. همچنین در میان نوزادان تحت بررسی 375 مورد (75%) سپیسیس زودرس و 125 مورد (25%) سپیسیس دیررس داشتند.
از 474 مورد کشت خون انجام شده، 25 مورد (5/27%) مثبت گزارش شد که شایع ترین اجرام گزارش شده باسیل های گرم منفی Non-Fermentative (32%) و کلبسیلا (28%) بود. از 300 مورد کشت ادرار انجام شده، 24 مورد (8%) مثبت گزارش شد و شایع ترین جرم گزارش شده کلبسیلا بود. همچنین از نقطه نظر تغییرات هماتولوژیک در 156 موردلکوسیتوز (3/12%) و در 63 مورد (17/95%) آنمی وجود داشت. میزان مرگ و میر در نوزادان تحت بررسی، 92 مورد (4/18%) گزارش شد.
عبدالعزیز رستگار لاری، احمدرضا شمشیری، فرامرز مسجدیان، علیرضا سالک مقدم،
دوره 4، شماره 2 - ( 4-1380 )
چکیده
اگرچه رژیم های آنتی بیوتیکی موثر و تایید شده به طور رایج برای درمان عفونت های ادراری غیر پیچیده وجود دارد ولی یافتن رژیم های درمانی جدیدی که با تاثیر مشابه بتوانند طول درمان را کوتاه، عوارض جانبی کم تر و هزینه را پایین بیاورند، مفید خواهد بود. مطالعه حاضر برای ارزیابی حساسیت باکتری های گرم منفی جدا شده از بیماران بستری مبتلا به عفونت مجاری ادراری نسبت به افلوکساسین در مقایسه با سفتریاکسون و سایر آنتی بیوتیک های متداول تدوین شده است. 408 نمونه باسیل گرم منفی از بیماران بستری و سرپایی مبتلا به عفونت ادراری در مدت پاییز و زمستان 1378 از بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران جدا گردید و حساسیت آنها نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف سنجیده شد. حداقل غلظت مهاری(MIC) افلوکساسین و سفتریاکسون بر اساس توصیه های کمیته ملی معیارهای آزمایشگاهی بالینی(NCCLS) بررسی گردید. ارگانیسم های جدا شده به ترتیب شیوع عبارت بودند از ایشریشیاکلی (68/3%)، سویه های پسودوموناس (15/4%)، سویه های انتروباکتر (6/7%)، سویه های پروتئوس (6/25%) و کلبسیلا (3/4%)، در مجموع درصد مقاومت سوش ها نسبت به آمپی سیلین، تریمتوپریم/ سولفامتوکسازول، نالیدیکسیک اسید، نیتروفورانتوئین، جنتامایسین، افلوکساسین و سفتریاکسون به ترتیب 86/8، 51/4، 24/8، 6/2، 13/27 و 14 درصد به دست آمد. انتروباکتریاسه نسبت به افلوکساسین حساس تر بودند. (99%) ولی انواع پسودوموناس ها حساسیت ضعیفی داشتند (60% حساس). همچنین بیش ترین مورد مقاومت نسبت به سفتریاکسون نیز مربوط به سویه های پسودوموناس بود. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که افلوکساسین و سفتریاکسون به طور معنی داری(P<0/05) از سایر آنتی بیوتیک های مورد استفاده از نظر آزمایشگاهی موثرتر می باشند ولی این دو نسبت به یکدیگر از نظر اثر آزمایشگاهی بر گرم منفی های ایجاد کننده عفونت ادراری اختلاف معنی داری ندارند. با توجه به مزایای افلوکساسین بر سفتریاکسون در خصوص امکان مصرف خوراکی و جذب مناسب و طیف اثر وسیع، مطالعات گسترده بالینی با افلوکساسین برای بیماران دچار عفونت ادراری بستری توصیه می شود.
غلامعلی فتاحی بیات، سوسن معرفتی،
دوره 4، شماره 2 - ( 4-1380 )
چکیده
شب ادراری یکی از مشکلات روانی اجتماعی مهم برای کودکان و والدین محسوب می شود. شب ادراری در 20% کودکان در سن 5 سال دیده می شود. از آن جا که علت واحدی برای ایجاد اختلال شناخته نشده است، لذا روش های درمانی متعددی برای اصلاح آن به کار رفته است. هیچ کدام از روش ها به طور قطع سبب بهبود بیماری نمی گردد. درمان ها به دو گروه درمان غیر داروئی و داروئی تقسیم می شوند. درمان داروئی شامل ایمی پرامین و دسموپرسین بوده که هر کدام موفقیت نسبی دارند. هدف از این مطالعه مقایسه دسموپرسین با ایمی پرامین در درمان شب ادراری کودکان بوده است. روش مطالعه تجربی و در سطح کارآزمائی بالینی است. در این مطالعه 98 کودک مبتلا به شب ادراری در گروه سنی 15-5 ساله در دو گروه درمانی با ایمی پرامین 49 مورد و دسموپرین نیز 49 مورد به مدت 5 ماه تحت درمان قرار گرفتند. 36 نفر از کودکان تحت درمان با ایمی پرامین بعد از یک ماه کاملا خشک بودند. (73%) از این تعداد در ماه دوم پیگیری 20 نفر مجدد دچار عود شدند. 31 نفر از کودکان تحت درمان با دسموپرین بعد از یک ماه کاملا خشک بودند (63%) و بعد از سه ماه از قطع درمان 17 نفر مجدد دچار شب ادراری شدند. نتایج به دست امده تفاوت معنی داری را بین دسموپرین و ایمی پرامین در درمان بی اختیاری کودکان نشان نمی دهد. با توجه به شیوع عوارض بالاتر در کودکان تحت درمان با ایمی پرامین به نظر می رسد که مصرف دسموپرین ارجح است.
