---

---

زمینه وهدف: عارضه ناخوشایند آگاهی و بیداری در طی بی‌هوشی عمومی به طور بالقوه به عنوان یک نگرانی مهم و قابل توجه در بیماران محسوب می‌شود. بیمار ممکن است در حین بی‌هوشی به خواب رود اما به دلیل عدم سرکوب درد و درک حسی حین عمل، درد بکشد. هدف ما در این مطالعه تعیین اثر مانیتورینگ BIS بر سطح آگاهی حین بی‌هوشی در زنان کاندید سزارین غیر اورژانس است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تـــصــادفــی دوسو کور، 214 بیمار ASA 1 و 2، بالای 15 سال کاندید سزارین انتخابی وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده بی‌هوشی بدون BIS و دریافت کننده بی‌هوشی با BIS تحت مانیتورینگ تقسیم شدند. بلافاصله پس از عمل، 24 ساعت بعد از عمل و 6-3 روز بعد از عمل میزان بیداری بیمار در حین عمل ارزیابی گردید. یافته‌ها: از 107 بیمار بدون مانیتور BIS ، 8 نفر (4/7 درصد) دچار آگاهی حین بی‌هوشی شده بودند و اسکور بیداری در آنها 2 و بیشتر از آن بود. این درحالی است که در گروه بی‌هوشی با مانیتور BIS هیچ یک از بیماران دچار آگاهی حین بی‌هوشی نشده بودند. میزان آگاهی حین بی‌هوشی در گروه کنترل به طور معنی‌داری بیشتر از گروه BIS بود (000/0p<). نتیجه گیری: بروز اگاهی حین بی‌هوشی در گروه با مانیتور BIS نسبت به گروه کنترل به طور چشم‌گیری کمتر میباشد.

---

زمینه و هدف: فیبریلاسیون دهلیزی شایع‏ترین عارضه پس از جراحی بای پس عروق کرونری است و تصریح شده است که باعث افزایش موربیدیتی و مورتالیتی پس از عمل بای پس عروق کرونری می‏شود و نیز طول مدت بستری در بخش مراقبت‏های ویژه و بیمارستان را افزایش می‏دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پروفیلاکتیک آمیو دارون در کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی بای پس عروق کرونری می‏باشد.

مواد و روش‏ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی، 204 بیمار کاندید جراحی بای پس عروق کرونری انتخابی بر اساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. بیماران گروه مورد، قبل از بی‏هوشی داروی آمیودارون را با دوز 300 میلی‏گرم به صورت داخل وریدی دریافت کردند و گروه شاهد نیز نرمال سالین دریافت نمود. 24 ساعت پس از جراحی بای پس عروق کرونری، میزان بروز فیبریلاسیون دهلیزی در دو گروه ثبت گردید.

یافته‏ها: میزان فراوانی فیبریلاسیون دهلیزی پس از بای پس عروق کرونری در گروه مورد برابر 16 نفر و در گروه شاهد 35 نفر بود. مقایسه فراوانی فیبریلاسیون دهلیزی بین دو گروه که با استفاده از آنالیز مجذور کای صورت گرفت، نشان دهنده اختلاف معنی‏داری بود(p=0.037) و بروز فیبریلاسیون دهلیزی به طور معنی‏داری در گروه آمیودارون کمتر بود.

نتیجه‏گیری: در مجموع، آمیودارون توانست به طور قابل توجهی از بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی بای پس عروق کرونری جلوگیری کند. در مطالعه حاضر بیماران این دارو را تنها در 24 ساعت اول پس از دارو دریافت نمودند و این در حالی است که در برخی از مطالعات این دارو حتی تا 14 روز نیز برای بیماران تجویز شده است.

---

زمینه و هدف: استوماتیت ناشی از دندان مصنوعی یک عفونت شایع در استفاده¬کنندگان از پروتز کامل یا پارسیل است. از عوامل بسیار مهم در میزان چسبندگی کاندیدا آلبیکنس، خصوصیات سطحی و شیمیایی مواد سازنده بیس دنچر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی خشونت سطحی و میزان چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به دو نوع مختلف رزین آکریلی انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، از هریک از آکریل¬های ورتکس و ایواکلار 16 نمونه تهیه شد. خشونت سطحی نمونه¬ها توسط پروفایلومتر اندازه‌گیری شد. سپس نمونه¬ها در سوسپانسیونی از کاندیدا آلبیکنس قرار داده شدند. پس از انکوباسیون و رنگ آمیزی با آکریدین اورنج، شمارش سلول‌های مخمری چسبیده‌ شده به دیسک‌های آکریلی با استفاده از میکروسکوپ فلورسنت انجام شد. داده ها با ازمون T-test، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفتند.
ملاحظات اخلاقی: این مقاله با کد IR.ARAKMU.REC.1397.283 مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.
یافته ها: تفاوت آماری معناداری در خشونت سطحی بین دو گروه مطالعه وجود نداشت (P=0/311). با این وجود، کلونیزاسیون کاندیدا آلبیکنس در آکریل ایواکلار به طور معنی‌داری کمتر از آکریل ورتکس بود (P=0/000).
نتیجه‌گیری: تفاوت در توپوگرافی سطحی و خواص فیزیکی و شیمیایی آکریل¬های ورتکس و ایواکلار، بر چسبندگی کاندیدا آلبیکنس بر روی این دو آکریل تاثیر گذار است.