12 نتیجه برای هاشمیه
مژگان هاشمیه،
دوره 1، شماره 3 - ( تابستان 1376 )
چکیده
سندرم TAR یکی از انواع ترومبو سیتوپنی های مادرزادی است که از همان بدو تولد تظاهر می یابد و علامت مشخصه آن فقدان استخوان رادیوس است. در این اختلال صرفا رده ی پلاکت ها تحت تاثیر قرار میگیرد و تبدیل آن به آنمی آپلاستیک و یا لوسمی مشاهده نشده است. در 40% از این بیماران اختلالات مربوط به اندام تحتانی نیز وجود دارد. نحوه توارث این اختلال به صورت اتوزومال مغلوب است. درصد قابل توجهی از این بیماران بعد از سن یک سالگی بهبود خودبخود پیدا می کنند.
مژگان هاشمیه، محمد تقی ارزانیان،
دوره 1، شماره 4 - ( پائیز 1376 )
چکیده
این مطالعه شامل بررسی ده ساله بر روی کودکان مبتلا به هوچکین در بیمارستان کودکان مفید است. نتایج به دست آمده از این تحقیق از نظر برخی پارامترها مشابه آمارهای غربی و در پاره ای موارد کاملا متفاوت با آنهاست. نایج حاصله از تحقیق نشان داده است که یک سوم بیماران مورد مطالعه در گروه سنی زیر 5 سال جای دارند، در صورتی که بیماری هوچکین در کشورهای غربی در کودکان زیر 5 سال نادر است. از نقطه نظر (Stage) در کشورهای غربی، اکثریت کودکان در مراحل ابتدایی بیماری Stage&ll) ) مراجعه می کنند، در صورتی که در بررسی ما، حدود 40% بیماران در (Stage) مراجعه کردند. همچنین در آمارهای غربی در 20% کودکان علائم سیستمیک وجود دارد، در صورتی که در آمار این مطالعه 43، بیماران در گروه B جای داشتند و مسلما وجود علائم B(تب ، تعریق شبانه ، کاهش وزن توجیه نشده ) با وخیم شدن پیش آگهی همراه است. همچنین از نقطه نظر پاتولوژی، شایع ترین نوع پاتولوژی در کودکان بر اساس آمارهای غربی Nodular Sclerosis است، در صورتی که مطالعه حاضر Mixed Cellularity می باشد و این گونه هیستولوژیک نسبت به نوع Nodular Sclerosis از پیش آگاهی وخیم تری برخوردار است. اسپلنومگالی در مطالعه ی ما در درصد بیشتری از کودکان و درگیری مدیاستن در درصد کمتری از بیماران نسبت به آمارهای غربی وجود داشت، از طرفی لنفوپنی در کودکان بیمارستان مفید در 21% موارد وجود داشت، در صورتی که در کودکان غربی لنفوپنی پدیده نادری است. لنفوپنی نیز از جمله فاکتورهایی است که سبب وخیم شدن پیش آگاهی می شود.
مژگان هاشمیه، علی امانی،
دوره 1، شماره 5 - ( زمستان 1376 )
چکیده
تغذیه با شیر مادر به تنهائی برای 6-4 ماه اول زندگی و همراه با سایر غذاهای کمکی تا پایان دو سالگی بهترین روش تغذیه شیرخواران است. با اینکه همه ی مادران قادر به شیر دادن هستند، اما هنوز بسیاری از شیرخواران با شیر خشک تغذیه می شوند و یا غذای کمکی را از ماه های اول عمر دریافت می کنند. در این مطالعه 400 شیرخوار بین 6-4 ماه که به روش غیر انحصاری تغذیه با شیر مادر تغذیه می شوند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. شایع ترین علت عدم تغذیه انحصاری با شیر مادر (non-ecclusive breast feeding) بی قراری شیرخوار است (36/2%) و علل بعدی به ترتیب شامل: اعتقاد به کم بودن شیر مادر (20/2%)، توصیه اطرافیان (19/7%)، وزن نگرفتن شیرخوار بر اساس برداشت مادر (7/7%)، شاغل بودم مادر (6/5%)، بیماری مادر و کودک (2/2%) و توصیه پزشکان (2%) می باشند. با اینکه 75% مادران در زمان حاملگی یا حوالی زایمان آموزش دیده بودند، باز هم تغذیه انحصاری با شیر مادر را ادامه نداده بودند. با توجه به اهمیت فراوان تغذیه انحصاری با شیر مادر (Eclusive breast feeding) می توان با آموزش های کافی به مادران و افزایش آگاهی آنان در بهبودی این امر کوشید.