فریدون عزیزی، ربابه شیخ الاسلام، پروین میرمیران، گیتا عبدالحسینی، مسعود کیمیاگر، حسین ملک افضلی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: از مدت ها قبل مشخص شده که کمبود ید در مناطق مختلف دنیا به خصوص مناطق کوهستانی آن وجود داشته است. این اختلالات در ایران نیز شناخته شده و برنامه کنترل و پیشگیری از بروز این اختلالات از جمله تولید و توزیع نمک ید دار از سال 1368 به مرحله اجرا در امده است.
روش کار: به منظور پایش برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1375، این بررسی در دانش آموزان 8 تا 10 ساله استان مرکزی انجام شد. طی یک بررسی توصیفی–مقطعی از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 1300 دانش آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) از نظر شیوع گواتر از طریق معاینه بالینی، اندازه گیری T4، T3،TSH سرم به روش رادیوایمونواسی و جذب T3 توسط رزین(T3 RU) ونمونه ادرار برای اندازه گیری ید ادرار به روش هضم مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج: میانگین T4، T3، TSHسرم به ترتیب μIu/ml 2/3± 1/3 ,169±28 ng/dl ,2±10 μg/dl بود. تفاوتی بین آنها در دو جنس و بین دانش آموزان شهری و روستایی وجود نداشت. 4 نفر T4 بالاتر از 12/5 μg/dl داشتند. میانه دفع ادراری ید در جمعیت مورد مطالعه μg/dl 16 بوده که در 75% موارد بیش تر از μg/dl 10 بود. ید ادرار کم تر از 5 μg/dl در 11% موارد وجود داشت. درصد کلی گواتر در استان 35% بوده که به ترتیب در دختران و پسران 36% و 34% بود.
نتیجه گیری: یافته های این بررسی نشان می دهد که 7 سال پس از شروع ید رسانی و 2 سال پس از آن که بیش از نیمی از جمعیت استان از نمک ید دار استفاده کرده اند، ید ادرار در گروه سنی 8 تا 10 ساله استان مرکزی به حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت رسیده است اما با توجه به اینکه هنوز 35% از جمعیت مورد مطالعه مبتلا به گواتر هستند، این استان از نظر گواتر در سال 1375 اندمیک محسوب می شد.
دكتر بهنام زمان زاد، دكتر هدایت الله شیرزاد، دكتر فرانک ناصری،
دوره 8، شماره 4 - ( 10-1384 )
چکیده
مقدمه: درمان عفونتهای مجاری ادراری(UTI) به عنوان یکی از شایعترین عفونتهای اکتسابی از جامعه و نیزعفونت‌های با منشا بیمارستان، به دلیل مقاومت باکتری‌ها نسبت به آنتی بیوتیک‌ها با مشکل روبروست. این مطالعه به منظور تعیین شایعترین علل باکتریال این گونه عفونت‌ها و مقایسه الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی UTI بیمارستانی با UTI اکتسابی از سطح جامعه در شهر شهرکرد انجام شد. روش کار: این مطالعه تحلیلی- مقطعی برروی دو گروه از بیماران مبتلا به UTI صورت گرفته است. گروه اول شامل 100 نفر از بیماران زن 13 تا 35 ساله بستری در بخش‌های مختلف بیمارستان‌های کاشانی و هاجر شهرکرد دارای علائم حاد UTI و کشت ادرار مثبت و گروه دوم شامل 100 نفر از زنان 13 تا 35 ساله مراجعه کننده به آزمایشگاه سطح شهرکرد دارای علائم ادراری و کشت ادرار مثبت، بودند. هر دو گروه از نظر شایعترین عوامل ایجاد عفونت و الگوی حساسیت آنها نسبت به آنتی بیوتیک‌ها با استفاده ازروش دیسک دیفیوژن بررسی شدند. نتایج حاصل در دو گروه از طریق آزمون تی با یکدیگر مقایسه گردیدند. نتایج: در مجموع ارگانیسم‌های عامل UTI بیمارستانی به ترتیب شامل ای‌کولای، کلبسیلا، استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، پسودوموناس، انتروباکتر و ارگانیسم‌های به دست آمده از UTI اکتسابی از جامعه به ترتیب شامل ای‌کولای، کلبسیلا، استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، پروتئوس، پسودوموناس و سیتروباکتر بودند. بیشترین مقاومت ایزوله‌های باکتری ای‌کولای در دو گروه، نسبت به آمپی سیلین و پس از آن نسبت به کوتریموکسازول مشاهده شد. به جز کوتریموکسازول و سفالوتین، حساسیت آنتی‌بیوتیکی در دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری داشت(05/0p<). سفتی‌زوکسیم موثرترین آنتی بیوتیک در درمان UTI بیمارستانی و نیتروفورانتوئین موثرترین دارو در درمان UTI اکتسابی از جامعه، شناسایی گردیدند. نتیجه گیری: به نظر میرسد میزان مقاومت پاتوژن‌‌های شایع، خصوصاً انواع بیمارستانی در حال افزایش است و این موضوع استفاده مناسب از آنتی بیوتیک‌ها را در درمان UTI ضروری می سازد.
