41 نتیجه برای عفونت
، ،
دوره 1، شماره 4 - ( 7-1376 )
چکیده
سوراخ شدگی پرده ی صماخ یک مشکل شایع بخصوص در کشورهای جهان سوم می باشد. این بیماری می تواند به علت عفونت یا ضربات وارده به گوش ایجاد شود. در اکثر موارد این سوراخ شدگی خود به خود بهبود می یابد ولی با توجه به وفور این مشکل موارد پایدار نیز زیاد است. این موارد می تواند سبب کاهش شنوائی و مسائل متعاقب آن گردد. در این مطالعه علل و فراوانی پارگی ها بررسی می شود. با توجه به اینکه در بررسی، عفونت به عنوان شایع ترین عامل پارگی شناخته شده است می توان نتیجه گرفت که درمان صحیح و کامل عفونت های گوش و حلق و بینی می تواند از ایجاد پارگی پایدار پرده ی صماخ کاسته و باعث صرفه جویی قابل ملاحظه ای در هزینه های درمانی موارد پارگی پایدار گردد.
فرح صابونی، بابک نمائی، علی احمد گودرزی،
دوره 1، شماره 4 - ( 7-1376 )
چکیده
بیماری اوریون یک عفونت ویروسی حاد شایع است که می تواند در بیمار مبتلا عوارض متعددی ایجاد نماید. عوارض این بیماری عبارتند از: مننگوآنسفالیت، کری عصبی گذرا یا دائمی یک طرفه یا دو طرفه، التهاب بافت بیضه و تخمدان ها، التهاب بافت پستان ها، تیروئیدیت، پانکراتیک، آرتریت، دیابت شیرین، عوارض سیستم عصبی، بینایی، شنوایی و عارضه قلبی که بسیار مهم می باشد. در این مطالعه گذشته نگر 131 بیمار کمتر از 15 سال از نظر سن، جنس، توزیع یافته های آزمایشگاهی و شکایات و علائم بالینی و عوارض بیماری مورد بررسی قرار گرفتند. بیش از 85 درصد موارد کمتر از 11 سال سن داشتند و بیشتر در سن مدرسه بودند. نسبت جنس مذکر به مونث 3 به 1 بوده است و شایع ترین شکایت و یافته های بالینی آنها استفراغ 73/75 درصد، تب 49/6 درصد و تورم پاروئید 41/22 درصد گزارش شد. در 42/74 درصد بیماران پلئوسیتوز مایع نخاع که ارجحیت سلول ها با لنفوسیت بود وتعداد لوکوسیت در بیش از 70 درصد بیماران کمتر از 500 سلول در میلیلیتر دیده شد. آمیلاز سرم در 72/8 درصد موارد افزایش یافته بود. بیماران مبتلا در این مطالعه شکایات و علائم بالینی متنوعی از جمله تهوع و استفراغ خونی، سردر، تشنج، شکم درد مشابه با آپاندیسیت حاد، ادم صورت، گردن و جلوی قفسه سینه، پتسی در پوست و عوارض مننگوآنسفالیت، آنسفالیت و تورم بیضه را نشان دادند.
داود حکمت پو،
دوره 2، شماره 9 - ( 1-1378 )
چکیده
این مطالعه به منظور تعیین میزان بروز و نوع عوامل باکتریایی یا ویروسی عفونت های دستگاه تنفسی (R.T.I)در خلال یک دوره ی همه گیری عفونت طراحی شده است. در سال 1991 و 1992 حین برگزاری مراسم حج در مکه المکرمه تعداد 395 نمونه خلط و 761 سوآب آغشته به ترشحات حلق از بیمارانی که علایم عفونت های دستگاه تنفسی را داشتند و به یک بیمارستان و سه درمانگاه ارجاع داده شده بودند، جمع آوری شد. همچنین تمام 761 سوآب حلق متعلق به هر دو مراسم حج در سال های مذکور به منظور وجود پاتوژنزهای ویروسی همراه با تعیین آنتی بادی های منوکلونال اختصاصی در 7 ویروس شناخته شده ی عامل عفونت های تنفسی، غربالگری شد. پاتوژنزهای باکتریایی در 118 نمونه (29/9%) دیده شد. در مراسم حج سال 1991 هموفیلوس آنفلوانزا شایع ترین پاتوژن باکتریایی (10%) و پس از آن کلبسیلا پنومونیه (5/2%)، استرپتوکوکوس پنومونیه (4/8%)، استافیلوکوکوس اورئوس (3/8%) و استرپتوکوکوس پایوژنز (2/4%) بود. در مراسم حج سال 1992 کلبسیلاپنومونیه دارای بیشترین شیوع (15/1%) و پس از آن هموفیلوس آنفلوانزا و استرپتوکوکوس پنومونیه (12/3%) بودند. غربالگری تمام نمونه های خلط از نظر باکتری اسید-فاست نشان داد که میزان بروز توبرکلوز سل 1% بوده است. تمام نتایج کشت 761 سوآب حلق از نظر وجود باکتری منفی بود بجز استرپتوکوکوس پایوژنز که در نمونه های مربوط به 7 بیمار وجود داشت. در 148 نمونه (19/5%) ویروس آنفلوانزای A و آدنوویروس شایع ترین ویروس ها بود. الگوی شیوع ویروسی در مراسم حج سال های 1991 و 1992 قابل شناسایی بود. آنفلوانزا A و آدنوویروس از ویروس های شایع بودند. بنابراین دو نوع ویروس بتیستی هدف اقدامات پیشگیری کننده ی آینده باشد.
