زمینه و هدف: سودوموناس ایروجینوزا به عنوان یکی از عوامل مهم عفونت در بین بیماران سوختگی مقاومت نسبتا بالایی نسبت به آنتیبیوتیکها دارد. اینتگرونها میتوانند سبب گسترش ژنهای مقاومت آنتیبیوتیکی در بین باکتریها شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی و فراوانی اینتگرون در بین ایزولههای سودوموناس ایروجینوزا بود.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 73 سودوموناس ایروجینوزا از عفونت زخم سوختگی بیماران بستری در بیمارستان طالقانی اهواز جدا سازی شد. بررسی الگوی مقاومت آنتیبیوتیک این باکتریها با روش دیسک آگار دیفیوژن و نسبت به 9 آنتیبیوتیک انجام شد. فراوانی ژنهای اینتگرون کلاس 2،1 و 3 با روش واکنش زنجیرهای پلیمراز بررسی شد. تحلیل دادهها با استفاده آزمون آماری مجذور کای انجام شد. سطح معنیداری، 05/0>p در نظر گرفته شد.
یافتهها: بیشترین میزان مقاومت آنتیبیوتیکی نسبت به افلوکاسین(5/94 درصد)، آزترونام (5/94 درصد) و سفتازیدیم (2/93 درصد) دیده شد. 15 ایزوله سودوموناس ایروجینوزا به تمام آنتیبیوتیکهای مورد بررسی مقاومت نشان دادند. بررسی نتایج مولکولی نشان داد که اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از سودومونس ایروجینوزا وجود داشت، در حالی که اینتگرون کلاس 2 و 3 در هیچکدام از ایزولهها شناسایی نشد.
نتیجهگیری: میزان مقاومت آنتیبیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا نسبت به آنتیبیوتیکهای سفتازیدیم، افلوکساسین، آزترونام، سفپیم و سفتریاکسون بسیار بالاست. علیرغم حضور اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از ایزولهها، اختلاف آماری معنیداری بین حضور اینتگرون و مقاومت نسبت به یک نوع خاص از آنتیبیوتیک یافت نشد که این موضوع احتمالاً نقش سایر مکانیسمهای مقاومت آنتیبیوتیکی را در سودوموناس ایروجینوزا نشان میدهد.