دكتر محسن نقوی، آقاي علی‌اکبر رضائی آشتیانی، دكتر ربابه شیخ‌الاسلام، خانم نغمه تشکری، دكتر سپیده حج‌فروش، دكتر فریدون عزیزی،
دوره 8، شماره 4 - ( 10-1384 )
چکیده
.
مقدمه: استان مرکزی یکی از مناطقی است که در مطالعات قبل از یدرسانی، دارای شیوع بالای گواتر آندمیک بوده است. در ایران برنامه کنترل و پیشگیری از بروز این اختلالات از جمله تولید و توزیع نمک یددار از سال 1368 به مرحله اجرا درآمده است. این بررسی به منظور پایش برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1380 در دانش‌آموزان 7 تا 10 ساله استان مرکزی انجام شد.
روش کار: طی یک بررسی توصیفی ـ مقطعی از طریق نمونه‌گیری تصادفی 1200 دانش‌آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) انتخاب شدند. شیوع گواتر از طریق معاینه بالینی بررسی و بیماری طبق تقسیم‌بندی سازمان جهانی بهداشت درجه‌بندی شد. نمونه ادرار از یک دهم نمونه‌ها اخذ گردید و اندازه‌گیری ید ادرار به روش هضم انجام شد. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های آماری تی، مجذور کا و پیرسون تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج: شیوع کلی گواتر در دانش‌آموزان استان، 4/4 درصد و در دختران و پسران نیز هر یک 4/4 درصد بود. میانه ید ادرار در جمعیت مورد مطالعه 7/16 میکروگرم در دسی لیتر بود. در 2/81 درصد موارد ید ادرار بیشتر از 10 و در 3/9 درصد موارد کمتر از 5 میکروگرم در دسی لیتر بود. هیچ موردی از ید ادرار کمتر از 2 میکروگرم در دسی‌لیتر وجود نداشت. تفاوتی در شیوع گواتر و میزان ید ادرار بین دو جنس و نیز بین دانش‌آموزان شهر و روستا مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این بررسی نشان میدهد که در مقایسه با بررسی کشوری سال 1375 میزان گواتر در دانش‌آموزان کاهش معنی‌داری داشته و ید ادرار دانش‌آموزان استان مرکزی هم‌چنان در حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت میباشد. لذا استان مرکزی در زمره مناطق "عاری از کمبود ید "محسوب می‌شود.
دكتر علی کاظمی سعید، دكتر احمد یمینی شریف، دكتر مهناز عالم زاده، دكتر ماریا رئیسی دهکردی، دكتر غلامرضا داودی،
دوره 9، شماره 2 - ( 4-1385 )
چکیده
مقدمه: ضربان سازهای دائمی در درمان گروهی از بلوک های درجه دوم و سوم به کار می روند. بر اساس نتایج مطالعات قبلی، تغییرات همودینامیک ناشی از نصب ضربان سازها به اثبات رسیده است. در این مطالعه سعی بر آن بوده که این تغییرات همودینامیک از منظر دیگری به صورت اندازه گیری سطح سدیم ادراری و فشار خون مورد بررسی قرار گیرند. روش کار: 30 بیمار که طی سه سال جهت گذاشتن ضربان ساز دائمی برای اولین بار در مرکز قلب تهران بستری شده بودند (شامل 12 زن با میانگین سنی 92/62 سال و 18 مرد با میانگین سنی 07/60 سال) از نظر سطح سدیم ادراری، وزن مخصوص ادرار، فشار خون، سدیم و پتاسیم خون، قبل و بعد از نصب ضربان ساز تحت بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مزبور با استفاده از آزمون‌های تی زوجی و کااسکوئر، تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میزان فشار خون سیستولی پیش از نصب ضربان ساز 50/136 میلی‌متر جیوه و پس از آن 60/120 میلی‌متر جیوه بود که کاهش آن معنی دار بود(001/0 p<). همچنین سطح سدیم ادراری پس از نصب ضربان ساز افزایش قابل ملاحظه‌ای یافت (45/83 میلی اکی والان در لیتر پیش از نصب ضربان ساز و 61/106 میلی اکی والان در لیتر پس از نصب ضربان ساز)(018/0=p). نتیجه گیری: این مطالعه نیز یافته های مطالعات قبلی را که حاکی از تغییرات همودینامیک به صورت کاهش فشارخون و افزایش نوروپپتیدها پس از نصب ضربان سازهای دائمی هستند، تائید می کند.