زهره عنبری، سوگند تورانی، محمود محمودی،
دوره 2، شماره 9 - ( 1-1378 )
چکیده
پژوهش حاضر، یک مطالعه مقطعی بوده که بر روی بیماران بستری شده مرکز درمانی آموزشی ولیعصر (عج) در شهر اراک در نه ماهه اول سال 1378 انجام شده است .
هدف از انجام این تحقیق ، تععین ارتباط بین عفونتهای بیمارستانی با سن و جنسیت بیماران بستری شده ، تعیین عفونتهای بیمارستانی بر حسب نوع عفونت ، نوع بخش و نوع میکروارگانیزم مسوول عفونت بوده است.
بیشترین درصد عفونتهای بیمارستانی در مردان با 3/8% و در زنان با 1/7% مشاهده گردید (p<0.05). بدین ترتیب ارتباط معنی داری بین عفونتهای بیمارستانی با جنسیت بیماران بستری شده مشاهده گردید. همچنین بیشترین درصد عفونت ،مربوط به بخش ICU جراحی با 6/34% (p<0.05)و شایعترین نوع عفونت ، عفونت محل جراحی (SSI) بوده است . بدین ترتیب اختلاف معناداری بین عفونت بیمارستانی با نوع عفونت و نوع بخش وجود داشته است .
شایعترین نوع میکروارگانیزم مسوول عفونت ، استافیلوکوک اورئوس (S.aureus) با فراوانی 41/1% بوده است که در حقیقت باکتری های گرام مثبت ، عامل ایجاد عفونتهای بیمارستانی محسوب گردیدند.
افسانه زرگنج فرد،
دوره 3، شماره 1 - ( 1-1379 )
چکیده
عفونت ادراری شایع ترین عفونت باکتریال در دوران بارداری میباشد که می تواند بصورت باکتریوری بدون علامت (آسمپتوماتیک)، سیستیت یا پیلونفریت تظاهر یابد. اهمیت باکتریوری بدون علامت در ایجاد عفونتهای علامت دار بخصوص پیلونفریت در دوران بارداری یا پس از زایمان می باشد. این عفونت بیشتر ناشی از ارگانیسم هایی است که جزء ناحیه میان دو راه ، مهبل و مقعا هستند.
این مطالعه بر روی 1736 مورد از خانم های باردار در اولین مراجعه به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان اراک انجام گرفته است. این بررسی بر اساس آزمایش کامل ادرار و کشت ادرار بوده و همزمان پرسشنامه ای تنظیم شده است . تنظیم پرسشنامه توسط ماما یا پزشک درمانگاه و بر اساس سوالات پرسیده شده از مراجعین بوده است . در صورت کشت ادرار مثبت ، مراجعین با نظر پزشک درمانگاه تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار گرفته و 2 هفته پس از پایان درمان کشت ادراری مجدد گرفته می شد تا میزان پاسخ به درمان بررسی گردد.
نتایج حاصل از این مطالعه بدین شرح می باشد. شیوع باکتریوری بدون علامت 6/3% بدست آمد. همچنین شیوع سیستیت 1/3% بود . در این مطالعه ( با توجه به p<0.02) بین عفونت ادراری قبلی و باکتریوری بدون علامت رابطه معنی داری بدست آمد ، ولی شیوع سنی و پاریتی خاصی در مبتلایان به باکتریوری بدون علامت بدسن نیامد. شایعترین عامل عفونت E-coli با شیوع 87/5% بود.
ابوالفضل جعفری،
دوره 3، شماره 2 - ( 4-1379 )
چکیده
پارگی پرده گوش که بیشتر از سه ماه طول بکشد اغلب با تغییرات مخاط و استخوانچه های گوش میانی، ترشح چرکی و کاهش شنوایی همراه است. جهت بهبود علائم فوق و جلوگیری از عوارض، ترمیم پارگی و پرده گوش ضروری است. ترمیم میتواند به روش جراحی میرنوگوپلاستی سرپایی و یا روش های مختلف تمپانوپلاستی انجام گیرد. در برخی مواقع با جلوگیری از عفونت گوش میانی به روش درمان طبی دارویی، امکان ترمیم خودبخود نیز وجود دارد. هدف مطالعه حاضر قیاس میزان بهبود خودبخود توسط درمان دارویی با روش جراحی میرنگوپلاستی سرپایی است. بیماران مورد مطالعه 68 نفر بوده که دچار پارگی پرده گوش، با شرایط یکسان در هر دو گوش بودند. در این بیماران علاوه بر درمان دارویی، درمان جراحی میرنگوپلاستی سرپایی در یک گوش انجام گرفت. با پیگیری بیماران در فاصله زمان چند ماهه الی 8 ساله، میزان بهبودی در گوش جراحی شده 86% و در گوش جراحی نشده 76% با PV<0/00001 که نمایانگر اختلاف معنی دار در بین دو روش درمانی بود.
زهره عنبری،
دوره 3، شماره 2 - ( 4-1379 )
چکیده
پژوهش حاضر، یک مطالعه مقطعی بوده که تحت عنوان "بررسی آگاهی پرستاران درباره عفونتهای بیمارستانی در مراکز درمانی آموزشی ولیعصر (عج) و امیر کبیر در شهر اراک در نه ماهه اول سال 1378" انجام شده است. هدف از انجام این تحقیق، پی بردن به میزان اگاهی پرستاران در باره عفونت های بیمارستانی و نیز یافتن ارتباط بین مشخصات فردی پرستاران با میزان آگاهی آنان راجع به عفونت های بیمارستانی در مراکز فوق الذکر بوده است. با توجه به پرسشنامه ی توزیع شده، میزان آگاهی پرستاران در باره عفونت های بیمارستانی در مرکز درمانی آموزشی ولیعصر (عج) و امیرکبیر در سطح بالایی بوده است به طوری که 32/6% از پرستاران در سطح آگاهی "متوسط" و 67/4% نیز از سطح آگاهی بالایی برخوردار بودند و این در حالی است که در مرکز درمانی آموزشی امیرکبیر، 44/2% از پرستاران در سطح آگاهی متوسط و 55/8% در سطح آگاهی بالایی قرار داشتند و بدین ترتیب، میزان آگاهی در سطح پایین در 2 مرکز مشاهده نگردید. همچنین ارتباط معناداری بین میزان آگاهی پرستاران با مشخصات فردی آنان (سن، جنسیت و سابقه خدمت) نیز وجود نداشت.
