زمینه و هدف: گونه‌های شیگلا به عنوان یکی از عوامل اصلی ایجاد کننده دیسانتری هستند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی گونه‌های شیگلای جداشده از نمونه‌های اسهال عفونی بیماران شهر خمین است.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی توصیفی بین خرداد 1396 تا آخر آبان سال 1397، تعداد 54 نمونه اسهال عفونی وارد مطالعه شدند. نمونه‌های مدفوع اسهال عفونی بر روی MacConkey agar و Xylose Lysine Deoxycholateagar (XLD) وGram Negative Broth (GN Broth)  کشت داده شدند. پروفایل مقاومت آنتی بیوتیکی ‌به‌صورت فنوتیپی تعیین شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1396.307 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک رسیده است.
یافته‌ها :از 54 نمونه اسهال عفونی، به کمک کشت، 11 ایزوله (3/20 درصد) گونه‌های شیگلا تشخیص داده شد. از تعداد کل ایزوله‌های به دست آمده، 9 (8/81 درصد) ایزوله شیگلا سونئی و 2 (1/18 درصد) ایزوله شیگلا فلکسنری بودند. بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در کوتریموکسازول 11 (100 درصد) ، آمپی سیلین 10 (9/90 درصد) و سفکسیم، سفوتاکسیم و سفتریاکسون 9 (8/81 درصد) مشاهده گردید. در این مطالعه، 8 (7/72 درصد) ایزوله Extended Spectrum Beta-Lactamase (ESBL) و 1 (9 درصد) ایزوله بتالاکتاماز AmpC  مثبت بودند.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که گونه‌های شیگلا دارای مقاوت بتالاکتامازی به عنوان عامل مطرح ایجاد دیسانتری باکتریال در نمونه‌های اسهال عفونی در منطقه خمین می‌باشند. این نکته باید از طرف متخصصین عفونی به خصوص هنگام درمان اولیه بدون بررسی میکروبیولوژیک مدنظر قرار گیرد.

زمینه و هدف کلستریدیوم دیفیسیل عامل اصلی اسهال ناشی از آنتی‌بیوتیک در بیمارستان‌هاست و امروزه استفاده از پروبیوتیک برای پیشگیری و درمان اسهال و کولیت ناشی از آنتی‌بیوتیک در حال افزایش است. در این مطالعه تأثیر ماست پروبیوتیک در فراوانی کلستریدیوم دیفیسیل بررسی شده است.
مواد و روش ها در این کارآزمایی بالینی، 132 بیمار سالمند بستری در بخش عفونی بیمارستان ولی‌عصر اراک که تحت درمان آنتی‌بیوتیکی بودند، به‌ صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (ماست پروبیوتیک، 200میلی‌گرم در روز به مدت هشت روز) و گروه کنترل (ماست معمولی) تقسیم شدند. به همه بیماران اطلاعاتی از علائم کولیت داده شد و علائم کولیت و نتایج تست بررسی کلستریدیوم در مدفوع بیماران با PCR در دو گروه آزمایش و کنترل ثبت و مقایسه شد. بعد از جمع‌آوری داده‌ها، اطلاعات توسط نسخه ۱۶ نرم‌افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون‌های آماری مناسب تجزیه و تحلیل شد.
ملاحظات اخلاقی این پژوهش با کد اخلاق 10-165-93 در کمیته اخلاق پژوهش دانشگاه علوم پزشکی اراک تأیید و با کد IRCT2016092229915N1 در مرکز ثبت کارآزمایی بالینی ثبت شده است.
یافته ها در بدو بستری، کلستریدیوم دیفیسیل درگروه آزمایش و کنترل به ‌ترتیب در چهار نفر(6/1 درصد) و 1 نفر (1/5 درصد) مثبت بود و بعد از مداخله تعداد نمونه‌های مدفوع آلوده به کلستریدیوم دیفیسیل و تعداد موارد ابتلا به علائم کولیت ناشی از آنتی‌بیوتیک بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری نداشت (0/05>P). 
نتیجه گیری استفاده از ماست پروبیوتیک در مقایسه با ماست معمولی تأثیر معنی‌داری در کاهش شیوع کلستریدیوم دیفیسیل ندارد.