دكتر پارسا یوسفی، دكتر علی سیروس، دكتر فاطمه دره، خانم سیده مهیا رشیدی،
دوره 9، شماره 2 - ( 4-1385 )
چکیده
مقدمه: هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک به عنوان یک اختلال شایع، در دوران کودکی شناخته شده است و عامل مهم و شایع در تشکیل سنگ کلیه میباشد. عفونت ادراری مکرر به عنوان تظاهر بالینی هیپرکلسیوری است. با توجه به این که هیدروکلروتیازید داروی مؤثری در درمان هیپرکلسیوری است این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی مصرف هیدروکلروتیازید در کنترل عفونت ادراری مکرر دختران مبتلا به هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک طراحی گردید. روش کار: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی تصادفی یک سوکور میباشد که بر روی 100 دختر 1 تا 12 ساله مبتلا به هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک که با حداقل 2 عفونت ادراری در سال به بیمارستان‌های امیرکبیر و ولیعصر (عج) اراک مراجعه نموده بودند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی ساده به دو گروه درمانی (هر گروه50 نفر) تقسیم شدند. به گروه اول آموزش‌های لازم از نظر مصرف مایعات فراوان، دفع ادرار هر 2 ساعت، مصرف کم نمک، شستشوی منطقه تناسلی از جلو به عقب، پوشیدن شلوار نخی گشاد و دفع کامل ادرار داده شد. گروه دوم علاوه بر آموزش‌های لازم، تحت درمان با داروی هیدروکلروتیازید به میزان یک میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز به صورت دوز واحد صبحگاهی قرار گرفتند. سپس عود عفونت ادراری در دو گروه با استفاده از آزمون تی دانش آموزی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: کلیه بیمارانی که تحت درمان با هیدروکلروتیازید قرار گرفتند، نرموکلسیوریک شدند. در هر گروه شیوع عدم عود عفونت ادراری 34 درصد (17 نفر) بود که تفاوت آماری معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، وجود تأثیر درمان هیپرکلسیوری در پیشگیری از عفونت را رد نمود. لذا مسأله ارتباط این دو و تصمیم‌گیری‌های درمانی مربوطه نیاز به بررسی‌های دقیق‌تر، با هدف حذف فاکتورهای مخدوش کننده دارد.
داوود گودرزی، علی سیروس، محمودرضا باغی نیا، اسماعیل عظیمی شهرابی، مصطفی دلاور، فرشته آرین فر،
دوره 9، شماره 4 - ( 10-1385 )
چکیده
مقدمه: هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH)، شایعترین تومور خوش‌خیم در مردان است. به علت عوارض جانبی داروهای شیمیایی، گیاه درمانی از سال 1990 درمانی رایج برای BPH شده است. پروستاتان یک فرآورده گیاهی است که به طور گسترده‌ای در ایران قابل دسترسی است. در این مطالعه اثر درمانی قطره پروستاتان به همراه پرازوسین در تخفیف علایم BPH ارزیابی شده است. روش کار: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور، 66 مرد بالای 50 سال با علایم انسدادی و تحریکی BPH که در بیمارستان ولیعصر (عج) اراک ویزیت گردیدند به طور تصادفی در دو گروه، تحت درمان با پروستاتان (40 قطره سه بار در روز) به همراه پرازوسین (1 میلیگرم، 2 بار در روز) یا پرازوسین (1 میلیگرم، 2 بار در روز) به تنهایی قرار گرفتند. نمره‌بندی علایم بالینی بر اساس پرسشنامه انجمن اورولوژی آمریکا، اندازه‌گیری آنتی‌ژن اختصاصی پروستات، حجم باقیمانده ادرار، حجم پروستات با سونوگرافی و نتیجه یوروفلومتری قبل و بعد از 12 هفته درمان تعیین گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری تی دانش آموزی و من ویتنی‌یو تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: قبل از شروع درمان تفاوت معنی‌داری میان دو گروه از نظر میزان آنتی‌ژن اختصاصی پروستات، حجم باقیمانده ادرار، حجم پروستات، نمره علایم بالینی و یوروفلومتری وجود نداشت. بعد از درمان نیز میانگین میزان آنتی‌ژن اختصاصی پروستات، حجم پروستات و نیز حجم باقیمانده ادرار میان دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت اما میانگین میزان نمره علایم بالینی در گروه پروستاتان + پرازوسین نسبت به گروه پرازوسین 3/3 کمتر بود(0001/0 p<) و همچنین میانگین میزان جریان ادرار در تست یوروفلومتری در گروه پروستاتان + پرازوسین در مقایسه با گروه پرازوسین 7/2 بیشتر بود (0001/0p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر میرسد که پروستاتان در همراهی با پرازوسین در مقایسه با پرازوسین به تنهایی، کارایی بیشتری در بهبود علایم بالینی هیپرپلازی خوش خیم پروستات و افزایش میزان جریان ادرار داشته باشد.