رسول یوسفی مشعوف،
دوره 3، شماره 3 - ( 7-1379 )
چکیده
نظر به اینکه عفونت زخم ها در سرنوشت بیماران دچار، این پژوهش به منظور تعیین نوع عفونت زخمهای سوختگی و عوامل باکتریایی و همچنین میزان حساسیت آنها به داروهای ضد میکروبی انجام گرفت. این بررسی به روش توصیفی، مقطعی و با استفاده از فرم های جمع آوری اطلاعات به مدت دو سال 77-1376 در بخش سوانح سوختگی بیمارستان امام خمینی (ره) همدان انجام شد. باکتری های مولد عفونت از ترشحات زخم 465 بیمار سوخته با تشخیص زخم های عفونی و همچنین از محیط های مختلف بخش سوختگی بیمارستان جدا شد. نتایج کشت خون بیماران با عفونت زخم و آلودگی بخش سوختگی از نظر وجود باکتری مورد بررسی قرار گرفت. حساسیت به داورهای ضد میکروبی با روش انتشار در آگارکربی، بائر انجام گرفت. در این مطالعه همچنین علل وسعت و محل سوختگی و میزان درصد آنها نیز تعیین گردید. 538 نوع باکتری که 32/7 درصد آنها را پسودوموناس و 24/8 درصد را کلبسیلا و 21/2 درصد را استافیلوکوک های طلایی تشکیل می دادند از نمونه ترشحات زخم جدا شدند که در شرایط آزمایشگاهی بیش از همه به سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم و امیکاسین حساسیت نشان دادند. اکثر باکتری های جدا شده نسبت به آمپی سیلین، تتراسایکلین و کاربنی سیلین مقاومت بالایی نشان دادند. در 28/7% بیماران نتایج کشت خون مثبت شد. فراوان ترین نوع باکتری رشد کرده از محیط های بخش سوختگی بیمارستان باسیلوس در 48% موارد و کمترین آنها انتروباکتر در 1% موارد بود. بیشترین علت سوختگی به ترتیب ناشی از ریختن آب جوش 32/8% و کمترین آنها 0/4% سوختگی ناشی از تنور نان بوده است. همچنین 73/6% سوختگی ها به طور اتفاقی و 26/4% بطور عمدی بوده است. میزان بروز عفونت در بیماران سوخته، نوع باکتری ها و مقاومت آنان در برابر آنتی بیوتیک ها در شرایط آزمایشگاهی ضرورت توجه بیشتر به ضد عفونی محیط های بیمارستانی، درمان صحیح این بیماران و در دسترس بودن آنتی بیوتیک های مناسب را ایجاب می نماید.
سوسن معرفتی، مرضیه قاضی سعیدی،
دوره 3، شماره 3 - ( 7-1379 )
چکیده
عفونت ادراری شایع ترین بیماری دستگاه ادراری تناسلی در کودکان می باشد. اصطلاح UTI شامل طیف وسیعی از علایم بالینی می باشد که کشت ادرار مثبت یافته مشترک آنها است. در این مطالعه نتایج کشت ادرار آنتی بیوگرام 101 مورد کودک 0 تا 12 ساله مورد بررسی قرار گرفت. در کلیه موارد شمارش میکروارگانیسم بالای 100.000 کشت مثبت تلقی گردید. در کودکان دچار UTI ، 76 مورد دختر (25%) و 25 مورد پسر (24/7%) بودند. شایع ترین میکروارگانیسم به دست آمده بر اساس نتایج کشت Ecoli 87 مورد (86/1%) بوده است. کلبسیلا 4 مورد (3/9%)، استافیلوکوک 4 مورد (3/9%)، انتروباکتر 4 مورد (2/9%)، پروتئوس و استرپتوکوک هرکدام یک مورد و در یک نمونه نیز رشد همزمان چند میکروب با آنالیز فعال ادراری گزارش شد. بر اساس جنس نیز شایع ترین میکروارگانیسم در دخترها Ecoli 90% سپس استافیلوکوک 4 مورد بوده است، در پسرها نیز Ecoli با 17 مورد 68% شایع ترین جرم مسئول گزارش شده است. حساسیت آنتی بیوتیکی بدست آمده در مورد Ecoli 72% به کوتریموکسازول 76% به آمپی سیلین مقاومت وجود داشت و حساسیت به جنتامایسین نالیدیکسیک اسید و نیترو فورانتوئین به ترتیب عبارتند از: 90% ، 95%، 96%، با توجه به نتایج به دست امده بنظر میرسد در شروع درمان UTI در بیماران سرپایی که هنوز جواب کشت آنها در دسترس نمی باشد استفاده از نالیدیکسیک اسید و نیتروفورانتوئین به داروهای کوتریموکسازول و آمپی سیلین ارجح می باشند.
