جستجو در مقالات منتشر شده


8 نتیجه برای آنتی‌بیوتیک
تاثیر آب جوشیده به عنوان درمان کمکی بر شدت کنژونکتیویت شیرخواران
مهتاب عطارها، کتایون وکیلیان ،
دوره 15، شماره 3 - ( 5-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: کنژونکتیویت از دلایل شایع مراجعه به پزشک اطفال و بیمارستان‌های عمومی است. معمول‌ترین روش درمان تجویز آنتی‌بیوتیک‌هاست، با توجه به عوارض و احتمال افزایش مقاومت میکروبی علیه آنها بر آن شدیم تا تاثیر آب جوشیده به عنوان درمان کمکی را با آنتی بیوتیک به تنهایی بر شدت کنژونکتیویت شیرخواران مقایسه کنیم. مواد و روش‌ها: در طی یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 110 شیرخوار مراجعه کننده به کلینیک اطفال بیمارستان امیر کبیر اراک به طور تصادفی در یکی از دو گروه آب جوشیده به علاوه پماد اریترومایسین چشمی 5/0 درصد و قطره سولفاستامید 10 درصد چهار بار در روز و یا آنتی‌بیوتیک به تنهایی قرار گرفتند. شدت کنژونکتیویت در روزهای اول (ویزیت)، سوم و هفتم درمان بین دو گروه با یکدیگر‌ مقایسه شد. یافته‌ها: روز سوم درمان در گروه آب جوشیده همراه با آنتی‌بیوتیک بهبودی در 2/18 درصد و در گروه آنتی‌بیوتیک به تنهایی در 1/9 درصد موارد دیده شد، که از لحاظ آماری متفاوت نبود(44/0=p). روز هفتم، درصد بهبودی در گروه‌ها به ترتیب به 7/32 و 5/34 درصد ارتقاء یافت(05/0


عوامل پیش گویی کننده بر عفونت ادراری در بیماران مبتلا به بازگشت ادرار از مثانه به حالب تحت پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی
سیدابوالحسن سیدزاده، مهرداد بختیاری، اکرم سلیمانی،
دوره 17، شماره 8 - ( 8-1393 )
چکیده

زمینه و هدف: بازگشت ادرار از مثانه به حالب، شایع‌ترین نقص دستگاه ادراری در کودکان است. علی‌رغم تجویز آنتی‌بیوتیک پروفیلاکسی در کودکان مبتلا به ریفلاکس ادراری، در برخی موارد عفونت ادراری حین دریافت آنتی‌بیوتیک پروفیلاکسی(BTI) اتفاق می‌افتد که می‌تواند منجر به پیلونفریت و ایجاد اسکار کلیوی متعاقب آن گردد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 288 کودک مبتلا به ریفلاکس اولیه مثانه به حالب که با کوتریموکسازول تحت درمان پروفیلاکسی بودند، به مدت حداقل یک سال تحت نظر گرفته شدند .بر اساس اطلاعات جمع‌آوری شده، اثر پیش‌بینی کننده برخی عوامل مانند جنسیت، میانگین سن تشخیص ریفلاکس، درجه ریفلاکس، یک طرفه یا دوطرفه بودن ریفلاکس و وجود اسکار کلیه بر وقوع عفونت ادراری حین دریافت آنتی‌بیوتیک پروفیلاکسی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: عفونت ادراری حین دریافت آنتی‌بیوتیک پروفیلاکسی در 111 نفر (5/38 درصد) از بیماران اتفاق‌ افتاد که 88 نفر آنها دختر (28/79 درصد) و 23 نفر پسر (72/20 درصد) بودند. درجات متوسط و شدید ریفلاکس مثانه به حالب (درجه 3 تا 5)، وجود اسکار کلیوی و جنس مونث عوامل خطر مهم در بروز عفونت‌های ادراری بودند. هرچند ارتباط آماری معنی‌داری بین میانگین سن تشخیص ریفلاکس ادراری و یک طرفه یا دوطرفه بودن ریفلاکس با بروز عفونت‌های ادراری دیده نشد.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه به بالا بردن آگاهی پزشکان و والدین درمورد عوامل مساعد کننده بروز عفونت‌های ادراری، که به طور بالقوه می‌تواند منجر به آسیب کلیوی گردد، کمک خواهد نمود.


فراوانی اینتگرون کلاس 1 و مقاومت آنتی بیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا جدا شده از بیماران بستری در بخش سوختگی بیمارستان طالقانی اهواز
سید سجاد خرم روز، فرزانه غریب پور، نجمه پرهیزگاری، محبوبه یزدان پناه، رضا محمدی، نسیم راهبری،
دوره 18، شماره 3 - ( 3-1394 )
چکیده

زمینه و هدف: سودوموناس ایروجینوزا به عنوان یکی از عوامل مهم عفونت در بین بیماران سوختگی مقاومت نسبتا بالایی نسبت به آنتی‏بیوتیک‏ها دارد. اینتگرون‏ها می‏توانند سبب گسترش ژن‏های مقاومت آنتی‏بیوتیکی در بین باکتری‏ها شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی و فراوانی اینتگرون در بین ایزوله‏های سودوموناس ایروجینوزا بود.