مژگان هاشمیه،
دوره 2، شماره 6 - ( بهار 1378 )
چکیده
تالاسمی ماژور شایع ترین نوع هموگلوبینوپاتی در سرتاسر جهان محسوب می شود. یکی از عوارض شناخته شده این بیماری اندوکرینوپاتی ناشی از هموسیدروز می باشد. در این مطالعه 50 بیمار تالاسمیک شهرستان اراک از نظر وجود بیماری دیابت ملیتوس با انجام آزمایش قند خون ناشتا و تست تحمل گلوکز خوراکی مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 11 سال بود و 38% بیماران بین 5 تا 9 سال سن داشتند. 52% از بیماران مونث و 48% مذکر بودند و 10% بیماران سابقه خانوادگی مثبت داشتند. 8% از بیماران دیابت آشکار داشته و 4% آنان تست تحمل گلوکز خوراکی مختل شده داشتند. از 4 بیمار دچار دیابت، سه نفر سابقه ی ترانسفوزیون بیش از 10 سال داشتند. بین مدت ترانسفوزیون با بروز دیابت آشکار رابطه ی معنی داری بدست آمد.(P<0.001) 56% از بیماران سطح پلاسمایی فریتین کمتر از Mg/lit44% آنان سطح فریتین بیشتر از Mg/lit100 داشتند و از 4 بیمار مبتلا به دیابت، یک نفر فریتین بالای Mg/lit1000 داشت. بین دو فاکتور سطح فریتین و بروز دیابت آشکار، ارتباط معنی داری بدست آمد. (Pp=0.025)استفاده از انسولین می تواند میزان قند خون رادر بیماران تالاسمیک مبتلا به دیابت کنترل کند.
مژگان هاشمیه، فتانه کبارفرد،
دوره 2، شماره 7 - ( تابستان 1378 )
چکیده
در این مطالعه 50 بیمار تالاسمیک ماژور در شهرستان اراک تحت بررسی قرار گرفتند . این بیماران از نظر کاهش شنوایی با انجام تست های شنوایی سنجی مطالعه شدند. میانگین سن بیماران 10 سال بود و بیشترین تعداد بیماران (20 نفر یا 40% بیماران ) در گروه سنی 5 تا 9 سال قرار داشتند. 54% بیماران مونث و 46% بیماران مذکربودند که نسبت مذکر به مونث معادل 0/85 می باشد.
از 50 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور ، 7 بیمار مبتلا به کاهش شنوایی بودند که همگی در گروه مصرف کننده دسفرال قرار داشتند. این کاهش شنوایی از نوع حسی – عصبی ، قرینه و دو طرفه بود . بین مصرف دسفرال و بروز کاهش شنوایی ، رابطه ی معنی دار بدست آمد. همچنین در این مطالعه مشخص گردید که بین دوز دسفرال و کاهش شنوایی و نیز مدت زمان مصرف دسفرال و بروز کاهش شنوایی رابطه ی معنی داری وجود دارد. بین سطح فریتین سرم و بروز کاهش شنوایی ارتباطی بدست نیامد.
نتایج حاصله نشان داد که بیماران مبتلا به تالاسمی که تحت درمان با دسفرال هستند ، باید بصورت دوره ای تحت بررسی تست های شنوایی سنجی قرار گیرند تا از اثر اتوتوکسیستی دسفرال در امان بمانند.
مژگان هاشمیه،
دوره 2، شماره 8 - ( پائیز 1378 )
چکیده
در این مطالعه 44 بیمار هموفیلیک و 70 بیمار تالاسمیک استان مرکزی جهت تعیین شیوع عفونت هپاتیت C، به روش Elisa و PCR مورد بررسی قرار گرفتند. در این بررسی، آزمایشات AST(1) ، ALT(2) آلکالین فسفاتاز و Anti-HCV برای کلیه نمونه ها و آزمایش HCV_RNA با روش PCR برای نمونه هایی که از نظر Anti-HCV مثبت بودند، انجام گرفت. 36 نفر از بیماران هموفیلی ( 8/81%) و 3 نفر از بیماران تالاسمی (4/3%) از نظر شاخص Anti-HCV مثبت بودند. در مورد HCV-RNA همین نسبت به دست آمد. در مورد بیماران تالاسمی بین سن و جنس و درگیری هپاتیت C ارتباط منطقی وجود ندارد ولیکن بین افزایش AST , عفونت HCV ارتباط معنی دار وجود دارد. (P<0/0001) بین افزایش ALT و عفونت HCV و همچنین افزایش آنزیم آلکالین فسفاتاز و این عفونت ارتباط معنی داری در این گروه از بیماران مشاهده شد .(به ترتیب P<0/0005 و P<0/0001. در این بررسی مشخص گردید که بین سطح فریتین و عفونت HCV در بیماران تالاسمی رابطه ی معنی داری وجود ندارد. در رابطه با بیماران هموفیلیک مشخص گردید که بین سن و عفونت HCV رابطه ی معنی داری وجود دارد. ولیکن بین نوع هموفیلی ( A یا B یا بیماری فون ویلبراند) و همچنین شدت بیماری (نوع ضعیف ، متوسط یا شدید) و بروز HCV رابطه معنی دار وجود ندارد. در این گروه از بیماران نیز بین افزایش سطح آنزیم های AST، ALT و آلکالین فسفاتاز با عفونت HCV ارتباط معنی داری به دست آمد.