پارسا یوسفی، فاطمه دره، علی سیروس،
دوره 9، شماره 4 - ( 10-1385 )
چکیده
مقدمه: هیدرونفروز شیرخوارگی و کودکی ناهنجاری ادراری شایع و اغلب مادرزادی است. از آنجایی که مطالعه چندانی در اطفال از نظر علل هیدرونفروز صورت نگرفته بر آن شدیم که علل هیدرونفروز را در کودکان زیر 12 سال بررسی کنیم. روش کار: در این مطالعه توصیفی که طی مدت 9 ماه از آذر 83 در بیمارستان امیرکبیر اراک انجام گرفت، برای همه کودکان زیر 12 سال که به علت نارسایی رشد یا عفونت ادراری مراجعه کردند سونوگرافی درخواست شد و در صورت وجود هیدرونفروز در سونوگرافی، VCUG انجام گرفت. در افراد با VCUG طبیعی در صورت ادامه هیدرونفروز در سونوگرافی، IVP یا اسکن DTPA درخواست شد. نتایج: 65 بیمار (39 دختر و 26 پسر) که 4/75 درصد آنها با عفونت ادراری، 5/18درصد آنها با نارسایی رشد و 1/6درصد با نارسایی رشد و عفونت ادراری مراجعه کرده بودند، در سونوگرافی هیدرونفروز داشتند. بیشترین علت هیدرونفروز، ریفلاکس وزیکویورترال (40درصد) و سپس انسداد محل اتصال حالب به لگنچه (5/23درصد) بود. هیدرونفروز در 65 درصد موارد درجه I ولی در موارد ریفلاکس اغلب درجه III (27درصد) و IV (19درصد) بود. 70 درصد دخترها و 30 درصد پسرها ریفلاکس داشتند و متوسط سن زمان تشخیص 3-2 سال بود. نتیجه‌گیری: ریفلاکس وزیکویورترال و UPJO علل شایع هیدرونفروز در کودکان مورد بررسی بود و باید در ارزیابی کودکان با هیدرونفروز مورد توجه قرار بگیرد.
پارسا یوسفی، علی سیروس، فاطمه دره، معصومه احمدی احتشامی،
دوره 10، شماره 3 - ( 4-1386 )
چکیده
مقدمه: کودکان مبتلا به ریفلاکس وزیکواورترال در صورت شکست درمان پروفیلاکسی یا عدم بهبود خود به خود ریفلاکس، کاندید جراحی خواهند شد. تأخیر در انجام عمل جراحی امکان بروز اسکارهای جدید کلیوی را افزایش میدهد. کشف یک فاکتور کمکی در پیش‌بینی شانس بهبود ریفلاکس با درمان طبی، کودکان بسیاری را از عوارض درمان‌های نامناسب رهایی می‌بخشد. با توجه به این که اختلالات استخوان ساکروم در عملکرد سیستم ادراری - دفعی تأثیر مستقیم دارد، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط شاخص استخوان ساکروم و ریفلاکس طراحی گردید. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مورد - شاهدی است. گروه مورد 76 کودک با سن کمتر از 9 سال بودند که از خرداد ماه 1385 تا آبان ماه 1385 با شکایت عفونت ادراری به درمانگاه بیمارستان‌های امیرکبیر و ولیعصر (عج) اراک مراجعه کردند و براساس نتایج VCUG ، کودکان با ریفلاکس درجه III و IV و V وارد مطالعه شدند. گروه شاهد شامل 76 کودک با سابقه عفونت مجاری ادراری و VCUG نرمال بودند. شاخص استخوان ساکروم در دو گروه اندازه گیری شد و با استفاده از آزمون تی دانش آموزی، کای دو و من ویتنی یو مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج : گروه مورد شامل 24 پسر و 52 دختر با میانگین سنی 7/2 سال و گروه شاهد 23 پسر و 53 دختر با میانگین سنی 3 سال بودند . درصد غیر طبیعی بودن شاخص استخوان ساکروم در گروه مورد 40 درصد و در گروه شاهد 7/23 درصد بود که بین درصد غیر طبیعی بودن این شاخص در دو گروه ارتباط معنی‌داری وجود داشت(001/0= p). بین میانگین شاخص استخوان ساکروم در گروه مورد با مقدار 80 درصد و گروه شاهد با مقدار 84 درصد تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. چگونگی توزیع این شاخص در دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: درصد غیر طبیعی بودن شاخص استخوان ساکروم در کودکان با ریفلاکس، بیش از کودکان بدون ریفلاکس بوده است.