مواد و روش‏ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 73 سودوموناس ایروجینوزا از عفونت زخم سوختگی بیماران بستری در بیمارستان طالقانی اهواز جدا سازی شد. بررسی الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیک این باکتری‏ها با روش دیسک آگار دیفیوژن و نسبت به 9 آنتی‏بیوتیک انجام شد. فراوانی ژن‏های اینتگرون کلاس 2،1 و 3 با روش واکنش زنجیره‏ای پلیمراز بررسی شد. تحلیل داده‏ها با استفاده آزمون آماری مجذور کای انجام شد. سطح معنی‏داری، 05/0>p در نظر گرفته شد.

یافته‏ها: بیشترین میزان مقاومت آنتی‏بیوتیکی نسبت به افلوکاسین(5/94 درصد)، آزترونام (5/94 درصد) و سفتازیدیم (2/93 درصد) دیده شد. 15 ایزوله سودوموناس ایروجینوزا به تمام آنتی‏بیوتیک‏های مورد بررسی مقاومت نشان دادند. بررسی نتایج مولکولی نشان داد که اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از سودومونس ایروجینوزا وجود داشت، در حالی که اینتگرون کلاس 2 و 3 در هیچ‏کدام از ایزوله‏ها شناسایی نشد.

نتیجه‏گیری: میزان مقاومت آنتی‏بیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا نسبت به آنتی‏بیوتیک‏های سفتازیدیم، افلوکساسین، آزترونام، سفپیم و سفتریاکسون بسیار بالاست. علیرغم حضور اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از ایزوله‏ها، اختلاف آماری معنی‏داری بین حضور اینتگرون و مقاومت نسبت به یک نوع خاص از آنتی‏بیوتیک یافت نشد که این موضوع احتمالاً نقش سایر مکانیسم‏های مقاومت آنتی‏بیوتیکی را در سودوموناس ایروجینوزا نشان می‏دهد.


تعیین تنوع ژن agr (تنظیم کننده ژن فرعی) در ایزوله‌های استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی‌سیلین در نمونه‌های کلینیکی و ناقلان شاغل در مراکز درمانی
محمد رضا عربستانی، محمد عبدلی کهریزی،
دوره 18، شماره 11 - ( 11-1394 )
چکیده

زمینه و هدف: سیستم agr در استافیلوکوکوس اورئوس، مسئول کنترل و هماهنگی تولید فاکتورهای ویرولانس، اگزوتوکسین‌های ترشحی و همولیزین‌ها می‌باشد. هدف از این مطالعه، تعیین و شناسایی فراوانی ژن agr در ایزوله‌های استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی‌سیلین در نمونه‌های بالینی و شاغلان مراکز درمانی می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی بر روی تعداد 200 ایزوله جداسازی شده استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه‌های کلینیکی و ناقلان سالم شهر همدان انجام گرفت. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی همه باکتری‌های جدا شده با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین شد و پس از استخراج ژنومی سویه‌های جدا شده، ژن‌های mecA و agr ار طریق روش PCR شناسایی شدند. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: تمامی 200 سویه استافیلوکوکوس اورئوس به آنتی‌بیوتیک ونکومایسین حساس بودند. میزان شیوع ژن mecA در میان سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده 50 درصد بود. با توجه به نتایج به دست آمده، بیشترین فراوانی ژن‌های agr در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس ایزوله شده به agrA و سپس agrC مربوط بود. AgrB و agrE در هیچ کدام از سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مشاهده نشدند.

نتیجه‌گیری: بیماری‌زایی استافیلوکوکوس اورئوس به طور عمده به تولید تعدادی از پروتئین‌های وابسته به سطح سلول یا ترشح این پروتئین‌ها مربوط می‌باشد که همگی آن‌ها تحت تنظیمات ژن agr هستند. در مطالعه حاضر، agrA در ایزوله‌های کلینیکی و شاغلان ناقل حساس و مقاوم به متی‌سیلین بیشتر از سایر تایپ‌های agr بود، بنابر این، نقش احتمالی agrA در ایجاد عفونت استافیلوکوکوس اورئوس با مهم و چشم‌گیر می‌باشد.


