زمینه و هدف: اسپور قارچ‌ها در طبیعت به مقدار زیاد وجود دارد و ممکن است موجب بیماری در افراد مستعد شود. رینوسینوزیت قارچی طی سالهای اخیر افزایش قابل ملاحظه ای یافته است. هدف از این مطالعه، بررسی رینوسینوزیت قارچی در نمونههای به دست آمده از بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن که نیاز به جراحی اندوسکوپیک سینوس داشتهاند و تعیین حساسیت گونه‌های جدا شده نسبت به داروهای ضد قارچی رایج بود.
مواد و روش‌ها: در یک بررسی مقطعی از افراد مبتلا به رینوسینوزیت مزمن که تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفتند، در ظرفهای استریل حاوی نرمال سالین نمونهگیری به عمل آمد. آزمایشات میکروسکوپی و کشت روی محیط سابورود دکستروز آگار انجام شد. کمترین غلظت دارویی ممانعت کننده از رشد قارچ‌ها (MIC)برای هفت داروی رایج ضد قارچی به روش ایی تست برای گونه های جدا شده تعیین شد.
یافته‌ها: به طور کلی، نمونههای 102 بیمار بدون سابقه نقص سیستم ایمنی تحت آزمایش قرار گرفتند. 9 عدد از نمونههای کشت داده شده مثبت بودند که شامل 3 مورد آسپرژیلوس فومیگاتوس، 3 مورد پنیسیلیوم، 2 مورد آسپرژیلوس فلاووس و 1 مورد آلترناریا میشدند. متوسط سن بیماران 38 سال بود و 59 نفر از بیماران مرد و 43 نفر زن بودند. گونه‌های جدا شده حساسیت بیشتری نسبت به داروهای آمفوتریسین B و وریکونازول نشان دادند.
نتیجه‌گیری: از آن جایی که شیوع عفونت رینوسینوزیت قارچی کم می‌باشد، متأسفانه توجه کمتری به این بیماری می‌شود و زمانی که درمان با داروهای ضد میکروبی در بیماران موثر نباشد، درمان با داروهای ضد قارچی شروع می‌شود. تشخیص سریع و انتخاب داروی مناسب منجر به درمان مناسب در این بیماران خواهد شد.