افسانه طلایی، صابر جباری، محمد حسن بیگدلی، حیدر فراهانی،
دوره 10، شماره 4 - ( 10-1386 )
چکیده
مقدمه: دیابت از شایعترین بیماری‌های متابولیک در انسان است. شیوع هر دو نوع دیابت یک و دو در جهان در حال افزایش است. دیابت موجب عوارض متعدد از جمله نارسایی کلیوی پیشرفته (ESRD) می‌گردد. در حال حاضر شایعترین علت ESRD دیابت است و دیابت علت30درصد ESRD میباشد. در ایران نیز شیوع نفروپاتی دیابتی بالا گزارش شده است. تعداد زیادی از این بیماران به دیالیز وابسته می‌شوند. تحقیقات مختلف بیان‌گر تغییر سطح عناصر کمیاب همچون روی، مس، کروم و منگنز در دیابت است. لذا در این مطالعه ارتباط مس ادرار با نفروپاتی دیابتی بررسی می‌گردد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مورد – شاهدی میباشد که در آن نمونه‌ها از میان بیماران دیابتی نوع2 از مراجعه کنندگان به کلینیک دیابت بیمارستان حضرت ولی عصر (عج) اراک انتخاب و براساس وجود یا عدم وجود میکروآلبومینوری به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند که درگروه مورد 42 نفر و در گروه شاهد40 نفر قرار داشتند. سپس بیماران بر اساس مدت ابتلا به دیابت بر حسب سال به 4 گروه و براساس سطح HBA1c به دو گروه تقسیم شده و سطح مس ادراری آنها به روش اتم ابزوربشن اسپکتوفتومتری اندازه‌گیری و با هم مقایسه شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج: در گروه مورد 1/28 درصد مرد و 9/69 درصد زن و در گروه کنترل 5/37 درصد مرد و 5/62 درصد زن حضور داشتند. میانگین سطح مس براساس میکروگرم بر لیتر در گروه مورد 14/36 ( با فاصله اطمینان 95 درصد، 74/57- 54/14) و در گروه شاهد77/14 (با فاصله اطمینان 95 درصد، 37/19- 17/10) بود. از نظر آماری اختلاف معنی‌داری بین میانگین سطح مس ادراری در دوگروه مورد و کنترل وجود داشت(003/0p=). نتیجه گیری: یافته‌های این تحقیق نشان دهنده ارتباط مثبت میکروآلبومینوری در دیابت و میزان مس ادرار میباشد و نتایج سایر مطالعات مبنی بر افزایش سطح مس ادراری در بیماران دچار میکروآلبومینوری را تایید می‌نماید. همین طور این مطالعه نشان داد که مدت ابتلا به دیابت، سن، جنس و سطح HBA1c تأثیری بر افزایش سطح مس ادراری ندارد
کوروش باسامی، زهرا مهدوی، ملاحت نیکروان مفرد، حمیدرضا کوهستانی، نیره باغچقی،
دوره 11، شماره 2 - ( 4-1387 )
چکیده
مقدمه: عفونت ادراری یکی از شایعترین عفونتهای بیمارستانی است که غالباً پس از وسیله گذاری در مجرای ادرار و عموماً پس از سوندگذاری ایجاد می‌گردد. این پژوهش به منظور بررسی تأثیر ضد عفونی سوند و مئای ادراری بر میزان بروز باکتریوری در بیماران بستری در بخش داخلی اعصاب بیمارستان شهدای تجریش انجام شد. روش کار: .پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی است. تعداد 70 بیمار سوندگذاری شده مبتلا به سکته مغزی که عفونت ادراری نداشتند، به روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند (گروه مداخله=35 مورد، گروه شاهد=35 مورد). در گروه مداخله روزانه یک بار ناحیه مئای ادراری، محل اتصال سوند به لوله کیسه ادرار و دو بار در روز محل پیچ تخلیه ادرار با پماد پویدون آیوداین 10 درصد ضد عفونی می‌گردید. در گروه شاهد محل‌های مذکور توسط سرم نرمال سالین شستشو می‌شد. سپس از هر دو گروه مورد و شاهد روز دوم، پنجم، هشتم، یازدهم و چهاردهم یک نمونه ادراری جهت کشت به آزمایشگاه فرستاده می‌شد. حداکثر زمان مطالعه 14 روز بود. نتایج : میزان بروز باکتریوری در گروه مداخله و شاهد به ترتیب20 و 9/42 درصد بود. خطر نسبی بروز باکتریوری 14/2 بود ( 14/2 = RR ). در بیماران مبتلا به باکتریوری در گروه مداخله و شاهد به ترتیب در7/85 و 6/86 درصد موارد پیوری و در 6/28 و3/33 درصد موارد علائم بالینی عفونت ادراری دیده شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از پماد پویدون آیوداین 10 درصد جهت ضدعفونی کردن محل اتصال سوند به لوله کیسه ادرار، محل پیچ تخلیه ادرار سوند و مئای ادراری باعث کاهش میزان باکتریوری در مردان می‌شود.
