زمینه و هدف: چسب پلاکتی، فرآورده مشتق از پلاسمای انسانی است که غنی از فاکتورهای رشد پلاکتی و فیبرینوژن می‌باشد و دارای خاصیت هموستاتیک و ترمیمی می‌باشد. در این مطالعه تاثیر چسب فیبرینی غنی از فاکتورهای رشد پلاکتی در ترمیم زخمهای سوختگی بررسی می‌شود.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 50 بیمار دچار سوختگی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 25 تایی شامل گروه مداخله (تحت درمان با چسب پلاکتی اتولوگ) و کنترل (تحت درمان روتین) قرار گرفتند. هر دو گروه در مدت درمان آنتیبیوتیک دریافت نمودند. بیماران به مدت یک ماه ارزیابی شدند. اساس پاسخ به درمان، تشکیل بافت گرانولاسیون قابل مشاهده و یا اپیتلیزاسیون بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 16 و آزمونهای آماری فیشر، من ویتنی و آزمون تی انجام شد.
یافتهها: میانگین زمان لازم برای بهبودی کامل در دو گروه کنترل و مداخله تفاوت آماری معنیداری داشت(001/0=p). زمان لازم برای بهبودی 100 درصد در گروه درمان 2/2±5/11 و در گروه کنترل 5/3±2/16 روز بود(001/0=p). سرعت ترمیم زخم در گروه مداخله4/1 برابر گروه کنترل بود.
نتیجهگیری: چسب پلاکتی اتولوگ میتواند به عنوان یک رویکرد درمانی جدید در ترمیم زخمهای سوختگی به کار رود. با استفاده از این فرآورده میتوان انتظار داشت زخمهای سوختگی با سرعت بیشتری ترمیم شوند.