عبدالعزیز رستگار لاری، احمدرضا شمشیری، فرامرز مسجدیان، علیرضا سالک مقدم،
دوره 4، شماره 2 - ( 4-1380 )
چکیده
اگرچه رژیم های آنتی بیوتیکی موثر و تایید شده به طور رایج برای درمان عفونت های ادراری غیر پیچیده وجود دارد ولی یافتن رژیم های درمانی جدیدی که با تاثیر مشابه بتوانند طول درمان را کوتاه، عوارض جانبی کم تر و هزینه را پایین بیاورند، مفید خواهد بود. مطالعه حاضر برای ارزیابی حساسیت باکتری های گرم منفی جدا شده از بیماران بستری مبتلا به عفونت مجاری ادراری نسبت به افلوکساسین در مقایسه با سفتریاکسون و سایر آنتی بیوتیک های متداول تدوین شده است. 408 نمونه باسیل گرم منفی از بیماران بستری و سرپایی مبتلا به عفونت ادراری در مدت پاییز و زمستان 1378 از بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران جدا گردید و حساسیت آنها نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف سنجیده شد. حداقل غلظت مهاری(MIC) افلوکساسین و سفتریاکسون بر اساس توصیه های کمیته ملی معیارهای آزمایشگاهی بالینی(NCCLS) بررسی گردید. ارگانیسم های جدا شده به ترتیب شیوع عبارت بودند از ایشریشیاکلی (68/3%)، سویه های پسودوموناس (15/4%)، سویه های انتروباکتر (6/7%)، سویه های پروتئوس (6/25%) و کلبسیلا (3/4%)، در مجموع درصد مقاومت سوش ها نسبت به آمپی سیلین، تریمتوپریم/ سولفامتوکسازول، نالیدیکسیک اسید، نیتروفورانتوئین، جنتامایسین، افلوکساسین و سفتریاکسون به ترتیب 86/8، 51/4، 24/8، 6/2، 13/27 و 14 درصد به دست آمد. انتروباکتریاسه نسبت به افلوکساسین حساس تر بودند. (99%) ولی انواع پسودوموناس ها حساسیت ضعیفی داشتند (60% حساس). همچنین بیش ترین مورد مقاومت نسبت به سفتریاکسون نیز مربوط به سویه های پسودوموناس بود. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که افلوکساسین و سفتریاکسون به طور معنی داری(P<0/05) از سایر آنتی بیوتیک های مورد استفاده از نظر آزمایشگاهی موثرتر می باشند ولی این دو نسبت به یکدیگر از نظر اثر آزمایشگاهی بر گرم منفی های ایجاد کننده عفونت ادراری اختلاف معنی داری ندارند. با توجه به مزایای افلوکساسین بر سفتریاکسون در خصوص امکان مصرف خوراکی و جذب مناسب و طیف اثر وسیع، مطالعات گسترده بالینی با افلوکساسین برای بیماران دچار عفونت ادراری بستری توصیه می شود.
مریم فرخی فر، حمیدرضا غفاریان شیرازی، سیامک یزدان پناه،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: عفونت های بیمارستانی سالیانه مسئول 20/000 مرگ و میر بوده و از کلیه پذیرش های بیمارستانی حداقل 60% منجر به عفونت بیمارستانی می گردد. از این رو بررسی میزان آگاهی و عملکرد پرسنل پرستاری نسبت به پیش گیری از عفونت های بیمارستانی ضروری به نظر می رسد.
روش کار: در این مطالعه تعداد 100 نفر از کادر پرستاری در سطوح تحصیلی دیپلم، فوق دیپلم و لیسانس توسط نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار سنجش نگرش، آگاهی و عملکرد پرسشنامه بود که با استفاده از منابع تهیه و روایی و اعتبار آن نیز توسط یک مطالعه اولیه سنجیده شده بود. پرسش نامه بخش نگرش حاوی 15سوال نگرش بود که بر اساس مقیاس 5 درجه ای لیکرت (از کاملا موافق تا کاملا مخالف) تقسیم شده بود. جهت تجزیه و تحلیل داده های نگرش به هر یک از آزمودنی ها میزان 75-15 اختصاص یافت که بیش ترین نمرات بیانگر نگرش مثبت و کم ترین نمرات بیانگر نگرش منفی بود. نتایج آزمودنی ها بر اساس نمرات به دست آمده به سه گروه با نگرش مثبت، بینظر و منفی تقسیم شد و نتایج نشان داد که اکثریت دارای نگرش موافق (85/4%) نسبت به کنترل عفونت بوند. نمرات آزمودنی ها در دو مورد آگاهی و عملکرد بر اساس حداکثر نمره 100 تنظیم و نمرات کم تر از 50 به عنوان عدم کفایت در نظر گرفته شد.
نتایج: 44% آزمودنی ها از حداقل آگاهی از استانداردهای کنترل عفونت برخوردار بودند و نیز اکثریت آنان در رابطه با کنترل عفونت در هنگام انجام اعمال تهاجمی (تعویض پانسمان 84%، ساکشن نای 81%، سنداژمثانه 83% و تعویض محل وریدی 78%) عملکرد مورد قبول نداشتند. این مطالعه ارتباط آماری بین میزان آگاهی و متغیرهای سطح تحصیلات سمت و تجربه کاری نشان داد(P<0/01) رابطه تجربه کاری با میزان آگاهی منفی بود (r=0/276) همچنین بین متغیرهای تجربه در بخش ویژه اطفال و سابقه بیماری عفونی در خانواده و شرکت در کلاس های آموزشی با نحوه عملکرد رابطه معنی داری مشاهده شد. (P<0/01)
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از آگاهی و عملکرد ضعیف کادر پرستاری در زمینه پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در جامعه مورد مطالعه است و توجه جدی به آن در جامعه مورد مطالعه و احتمالا جوامع مشابه ضروری است.