نعمت بیلان، مژگان هاشمیه،
دوره 3، شماره 1 - ( بهار 1379 )
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی حساسیت و ویژگی و قدرت پیشگویی کنندگی مثبت و منفی علائم سه گانه بالینی رنگ پریدگی ملتحمه و کف دست و بستر ناخن در تخمین شدت آنمی در کودکان زیر 14 سال بستری شده در بخش های اطفال بیمارستان امیر کبیر به عمل آمد. نتایج حاصل نشان می دهد که از 1341 کودک زیر 14 سال مراجعه کننده به بیمارستان 564 نفر (42%) دارای درجات متنوعی از آنمی بوده اند. در افراد مبتلا به آنمی حساسیت این روش با شدت آنمی افزایش یافته به طوری که از 8/9% برای کف دست در آنمی خفیف به 100% برای کف دست در آنمی شدید می رسد و به همین ترتیب قدرت پیشگویی کنندگی مثبت تست نیز بر اساس آنمی تغییر یافته و از 26/3% برای کف دست در آنمی خفیف به 94/8% برای کف دست در آنمی شدید می رسد. در نتیجه گیری کلی میتوان گفت که تست های بالینی فوق در آنمی شدید دارای اعتبار (Validity) بسیار خوبی هستند.
مژگان هاشمیه،
دوره 3، شماره 1 - ( بهار 1379 )
چکیده
کمبود آنزیم گلوکز 6 فسفات دهیدروژناز (G6PD) یکی از شایع ترین نقایص آنزیمی گلبول های قرمز می باشد. این نقص آنزیمی یکی از علل همولیز حاد دوره نوزادی و کودکی محسوب می شود و به دنبال همولیز دوره نوزادی ممکن است عوارض خطرناکی از قبیل آنمی ، هایپربیلی روبینمی و کرنیکتروس ایجاد شود. در این مطالعه توزیع فراوانی کمبود آنزیم G6Pd در نوزادان ایکتریک بستری در بخش نوزادان بیمارستان های امیرکبیر و طالقانی شهر اراک از دی ماه 1377 ای دی ماه 1378 مورد بررسی قرار گرفت و نتایج زیر بدست آمد:
تعداد کل نوزادان بستری ایکتریک 332 نوزاد بود که 63/86% آنها پسر و 36/14% دختر بودند. از این تعداد نوزادان بستری، 6/02% دارای کمبود G6PD و 39/98% دارای G6PD نرمال بودند. تمامی نوزادان ایکتریک دچار کمبود G6Pd مذکر بودند. شروع ایکتر 90% نوزادان ایکتریک با کمبود G6Pd روز دوم الی هفتم بود. 80% نوزادان ایکتریک با کمبود G6Pd ،بیلی روبین توتال بالای 18 میلی گرم در دسی لیتر داشتند. در 12/5% از نوزادان ایکتریکی که آنمی همولیتیک داشتند، کمبود G6Pd وجود داشت. در 15% از نوزادان ایکتریک دچار کمبود G^PD ، سابقه فامیلی وجود داشت. 15% نوزادان زرد با کمبود G6Pd با روش تعویض خون درمان شدند و بالاخره شایع ترین گروه خون در نوزادان ایکتریک دچار کمبود G6Pd ، گروه B+ بود. (شیوع 50%)
مژگان هاشمیه، غلامعلی فتاحی بیات،
دوره 4، شماره 1 - ( بهار 1380 )
چکیده
سپسیس نوزادی یکی از بیماری های مهم در دوران نوزادی می باشد که با عوارض و مرگ و میر بالایی همراه است. در این مطالعه 500 نوزاد از تاریخ 1/1/78 الی 1/1/79 به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. مکان مطالعه بخش های نوزادان و مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان های امیرکبیر و طالقانی شهر اراک بود. در این بررسی میزان فراوانی سپسیس در نوزادان پسر 1/4 برابر نوزادان دختر، در نوزادان نارس 1/5 برابر نوزادان ترم و در نوزادان LBW (نوزادان با وزن کم تر از 255 گرم )، 1/4 برابر نوزادان با وزن مساوی و یا بیش از 2500 گرم بود. در بین علایم بالینی، شایع ترین علامت Poor Feeding بود. همچنین در میان نوزادان تحت بررسی 375 مورد (75%) سپیسیس زودرس و 125 مورد (25%) سپیسیس دیررس داشتند.
