زمینه و هدف: استرس، یک آشفتگی روحی یا عاطفی است که در پاسخ به عوامل خارجی و محرکها ایجاد می‌شود و میتواند در دوره بارداری نیز بروز نماید. هدف از این مطالعه بررسی اثر استرس در دوران بارداری بر تغییرات بافتی قشر مخچه و آستانه تشنج فرزندان آن‌ها میباشد .
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 20 موش ماده باردار به دو گروه تقسیم شدند. گروه کنترل که استرس ندیده و گروه استرس دیده که به مدت 14 روز، روزانه به مدت یک ساعت تحت استرس بی حرکتی قرار گرفتند. بررسی آستانه تشنج در فرزندان با استفاده از تزریق داروی پنتیلن تترازول (PTZ) انجام شد(8 n= ) . جهت بررسی تکوین مخچه ، فرزندان به سه گروه تقسیم شدند. گروه کنترل: مادران هیچ استرسی ندیدند و فرزندان نیز PTZ دریافت نکردند (4 n= ). گروه شم: مادران تحت استرس قرار نگرفتند، ولی فرزندان PTZ دریافت کردند (4 n= ). گروه تجربی: مادران استرس دیدند و فرزندان نیز داروی PTZ دریافت کردند (4 n= ). پس از برش مخچه ، ضخامت لایه‌های قشر مخچه و تعداد سلولها در هر لایه بررسی شد.
یافته‌ها: میانگین آستانه تشنج در فرزندان تحت استرس بارداری در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس نبودند، افزایش معنیداری را نشان داد (001/0 p< ) . از سوی دیگر میانگین تعداد سلولهای پورک ی نژ در گروه تجربی در مقایسه با گروههای دیگر کاهش معنیداری داشت (001/0 p< ) . همچنین میانگین ضخامت لایه‌های گرانولار و مولکولار مخچه در گروه تجربی در مقایسه با گروه های دیگر تفاوت معنیداری نداشت (05/0 p> ) . با این وجود، میزان تراکم سلولهای لایه گرانولار در گروه تجربی نسبت به گروههای دیگر کاهش معنیداری را نشان داد (001/0 p< ) .
نتیجه گیری: استرس دوران بارداری سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و نیز موجب تغییراتی در روند تکوین مخچه آن‌ها میگردد.