محمد حسن دوامی، داود حکمت پو، فرشیده دیدگر، محمد رفیعی، محمدرضا خزایی،
دوره 5، شماره 1 - ( 1-1381 )
چکیده
مقدمه: از مهم ترین مشکلات بهداشتی کشور، آلودگی های انگلی به خصوص انگل های روده ای است که در نواحی مختلف جهان نیز از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است. این آلودگی ها از معضلات جدی سلامتی جامعه هستند که باعث بروز آنمی فقر آهن، عقب ماندگی ذهنی و جسمی کودکان و مشکلات جسمی و روانی دیگر در بین اعضاء خانواده مبتلا می شوند. از آنجا که مادران رکن اساسی خانواده محسوب می گردند و هر گونه اختلال در سلامتی می تواند عامل خطر برای سایر افراد خانواده باشد، لذا پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان شیوع عفونت های انگلی روده ای در بین مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر اراک طراحی و اجرا شده است.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی–تحلیلی و از نوع مقطعی می باشد. نمونه گیری آن به صورت تصادفی سیستماتیک بر روی 1650 مادر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی سه منطقه پایین، مرکز و بالا شهر اراک انجام شد. از هر مادر سه بار آزمایش مدفوع به عمل آمد و نمونه ها به روش فرمالین اتر در آزمایشگاه دانشکده پزشکی مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: نتایج حاصل از سه بار آزمایش مدفوع مادران نشان داد که از مجموع 1650 مادر مورد بررسی، تعداد 801 نفر (48/5%) آلوده به انگل های روده ای (اعم از بیماری زا و غیر بیماری زا) بودند که از این تعداد 110 نفر (13/73%) آلوده به انگل های روده ای بیماری زا به قرار ژیاردیالامبلیا 89 مورد (5/39%)، آنتاموباهیستولتیکا 12 مورد (72%)، هیمنولیپس نانا 5 مورد (3%)، آسکاریس 3 مورد (18%) و تنیاساژیناتا 1 مورد (0/06%) بودند. همچنین 691 مادر (86/2%) آلوده به انگل های روده ای غیر بیماری زا به ترتیب آنتاموباکلی 313 مورد (19%)، بلاستوسیستیس هومینیس 267 مورد (16/18%)، آندولیماکس 67 مورد (4%)، یدآموبابوچلی 34 مورد (2%) و کیلوماستیکس 10 مورد (6% ) بودند.
نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط معنی داری بین میزان آلودگی و عوامل دموگرافیک مانند سن، جنس، شغل، تحصیلات مادر و شوهر وی و همچنین منطقه شهری محل سکونت مشاهده نگردید. اگرچه نتایج نشان داد که بالاترین میزان ابتلا به انگل های روده ای بیماری زا به ترتیب در پایین شهر 7/8% (43 نفر)، در مرکز شهر 6/72% (37 نفر) و در بالا شهر 5/45% (30 نفر) بوده است.
دكتر بهنام زمان زاد، دكتر هدایت الله شیرزاد، دكتر فرانک ناصری،
دوره 8، شماره 4 - ( 10-1384 )
چکیده
مقدمه: درمان عفونتهای مجاری ادراری(UTI) به عنوان یکی از شایعترین عفونتهای اکتسابی از جامعه و نیزعفونت‌های با منشا بیمارستان، به دلیل مقاومت باکتری‌ها نسبت به آنتی بیوتیک‌ها با مشکل روبروست. این مطالعه به منظور تعیین شایعترین علل باکتریال این گونه عفونت‌ها و مقایسه الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی UTI بیمارستانی با UTI اکتسابی از سطح جامعه در شهر شهرکرد انجام شد. روش کار: این مطالعه تحلیلی- مقطعی برروی دو گروه از بیماران مبتلا به UTI صورت گرفته است. گروه اول شامل 100 نفر از بیماران زن 13 تا 35 ساله بستری در بخش‌های مختلف بیمارستان‌های کاشانی و هاجر شهرکرد دارای علائم حاد UTI و کشت ادرار مثبت و گروه دوم شامل 100 نفر از زنان 13 تا 35 ساله مراجعه کننده به آزمایشگاه سطح شهرکرد دارای علائم ادراری و کشت ادرار مثبت، بودند. هر دو گروه از نظر شایعترین عوامل ایجاد عفونت و الگوی حساسیت آنها نسبت به آنتی بیوتیک‌ها با استفاده ازروش دیسک دیفیوژن بررسی شدند. نتایج حاصل در دو گروه از طریق آزمون تی با یکدیگر مقایسه گردیدند. نتایج: در مجموع ارگانیسم‌های عامل UTI بیمارستانی به ترتیب شامل ای‌کولای، کلبسیلا، استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، پسودوموناس، انتروباکتر و ارگانیسم‌های به دست آمده از UTI اکتسابی از جامعه به ترتیب شامل ای‌کولای، کلبسیلا، استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، پروتئوس، پسودوموناس و سیتروباکتر بودند. بیشترین مقاومت ایزوله‌های باکتری ای‌کولای در دو گروه، نسبت به آمپی سیلین و پس از آن نسبت به کوتریموکسازول مشاهده شد. به جز کوتریموکسازول و سفالوتین، حساسیت آنتی‌بیوتیکی در دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری داشت(05/0p<). سفتی‌زوکسیم موثرترین آنتی بیوتیک در درمان UTI بیمارستانی و نیتروفورانتوئین موثرترین دارو در درمان UTI اکتسابی از جامعه، شناسایی گردیدند. نتیجه گیری: به نظر میرسد میزان مقاومت پاتوژن‌‌های شایع، خصوصاً انواع بیمارستانی در حال افزایش است و این موضوع استفاده مناسب از آنتی بیوتیک‌ها را در درمان UTI ضروری می سازد.