از 474 مورد کشت خون انجام شده، 25 مورد (5/27%) مثبت گزارش شد که شایع ترین اجرام گزارش شده باسیل های گرم منفی Non-Fermentative (32%) و کلبسیلا (28%) بود. از 300 مورد کشت ادرار انجام شده، 24 مورد (8%) مثبت گزارش شد و شایع ترین جرم گزارش شده کلبسیلا بود. همچنین از نقطه نظر تغییرات هماتولوژیک در 156 موردلکوسیتوز (3/12%) و در 63 مورد (17/95%) آنمی وجود داشت. میزان مرگ و میر در نوزادان تحت بررسی، 92 مورد (4/18%) گزارش شد.
مژگان هاشمیه، شراره خسروی،
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1387 )
چکیده
مقدمه: حیات بیماران مبتلا به تالاسمی وابسته به ترانسفوزیون است. این بیماران متعاقب ترانسفوزیون‌های مکرر دچار هموسیدروز در ارگان‌های مختلف می‌شوند و به استفاده از داروی چلاتور آهن نیاز دارند که بتواند سبب دفع آهن اضافی از بدن گردد. تنها داروی رایج و در دسترس دفروکسامین می‌باشد که تجویز زیرجلدی آن برای بیمار، بسیار عذاب آور می‌باشد. در نتیجه ضرورت وجود یک داروی چلاتور آهن خوراکی مثل دفریپرون(L1) احساس می‌شود. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر این دارو در کاهش سطح سرمی فریتین در بیماران تالاسمی ماژور شهر اراک می‌باشد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد، 33 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور، بر روی قرص L1 با دوز 75 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز قرار گرفتند. روش انتخاب نمونه مبتنی بر هدف بود. بیماران تا قبل از ورود به مطالعه بر روی دفروکسامین تزریقی قرار داشتند و جهت ورود به مطالعه دفروکسامین آنان قطع و به مدت 6 ماه L1 جایگزین گردید. میانگین فریتین سرم در بیماران مذکور، در انتهای درمان با دفروکسامین ( قبل از شروع L1) و در پایان درمان با L1 یعنی بعد از شش ماه محاسبه گردید. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تی زوج استفاده شد. نتایج: میانگین سن بیماران 1±2/17 سال بود. میانگین فریتین سرم قبل از شروع دارو معادل257±1881 نانوگرم در میلی‌لیتر و بعد از شش ماه درمان با L1 ،384± 2495 محاسبه گردید که اختلاف معنی‌داری نداشت(05/0
مژگان هاشمیه،
دوره 22، شماره 5 - ( آذر و دی 1398 )
چکیده
این مقاله چکیده ندارد.
مژگان هاشمیه،
دوره 23، شماره 5 - ( آذر و دی - شماره ویژه کووید 19 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: در دسامبر 2019 در شهر ووهان چین برای اولین‌بار ویروس کرونای جدید شناسایی شد و سپس با سرعت زیادی در سراسر جهان انتشار یافت، به طوری که سازمان بهداشت جهانی این بیماری را به عنوان پاندمی گزارش داد. در این مقاله مروری به ذکر یافته‌های اپیدمیولوژیک، روش‌های انتقال، تظاهرات بالینی، علائم رادیولوژیک، پیش‌آگهی و درمان کووید 19 در کودکان و همچنین ذکر تفاوت‌های ابتلا به این ویروس در بین اطفال و بزرگسالان پرداخته شد.
مواد و روش ها: جست‌وجو در مدلاین با استفاده ازکلمات کلیدی «کووید 19»، «کرونا»، «کودکان» و «پاندمی» انجام شد.
ملاحظات اخلاقی: تمامی اصول اخلاقی این مطالعه مقاله بر اساس رهنمودهای کمیته اخلاق ملی و مقررات COPE رعایت شده است.
یافته ها: بیشتر داده‌هایی که در رابطه با این ویروس وجود دارند، مربوط به سیر این بیماری در بالغین هستند و اطلاعات راجع به کودکان محدود است. در حال حاضر اکثر یافته‌ها حکایت از این نکته دارند که سیر این بیماری در کودکان ملایم‌تر بوده و عفونت ناشی از این ویروس در اطفال از پیش‌آگهی بهتری برخوردار است. همچنین با توجه به علائم بالینی خفیف در کودکان، بسیاری از آنان در مراحل اولیه این عفونت تشخیص داده نمی‌شوند. هم‌اکنون با افزایش تعداد مبتلایان در سراسر جهان مسلماً شیوع این بیماری در کودکان نیز رو به تزاید است.
نتیجه گیری: کووید 19 در کودکان دارای علائم بالینی خفیف‌تر و همچنین پیش‌آگهی مطلوب‌تری است. تا به امروز واکسن ضد این ویروس و درمان اختصاصی آنتی‌ویرال برای این ویروس ابداع نشده است، بنابراین پیشگیری بهترین راهکار است.