بررسی ارتباط پمپ‌های تراوشی Qep A و AcrAB و مقاومت به سیپروفلوکسازین در سویه‌های بالینی اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه
محسن حیدری، عقیل بهرامیان، حسین گودرزی، گیتا اسلامی، علی هاشمی، سعید خشنود،
دوره 19، شماره 4 - ( 4-1395 )
چکیده

زمینه و هدف: پمپ‌های تراوشی از مهم‌ترین مکانیسم‌های مقاومت به آنتی‌بیوتیک ها در سویه‌های اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه هستند. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط رخداد ژن های کد کننده پمپ های تراوشی ep A و AcrAB در سویه‌های بالینی اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه با مقاومت نسبت به سیپروفلوکسازین می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه روی 100سویه اشرشیا کلی جدا شده از بیمارستان‌های لبافی نژاد و طالقانی و 100سویه کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیمارستان‌های کودکان مفید و طالقانی شهر تهران انجام شد. تست‌های حساسیت ضد میکروبی با استفاده از روش‌های دیسک دیفیوژن و بر اساس رهنمودهای CLSI انجام گردید. شناسایی ژن‌های کد کننده پمپ‌های تراوشی AcrAB و Qep A با استفاده از تکنیک PCR انجام گرفت.

یافته‌ها: در این مطالعه، فسفومایسین و ایمی پنم بهترین اثر را علیه سویه های اشرشیا کلی و فسفومایسین و تیجیسیکلین بهترین اثر را علیه سویه‌های کلبسیلا پنومونیه داشتند. نتایج PCR نشان داد که میزان شیوع ژن‌های Acr A، Acr B و Qep A در سویه‌های اشرشیا کلی به ترتیب 92، 84 و صفر درصد و در سویه‌های کلبسیلا پنومونیه به ترتیب 94، 87 و 4 درصد بود.

نتیجه‌گیری: شیوع ژن‌های کدکننده پمپ‌های تراوشی در سویه‌های اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه که عامل مقاومت به سیپروفلوکسازین هستند، موجب نگرانی است. از این رو، برای کنترل عفونت و جلوگیری از گسترش باکتری‌های مقاوم به دارو، نیاز به مدیریت دقیق در تجویز دارو و شناسایی ایزوله‌های مقاوم می‌باشد.


بررسی تأثیر عصاره‌ی آبی و اتانولی میوه‌ی گیاه قره‌قاط (Vaccinium arctostaphylos) برروی ایزوله‌های بالینی کلبسیلا مولد بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف در شهر کرج
ساره کریمی، اعظم حدادی، پروین تراب زاده،
دوره 21، شماره 2 - ( 2-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: در سال‌های اخیر، مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی رو به افزایش در ایزوله‌های کلبسیلا پنومونیه و نیز عوارض جانبی ناشی از سوء‌مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، محققین را در مطالعه و کشف اثرات ضدمیکروبی گیاهان دارویی مصمم‌تر ساخته است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر عصاره آبی و اتانولی گیاه قره‌قاط بومی ایران
(Vaccinium arctostaphylos) علیه ایزوله‌های کلبسیلا مولد بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف و مولد عفونت ادراری بود.
مواد و روش‌ها: از بین 143 ایزوله کلبسیلا جداسازی شده از نمونه‌های ادراری، باکتری‌های مولد ESBLs با روش دابل دیسک دیفیوژن توسط دیسک‌های ترکیبی مشخص شدند. یکی از ایزوله‌های مولد ESBL، با روش شناسایی مولکولی 16S rRNA، تعیین توالی شد. پس از تهیه میوه‌ی گیاه قره‌قاط و عصاره‌گیری از آن، MIC و MBC عصاره‌های آبی و اتانولی آن با روش میکرودایلوشن برای ایزوله‌های منتخب محاسبه شد.
یافته‌ها: درصد فراوانی مقاومت ایزوله‌ها به سه آنتی بیوتیک سفتازیدیم، سفوتاکسیم و سفتریاکسون، یکسان و برابر با 7/14 درصد بود. 32 ایزوله (22 درصد) به عنوان نمونه‌های مولد ESBL تعیین شد. نتایج تست‌های MIC و MBC نشان داد که هر دو عصاره آبی و اتانولی اثر مهاری روی ایزوله‌های کلبسیلا مولد ESBLs دارند. بررسی‌های آماری اختلاف کاملاً معناداری را بین MIC وMBC  این دو عصاره‌ در بین گروه‌های مورد تحقیق نشان داد.
نتیجه­ گیری: می‌توان وجود فعالیت آنتی‌باکتریال را در اکثر گیاهان دارویی ایران که به صورت سنتی در درمان استفاده می‌شوند تایید کرد و درمان‌های سنتی را در نظام بهداشت و درمان عمومی به شیوه‌ای نوین ادغام نمود.