دكتر پارسا یوسفی، دكتر علی سیروس، دكتر فاطمه دره، خانم سیده مهیا رشیدی،
دوره 9، شماره 2 - ( 4-1385 )
چکیده
مقدمه: هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک به عنوان یک اختلال شایع، در دوران کودکی شناخته شده است و عامل مهم و شایع در تشکیل سنگ کلیه میباشد. عفونت ادراری مکرر به عنوان تظاهر بالینی هیپرکلسیوری است. با توجه به این که هیدروکلروتیازید داروی مؤثری در درمان هیپرکلسیوری است این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی مصرف هیدروکلروتیازید در کنترل عفونت ادراری مکرر دختران مبتلا به هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک طراحی گردید. روش کار: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی تصادفی یک سوکور میباشد که بر روی 100 دختر 1 تا 12 ساله مبتلا به هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک که با حداقل 2 عفونت ادراری در سال به بیمارستان‌های امیرکبیر و ولیعصر (عج) اراک مراجعه نموده بودند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی ساده به دو گروه درمانی (هر گروه50 نفر) تقسیم شدند. به گروه اول آموزش‌های لازم از نظر مصرف مایعات فراوان، دفع ادرار هر 2 ساعت، مصرف کم نمک، شستشوی منطقه تناسلی از جلو به عقب، پوشیدن شلوار نخی گشاد و دفع کامل ادرار داده شد. گروه دوم علاوه بر آموزش‌های لازم، تحت درمان با داروی هیدروکلروتیازید به میزان یک میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز به صورت دوز واحد صبحگاهی قرار گرفتند. سپس عود عفونت ادراری در دو گروه با استفاده از آزمون تی دانش آموزی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: کلیه بیمارانی که تحت درمان با هیدروکلروتیازید قرار گرفتند، نرموکلسیوریک شدند. در هر گروه شیوع عدم عود عفونت ادراری 34 درصد (17 نفر) بود که تفاوت آماری معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، وجود تأثیر درمان هیپرکلسیوری در پیشگیری از عفونت را رد نمود. لذا مسأله ارتباط این دو و تصمیم‌گیری‌های درمانی مربوطه نیاز به بررسی‌های دقیق‌تر، با هدف حذف فاکتورهای مخدوش کننده دارد.
پارسا یوسفی، فاطمه دره، علی سیروس،
دوره 9، شماره 4 - ( 10-1385 )
چکیده
مقدمه: هیدرونفروز شیرخوارگی و کودکی ناهنجاری ادراری شایع و اغلب مادرزادی است. از آنجایی که مطالعه چندانی در اطفال از نظر علل هیدرونفروز صورت نگرفته بر آن شدیم که علل هیدرونفروز را در کودکان زیر 12 سال بررسی کنیم. روش کار: در این مطالعه توصیفی که طی مدت 9 ماه از آذر 83 در بیمارستان امیرکبیر اراک انجام گرفت، برای همه کودکان زیر 12 سال که به علت نارسایی رشد یا عفونت ادراری مراجعه کردند سونوگرافی درخواست شد و در صورت وجود هیدرونفروز در سونوگرافی، VCUG انجام گرفت. در افراد با VCUG طبیعی در صورت ادامه هیدرونفروز در سونوگرافی، IVP یا اسکن DTPA درخواست شد. نتایج: 65 بیمار (39 دختر و 26 پسر) که 4/75 درصد آنها با عفونت ادراری، 5/18درصد آنها با نارسایی رشد و 1/6درصد با نارسایی رشد و عفونت ادراری مراجعه کرده بودند، در سونوگرافی هیدرونفروز داشتند. بیشترین علت هیدرونفروز، ریفلاکس وزیکویورترال (40درصد) و سپس انسداد محل اتصال حالب به لگنچه (5/23درصد) بود. هیدرونفروز در 65 درصد موارد درجه I ولی در موارد ریفلاکس اغلب درجه III (27درصد) و IV (19درصد) بود. 70 درصد دخترها و 30 درصد پسرها ریفلاکس داشتند و متوسط سن زمان تشخیص 3-2 سال بود. نتیجه‌گیری: ریفلاکس وزیکویورترال و UPJO علل شایع هیدرونفروز در کودکان مورد بررسی بود و باید در ارزیابی کودکان با هیدرونفروز مورد توجه قرار بگیرد.