محسن اخوان سپهی، مصطفی شریفیان، احمد شجری، اکرم حیدری،
دوره 12، شماره 3 - ( 8-1388 )
چکیده
مقدمه: شیوع سنگ‌های کلیه و مجاری ادراری در کودکان رو به فزونی است و ممکن است علائم و نشانه‌های مشخصی غیر از هماچوری نداشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی تظاهرات بالینی و علل سنگ‌های کلیه و مجاری ادراری در کودکان زیر 14 سال انجام شد. روش کار: این مطالعه به روش توصیفی و گزارش سری روی 100 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان کودکان فاطمی سهامیه قم در سال 87-86 انجام شد. سن، جنس و سابقه خانوادگی بیماران، تظاهرات بالینی (تب و لرز، سوزش و بی‌قراری در حین ادرار کردن ، تغییر رنگ ادرار و درد) و تست های آزمایشگاهی (سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر، اوره، کراتینین، آلبومین و آلکالین فسفاتاز سرم، اندازه‌گیری گازهای شریانی، سدیمان ادرار، کشت ادرار، سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر، کراتینین، اگزالات و سیترات در ادرار 24 ساعته و سیستین در نمونه تصادفی ادرار) بررسی شد. برای کنترل کفایت جمع‌آوری ادرار از فرمول اصلاح کراتینین استفاده شد. نتایج: هایپوسیتراتوری در 8/56 درصد، هایپرکلسیوری در 4/29 درصد، هایپر یوریکوزوری در 3/26 درصد، هایپراگزالوری در 7/14 درصد، فسفاتوری 4/8 درصد و سیستینوری در 3/6 درصد یافت شد. 54 درصد بیماران نیز دچار عفونت ادراری بودند. درد در 7/27 درصد، تب در 3/33 درصد، بی قراری و سوزش در حین ادرار کردن در 2/62 درصد و هماچوری در 7/77 درصد وجود داشت. سابقه خانوادگی سنگ‌های ادراری در 23 درصد مبتلایـان گزارش شد. نتیجه گیری: شایعترین علائم بالینی سنگ‌های کلیه و مجاری ادراری به ترتیب عبارتند از هماچوری، بی‌قراری و سوزش حین ادرار کردن، تب و درد. شایعترین علت تشکیل سنگ به ترتیب هایپوسیتراتوری، هایپرکلسیوری، هایپریوریکوزوری، هایپراگزالوری، فسفاتوری و سیستینوری میباشد.
پارسا یوسفی، علی سیروس، مسعود مصلح آبادی، منا حاجی آقا بزرگی،
دوره 12، شماره 3 - ( 8-1388 )
چکیده
چکیده مقدمه: اختلال در تکامل استخوان ساکروم به عنوان یکی از علل بی‌اختیاری ادرار مطرح میباشد. نسبت استخوان ساکروم معیاری ارزشمند در تعیین سلامت استخوان ساکروم پیشنهاد شده است. با توجه وجود مطالعات محدود در این زمینه و تناقض در نتایج آنها بررسی ارتباط این نسبت با بی‌اختیاری ادرار اولیه منطقی به نظر میرسد. روش کار: طی یک مطالعه مقطعی- تحلیلی دو گروه 59 نفری از کودکان 5 تا 9 ساله مراجعه کننده به درمانگاه کودکان و ارولوژی بیمارستان ولی عصر و امیرکبیر اراک در فاصله یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. گروه با بی‌اختیاری ادرار اولیه (گروه مورد) با آنالیز ادرار و سونوگرافی طبیعی و عدم شکایت از سوزش ادرار، تکرر ادرار و احساس فوریت در دفع ادرار و گروه شاهد افراد بدون بی‌اختیاری ادرار اولیه بودند. در هر دو گروه نسبت استخوان ساکروم و نسبت بزرگترین عرض به بزرگترین طول استخوان ساکروم در گرافی روبروی لگن مقایسه گردید. نتایج: در گروه مورد 3/98 درصد موارد نسبت استخوان ساکروم طبیعی داشتند. میانگین نسبت بزرگترین عرض به بزرگترین طول 89/0 بود. میان جنسیت و طبیعی یا غیر طبیعی بودن نسبت استخوان ساکروم رابطه معنی دار مشاهده نشد. در گروه شاهد 1/88 درصد موارد نسبت استخوان ساکروم طبیعی داشتند. میانگین نسبت بزرگترین عرض به بزرگترین طول 91/0 بود. دخترها بیش از پسرها استخوان ساکروم طبیعی داشتند و تفاوت آماری معنی‌داری بین متوسط نسبت استخوان ساکروم و نسبت بزرگترین عرض و بزرگترین طول در دو گروه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: ارتباط آماری معنی‌داری بین نسبت استخوان ساکروم با بی‌اختیاری ادرار اولیه در کودکان 5 تا 9 سال مشاهده نشد.
علی سیروس، داوود گودرزی، ویدا جهانگیری،
دوره 13، شماره 1 - ( 2-1389 )
چکیده
چکیده زمینه و هدف: سنگ‌های ادراری از علل ایجادکننده رنال کولیک می‌باشند. بروز این بیماری سالانه 2-1 نفر در هر هزار نفر است. به علت درد شدید، عوارض درمان‌های رایج و عدم تسکین کافی درد، یافتن روش‌‌های درمانی کارآمدتر در این رابطه همیشه مدنظر بوده است. عرق خارشتر از داروهای سنتی است که جهت دفع سنگ‌های ادراری به طور گسترده مصرف می‌شود. با توجه به دسترسی ساده و عدم گزارش عارضه، برآن شدیم تا به بررسی اثر آن بر دفع سنگ‌های حالب بپردازیم. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی یک سو کور با کنترل تصادفی بوده است که در طی آن تعداد 100 بیمار مراجعه کننده به علت رنال کولیک به بیمارستان ولی عصر (عج) اراک یاکلینیک سرپایی انتخاب و در دو گروه شاهد و مورد قرار گرفتند. به گروه شاهد قرص تیازید، کپسول تامسولوسین و مسکن و به گروه مورد، علاوه بر آنها، عرق خارشتر داده شد. بیماران حداکثر 4 هفته پیگیری شده، میزان و سرعت دفع سنگ در این گروه‌ها مقایسه شد. یافته‌ها: میانگین اندازه سنگ در گروه شاهد 66/4 میلی‌متر و در گروه مورد 32/4 میلی‌متر بود (128/0=p). مکان سنگ در هر دو گروه بیشتر در حالب تحتانی بوده است(551/0=p). 40 درصد در گروه شاهد و 66 درصد در گروه مورد دفع سنگ پیدا کردند(009/0=p). میانگین زمان دفع سنگ در گروه شاهد 11 روز و در گروه مورد 9 روز بود( 291/0= p). نتیجه گیری: عرق خارشتر تاثیر معنی‌داری در میزان دفع سنگ داشت و ممکن است سرعت دفع سنگ‌های ادراری را نیز افزایش دهد.
هوشنگ نجفی، سید مصطفی شید موسوی،
دوره 13، شماره 2 - ( 4-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: تحقیق حاضر در جهت تعیین اثرات یک مهار کننده اختصاصی A1-AR (DPCPX) بر روی اختلالات همودینامیک و عملکرد دفعی ناشی از ایسکمی/خونرسانی مجدد (I/R) کلیوی طی ساعات اولیه طراحی شد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، رت‌ها با پنتوباربیتال سدیم بیهوش شده و سپس شریان‌های هر دو کلیه به مدت 30 دقیقه مسدود و به دنبال آن 4 ساعت دوره خونرسانی مجدد صورت پذیرفت. یک دوره کلیرانس طی یک ساعت آخر دوره خونرسانی مجدد وجود داشت. جمع‌آوری ادرار زیر 30 میلی‌متر پارافین در سرتاسر دوره و گرفتن نمونه‌های خون شریانی در ابتدا و انتهای آن صورت پذیرفت. حیوانات به 4 گروه تقسیم گردیدند: DPCPX (2 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم) یا نرمال سالین به ترتیب به دو گروه I/R+DPCPX و I/R در زمان نیم ساعت قبل از برقراری I/R همچنین به ترتیب به دو گروه DPCPX و شاهد قرار گرفته تحت جراحی بدون انسداد شریان‌های کلیوی داده شدند. یافته‌ها: I/R منجر به بالا رفتن اسمولالیته پلاسما، غلظت‌های پلاسمایی سدیم، پتاسیم، کرآتینین و اوره، دفع نسبی سدیم، پتاسیم و بیکربنات، دفع مطلق بیکربنات و pH ادرار، اما کم شدن غلظت بیکربنات، pH و فشار CO2 خون شریانی، کلیرانس کرآتینین، دفع مطلق اوره و پتاسیم، بازجذب آب آزاد و اسمولالیته ادرار در گروه I/R نسبت به گروه شاهد گردید. مقایسه بین گروه‌های I/R+DPCPX و I/R مشخص نمود که استفاده از DPCPX توانست تغییرات ناشی از I/R بر روی اکثر این پارامترها را بهبود بخشد. نتیجه‌گیری: فعالیت A1-AR طی ساعات اولیه خونرسانی مجدد بدنبال ایسکمی کلیوی در برقراری اختلالات همودینامیک، بازجذب توبولی سدیم همچنین دفع پتاسیم، اوره و اسید- باز به طور کاملاً بارزی مشارکت می‌نماید.
