زمینه و هدف: به علت اثرات جانبی زیان آور داروهای شیمیایی، استفاده از گیاهان دارویی در چند دهه اخیر مورد توجه بسیار قرار گرفته است. در این میان، فلاونوئیدها به عنوان ترکیبات ثانویه گیاهی بخش مهمی از این توجه را به خود اختصاص داده ‏ اند . بر اساس مطالعات پیشین، برخی از فلاونوئیدها قادر به کاهش انقباض ایلئوم ایجاد شده از طریق KCL ، استیل کولین و غیره می ‏ باشند. از این رو، در این مطالعه تاثیر عصاره فلاونوئیدی برگ گیاه جعفری بر انقباض عضلات صاف ایلئوم موش صحرایی و نقش سیستم نیتریک اکساید (NO) در این اثر، مورد مطالعه قرار گرفته است .

  مواد و روش ‏ ها: بخش انتهایی ایلئوم موش صحرایی نژاد ویستار جدا شد و انقباضات آن تحت یک گرم کشش و دمای 37 درجه سانتی ‏ گراد، در حمام بافت حاوی محلول تایرود به روش ایزوتونیک ثبت شد. موش ‏ ها به 2 گروه 7 تایی تقسیم شدند. پس از قراردادن بافت در معرض L-NAME 100 میکرومولار (شرکت سیگما، آمریکا) به عنوان مهارکننده تولید NO ، اثر ضد انقباضی غلظت ‏ های تجمعی عصاره بررسی شد.

  یافته‏ها: غلظت‏های تجمعی عصاره، انقباضات ایلئوم ایجاد شده از طریق کلرید پتاسیم را به شکل وابسته به غلظت کاهش داد (p<0/001). هم‏چنین اثر ضد انقباضی عصاره فلاونوئیدها به وسیله L-NAME تنها در غلظت 16 میلی ‏ گرم بر میلی ‏ لیتر تحت تاثیر قرار گرفت و به شکل معنی ‏ داری کاهش یافت.

  نتیجه ‏ گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره، شل کننده ایلئوم موش صحرایی است و این عمل را از طریق سیستم NO در غلظت ‏ های بالاتر انجام می ‏ دهد.

  زمینه وهدف: عدم عبورمنیزیم ازسد خونی- مغزی، چالشی جدی برای استفاده درمانی این عنصر در بیماری ‏ های نورولوژیک می‏باشد. اما اخیراً کاربرد نانوذرات اکسید منیزیم که قادر به عبوراز سدهای بیولوژیک است امیدهای تازه ‏ ای را ایجاد نموده است. با توجه به اثرات تقویت کننده نانو ذرات اکسید منیزیم بر حافظه و مشخص نبودن بهترین زمان کاربرد و مدت تاثیر آن، هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثرات تجویز پیش و پس ازآموزش مقادیر مختلف نانواکسید منیزیم بر حافظه بلندمدت بوده است.

  موادو روش ‏ ها: در این مطالعه تجربی، از 56 سر موش سوری نر بالغ نژاد NMRI درگروه ‏ های کنترل ودریافت کننده نانو اکسید منیزیم در دوزهای 1، 5/2 و 5 میلی ‏ گرم بر کیلوگرم (به صورت درون صفاقی) پیش و پس از آموزش استفاده شد. حافظه ‏ ی دراز مدت موش ‏ ها طی یک هفته در روزهای 1، 3 و 7 روز پس از آموزش (دریافت شوک) به روش یادگیری اجتنابی غیرفعال و به کمک دستگاه استپ داون ارزیابی گردید. زمان تاخیر پایین آمدن از سکوی امن، معیار سنجش حافظه در نظرگرفته شد.

  یافته‏ها: نتایج نشان داد که تزریق پس از آموزش نانواکسید منیزیم در دوزهای 5/2 و 5 میلی ‏ گرم بر کیلوگرم، بدون تغییر در فعالیت حرکتی، با افزایش معنی‏دار درزمان تاخیر پایین آمدن از سکوی امن طی مدت یک هفته باعث بهبود حافظه شد(001/0 > p )، ولی در دوز 1 میلی ‏ گرم بی ‏ تاثیر بود. تزریق پیش از آموزش نانواکسید منیزیم منجربه افزایش نسبی حافظه گردید، اما نسبت به گروه کنترل معنی‏دار نبود.

  نتیجه ‏ گیری: براساس نتایج فوق، مصرف نانوذرات اکسید منیزیم باعث بهبود حافظه دراز مدت شده و این امر زمانی امکان ‏ پذیر است که مرحله آموزش و اکتساب رخ داده باشد، در غیر این صورت تاثیر قابل ملاحظه ‏ ای ایجاد نمی ‏ نماید.