پارسا یوسفی، علی سیروس، فاطمه دره، معصومه احمدی احتشامی،
دوره 10، شماره 3 - ( 4-1386 )
چکیده
مقدمه: کودکان مبتلا به ریفلاکس وزیکواورترال در صورت شکست درمان پروفیلاکسی یا عدم بهبود خود به خود ریفلاکس، کاندید جراحی خواهند شد. تأخیر در انجام عمل جراحی امکان بروز اسکارهای جدید کلیوی را افزایش می‌دهد. کشف یک فاکتور کمکی در پیش‌بینی شانس بهبود ریفلاکس با درمان طبی، کودکان بسیاری را از عوارض درمان‌های نامناسب رهایی می‌بخشد. با توجه به این که اختلالات استخوان ساکروم در عملکرد سیستم ادراری - دفعی تأثیر مستقیم دارد، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط شاخص استخوان ساکروم و ریفلاکس طراحی گردید. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مورد - شاهدی است. گروه مورد 76 کودک با سن کمتر از 9 سال بودند که از خرداد ماه 1385 تا آبان ماه 1385 با شکایت عفونت ادراری به درمانگاه بیمارستان‌های امیرکبیر و ولیعصر (عج) اراک مراجعه کردند و براساس نتایج VCUG ، کودکان با ریفلاکس درجه III و IV و V وارد مطالعه شدند. گروه شاهد شامل 76 کودک با سابقه عفونت مجاری ادراری و VCUG نرمال بودند. شاخص استخوان ساکروم در دو گروه اندازه گیری شد و با استفاده از آزمون تی دانش آموزی، کای دو و من ویتنی یو مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج : گروه مورد شامل 24 پسر و 52 دختر با میانگین سنی 7/2 سال و گروه شاهد 23 پسر و 53 دختر با میانگین سنی 3 سال بودند . درصد غیر طبیعی بودن شاخص استخوان ساکروم در گروه مورد 40 درصد و در گروه شاهد 7/23 درصد بود که بین درصد غیر طبیعی بودن این شاخص در دو گروه ارتباط معنی‌داری وجود داشت(001/0= p). بین میانگین شاخص استخوان ساکروم در گروه مورد با مقدار 80 درصد و گروه شاهد با مقدار 84 درصد تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. چگونگی توزیع این شاخص در دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: درصد غیر طبیعی بودن شاخص استخوان ساکروم در کودکان با ریفلاکس، بیش از کودکان بدون ریفلاکس بوده است.
محمدعلی حسامی، امیر رضا نعیمی، حمیدرضا بیرانو ند،
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1387 )
چکیده
مقدمه: به رغم تمهیدات به کار رفته هم اکنون عفونت زخم جراحی یکی از عوامل مهم افزایش مورتالیتی وموربیدیتی بیماران و تحمیل هزینه‌های هنگفت بر سیستم بهداشتی –درمانی محسوب می‌گردد. بر اساس مطالعات اخیر به صورت بالینی و آزمایشگاهی، دریافت اکسیژن اضافی حین عمل با مکانیسم افزایش فشار اکسیژن بافتی و در نتیجه بهبود مکانیسم کشتن اکسیداتیو باکتری‌ها، سبب کاهش عونت زخم می‌گردد. این مطالعه با هدف تاثیر میزان اکسیژن تجویزی در حین بیهوشی بر میزان بروز عفونت زخم در جراحی های تمیز- آلوده صورت گرفته است. روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دو سویه کور است که روش نمونه‌گیری آن تصادفی ساده با استفاده از جدول اعداد تصادفی میباشد. 584 نفر که کاندید جراحی‌های کلاس زخم تمیز-آلوده بوده و معیارهای شرکت در مطالعه را داشتند، به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به یک گروه FIO240 درصد و به گروه دیگر FIO280 درصد حین بیهوشی داده شد. سپس دو گروه در طی یک دوره دو هفته‌ای از نظر علایم عفونت زخم تحت بررسی قرار گرفتند. نتایج: از 292 نفری کهFIO280 درصد دریافت کرده بودند 11نفر(9/3 درصد) و از 292 نفری کهFIO2 40 درصد دریافت نموده بودند 25 نفر(1/8 درصد) دچار عفونت زخم شدند. با احتمال خطای 5 درصد از نوع آلفا، شیوع عفونت زخم در گروهی که اکسیژن با FIO2 بیشتر گرفته بود به طور معنی‌داری از شیوع عفونت در گروهی که اکسیژن با FIO2 کمتر دریافت نموده بود، کمتر بود. نتیجه گیری: این مطالعه همانند مطالعات مشابه، موید اثر مثبت اکسیژن اضافی حین عمل در کاهش عفونت زخم در جراحی‌های تمیز آلوده است. بنابر این با توجه به بدون عارضه، کم هزینه و موثر بودن این روش در کاهش عفونت زخم برای بیمار، تجویز اکسیژن اضافی حین اعمال جراحی تمیز-آلوده توصیه می‌گردد.
محمد رضا نفیسی، حوریه کلهر، بهزاد زمانزاد، علی کریمی، عفت فرخی، مجید ولیدی،
دوره 11، شماره 2 - ( 4-1387 )
چکیده
مقدمه: سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) معضلی در ایجاد عفونتهای بیمارستانی شده‌اند. تست‌های روزمرۀ تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به علت خاصیت ناهمگنی این نوع مقاومت، برای تعیین سویه‌های مزبور توصیه نمی‌شوند. هدف از این تحقیق مقایسه یک روش فنوتیپی با ژنوتیپی در تعیین سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاومت به متی سیلین در نمونه‌های بینی پرسنل درمانی بیمارستان است. روش کار: در این تحقیق تجربی، تعداد 52 استافیلوکوک کواگولاز مثبت جدا شده با روش سرشماری از بینی 204پرسنل درمانی بخش‌های مختلف بیمارستان آموزشی هاجر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، به دست آمد. حساسیت سویه‌ها نسبت به اگزاسیلین با روش فنوتیپی agar screen ارزیابی شد. سپس در آنها وجود ژن عامل مقاومت به متی سیلین ( mecA) با روش مولکولی duplex PCR بررسی و نتایج مورد مقایسه قرار گرفتند و حساسیت ویژگی روش، تعیین گردید. نتایج: 23 مورد از 52 استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده (44درصد) به لحاظ فنوتیپی نسبت به اگزاسیلین مقاوم بودند، ولیکن 27 مورد از52 ایزوله مزبور (52 درصد) واجد ژن mecA بودند. این مطالعه نشان داد که روش فنوتیپی agar screen در مقایسه با روش ژنوتیپی PCR برای تعیین سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین به ترتیب دارای حساسیت و ویژگی 5/81 و 96 درصد میباشد. نتیجه گیری: روش oxacillin agar screen در مقایسه با duplex PCR، روشی فنوتیپی ساده، کم هزینه و کاربردی است که با داشتن جواب‌های مثبت کاذب نسبتاً پائین، برای تائید سویه‌های مشکوک مقاوم به متی سیلین مناسب است ولی با داشتن جواب‌های منفی کاذب نسبتاً بالا، جهت غربالگری اولیه سویه‌های MRSA از بینی ناقلین سالم شاغل در بیمارستان‌ها مناسب نمی باشد.
مینا میرنظامی، فرشیده دیدگر، اکبر حسن پور، حسین سرمدیان،
دوره 13، شماره 1 - ( 2-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: علامت بالینی بیماری هرپس سیمپلکس به صورت وزیکول‌هایی بر روی زمینه اریتماتو است که بعد از بهبودی ضایعات اولیه، ویروس در گانگلیون‌های عصبی حسی باقی مانده و در بعضی موارد از جمله انجام جراحی داخل جمجمه‌ای بر روی اعصاب، جراحی دندان، استرس‌ها و هیجان‌ها مجدداً فعال می‌شود. نوع منتشر یا سیستمیک عفونت در افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی و گاهی در افراد سالم مشاهده می‌شود. در بیشتر موارد نوع منتشر عفونت، درگیری ارگان‌های داخلی دیده شده است و درگیری پوست به صورت منتشر تنها در یک مورد گزارش شده و بیمار ما دومین مورد عفونت منتشر پوستی با هرپس سیمپلکس میباشد. مورد: آقای 38 ساله متعاقب تصادف و ضربه به سر به علت هماتوم اپیدورال تحت عمل جراحی کرانیوتومی وسیع قرار می‌گیرد و حدود 10 روز بعد از عمل ضایعات وزیکولی منتشر ابتدا در صورت و سر و سپس تنه و اندام‌ها با اریتم اطراف ظاهر می‌شود. تب از 5 روز قبل از ظهور بثورات وجود داشته، در معاینه سیستمیک و بررسی‌های آزمایشگاهی به جز کم خونی و لکوسیتوز نکته دیگری وجود نداشت. بیمار با تشخیص احتمالی عفونت هرپس سیمپلکس و مولوسکوم کونتاژیوزرم و با احتمال کمتر بیماری‌های تاولی تحت بیوپسی پوست قرار گرفت. در بیوپسی پوست وزیکول داخل اپیدرمی همراه با نکروز وسیع اپیدرم به همراه سلول‌های غول آسای چند هسته‌ای به همراه اجسام داخل هسته‌ای مشاهده گردید. در داخل وزیکول‌ها تعداد زیادی سلول‌های نوتروفیلیک و در درم زیرین ارتشاح سلول‌های التهابی دیده شد. با توجه به گزارش پاتولوژی عفونت با ویروس هرپس انسانی تأیید گردید. نتیجه گیری: درگیری منتشر پوستی با ویروس هرپس انسانی حتی بدون داشتن زمینه در افراد سالم هم میتواند دیده شود.
پارسا یوسفی چایجان، فاطمه دره، زهرا مقدسی، مریم مشایخی،
دوره 13، شماره 3 - ( 7-1389 )
چکیده
مقدمه: عفونت ادراری در کودکان شایع ترین بیماری دستگاه ادراری- تناسلی و دومین عفونت شایع بعداز سرماخوردگی ویرال می باشد. انجام کشت ادراری به عنوان تشخیص پیگیری این بیماران نقش مهمی رادارد و نحوه نمونه گیری تاثیرزیادی برروند درمانی دارد.هدف از پژوهش حاضر،بررسی تاثیر شستشوی ناحیه ژنیتال بر نتایج کشت ادراری در دختران 12-3 ساله مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر اراک می باشد.
روش کار: این مطالعه به صورت مورد - شاهدی می باشد. 620 کودک دختر12-3ساله مراجعه کننده به درمانگاه اطفال وکلینیک تخصصی امیرکبیردرسال 1385که با شک به UTI درخواست آزمایش ادراری برای آنها شده بود، بررسی شدند.جمعیت مورد مطالعه شامل بیمارانی بود که سابقه مصرف آنتی بیوتیک درطی7 روزگذشته ، سابقه سوندگذاری وآنومالی ژنیتال و التهاب و دیس شارژ ژنیتال را نداشتند.بیماران بطورتصادفی ساده به دوگروه شستشووبدون شستشو وارد شدند. پس از جمع آوری اطلاعات،داده های موجود مورد آنالیز آماری نرم افزاری SPSS وآزمون T قرار گرفت وتاثیرشستشوی ناحیه ژنیتال درکاهش آلودگی کشت ادراری تعیین شد.
نتایج: از310بیماردرگروه باشستشو 11نفر UTI (7/3%) و3نفرآلودگی (1%) و296نفر(3/95%) نرمال گزارش شدند واز 310بیماردرگروه بدون شستشو14نفر UTI (7/4%) و6 نفرآلودگی (2%) و 290 نفر نرمال (3/93%)گزارش شدند.میزان آلودگی درگروه باشستشو1% ودرگروه بدون شستشو2% بود. براساس491/0 Pvalue= درهردوگروه ازنظرآماری تفاوت معناداری بین دوگروه یافت نشدوتوزیع نتایج آزمایش دردوگروه درسطح05/0 α= ازلحاظ آماری یکسان بود.
نتیجه گیری : ارتباط معناداری بین شستشوی ناحیه ژنیتال وکاهش میزان آلودگی کشت ادراری یافت نشد ، پس شستشوی ناحیه ژنیتال درکاهش آلودگی کشت ادراری چندان موثرنمی باشد .