ارزیابی اثر کشندگی لیزر دیود با طول موج 830 نانومتر بر بقای ایزوله‌های بالینی انتروکک مقاوم به آنتی‌بیوتیک در شرایط آزمایشگاهی
رحیمه خاوری، محمد رضایی، ندا سلیمانی، رضا مسعودی،
دوره 21، شماره 5 - ( 7-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: انتروکوک‌ها از فلور میکروبی دستگاه گوارش انسان و حیوانات هستند. بیماری‌زایی به عنوان عفونت بیمارستانی انتروکوک در سال‌های اخیر ظهور کرده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر لیزر دیود با طول موج 810 نانومتر و قدرت 30 مگاوات در 180 ثانیه بر بقای یک انتروکوک مقاوم به آنتی‌بیوتیک بود.
مواد و روش‌ها: حساسیت آنتی‌بیوتیکی 30 ایزوله بالینی باکتری انتروکوک به روش انتشار از دیسک، نسبت به آنتی بیوتیک‌ها مورد بررسی قرار گرفت. 10 ایزوله با بالاترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی انتخاب شد و لیزر دیود با طول موج 810 نانومتر و قدرت 30 مگاوات برای 180 ثانیه بر روی آن‌ها بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون حساسیت آنتی‌بیوتیکی نشان داد که از بین 30 جدایه مقاوم به آنتی‌بیوتیک انتروکوک، 27 جدایه (90 درصد) مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های اکسی سیلین بودند. نتایج حاصل از اشعه لیزر دیود نشان داد که کمترین میزان زنده‌مانی جدایه‌های موردنظر در طول موج 810 نانومتر و 30 مگاوات برای 180 ثانیه (58/0 درصد) بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌دست آمده، اثر ضدباکتریایی لیزر دیود در طول موج 810 نانومتر و 30 مگاوات در مدت زمان 180 ثانیه مشهود بود. بنابراین توصیه می‌شود از لیزر دیود 810 نانومتری برای از بین بردن گونه‌های بالینی انتروکوک مقاوم به آنتی‌بیوتیک استفاده گردد.

بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی وابسته به اینتگرون در ایزوله‌های بالینی کلبسیلا جمع‌آوری‌شده از شهر کرج
هیوا ساکی، اعظم حدادی، محمود شوندی،
دوره 21، شماره 7 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت چندگانه آنتی‌بیوتیکی در سال‌های اخیر در ایزوله‌های کلبسیلا افزایش یافته است. هدف از این مطالعه، بررسی حضور ژن اینتگرون و رابطه آن با مقاومت آنتی‌بیوتیکی درایزوله‌های بالینی کلبسیلا مولد عفونت ادراری بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه که از خرداد 94 تا اردیبهشت 95 به طول انجامید، 129 ایزوله بالینی از نمونه‌های ادراری در مراکز درمانی و بیمارستان‌های کرج جداسازی گردید. جامعه آماری شامل 6/80 درصد زن و 4/19 درصد مرد بود. برای تمام ایزوله‌ها تست آنتی‌بیوگرام با روش دیسک دیفیوژن انجام شد. توانایی تولید ESBLs سنجیده شد و ایزوله‌ها از نظر حضور ژن اینتگرون با روش PCR بررسی شدند.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد IR.IAU.K.REC.1396.16 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی کرج رسیده است.
یافته‌ها: بیشترین حساسیت آنتی‌بیوتیکی به افلوکساسین (1/89 درصد) و کمترین حساسیت به آموکسی‌سیلین (2/6 درصد) گزارش شد. از این تعداد 9/82 درصد ایزوله‌ها به بیش از دو آنتی‌بیوتیک از کلاس متفاوت مقاوم بودند. از میان 129 ایزوله پس از بررسی مولکولی، 3/19 درصد حاوی ژن اینتگرون تشخیص داده شد و شیوع مقاومت چندگانه آنتی‌بیوتیکی (MDR) در بین ایزوله‌های حاوی اینتگرون 100 درصد بود. هم‌چنین از این تعداد، 3/71 درصد ایزوله‌ها توانایی تولید ESBLs را داشتند و 7/28 درصد فاقد این توانایی بودند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد اینتگرون‌ها در بین ایزوله‌های MDR شایع می‌باشند. ژن‌های مقاومت وابسته به اینتگرون می‌توانند مخزنی برای شیوع مقاومت چندگانه آنتی‌بیوتیکی در بین ایزوله‌های بالینی باشند و اینتگرون‌ها می‌توانند به عنوان مارکری برای شناسایی ایزوله‌های MDR استفاده شوند. نتایج از فراوانی ESBLs در بین ایزوله‌های بالینی کلبسیلا و عدم کارآمدی آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر آمپی‌سیلین-کلاونیک اسید و آموکسی‌سیلین در درمان عفونت‌های ادراری حکایت دارد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb