زمینه و هدف: به دلیل توان بالای عفونت‏زایی و مقاومت‏های دارویی گزارش شده در ویروس HIV-1 طی سال‏های اخیر، پژوهش‏های زیادی در خصوص کشف و معرفی داروهای ضد ویروس HIV-1 انجام شده است. نتایج بررسی‏های متعدد نشان داده است که داروها و ترکیبات مهارکننده پروتئاز که سهم عمده‏ای از آنها را مشتقات گیاهی به ویژه ترپنوئیدها تشکیل می‏دهند، در کنترل عفونت ناشی از ویروس HIV-1 بسیار موثر می‏باشند. هدف از این پژوهش بررسی بیوانفورماتیکی مهار آنزیم پروتئاز HIV-1 به وسیله‏ی داروهای استاندارد و ترکیبات تری ترپنوئیدی با منشا گیاهی و قارچی می‏باشد.

مواد و روش‏ها: این پژوهش به روش توصیفی –تحلیلی انجام گرفت. برای انجام این بررسی بیوانفورماتیکی، ساختار مربوط به داروها، ترکیبات تری ترپنی و آنزیم پروتئاز HIV-1 به ترتیب از پایگاه داده‏های C‏hem spider، Pubchem، HMDB و PDB دریافت شد. سپس داکینگ مولکولی به وسیله نرم افزار iGEMDOK2.1 انجام گرفت.

یافته‏ها: نتایج نشان داد که محل برهم‏کنش ترکیبات تری ترپنی همانند داروهای استاندارد، سه ناحیه حفاظت شده و کاتالیتیکی دومین مرکزی، فلاپ و دومین انتهای کربوکسیل خصوصا اسید آمینه‏های Asp25-Gly27-Ala28-ASP29-Asp30 واقع در جایگاه فعال پروتئاز HIV-1 می‏باشد. هم‏چنین بررسی برهم‏کنش‏های این نواحی نشان داد که استحکام میان‏کنش‏های ایجاد شده در این مناطق ارتباط مستقیمی با مقادیر IC50 این ترکیبات دارد.

نتیجه‏گیری: در پایان با توجه به اثر بخشی بالا و عمل اختصاصی تری ترپنوئیدها می‏توان نتیجه گرفت که این ترکیبات می‏توانند به عنوان داروهای موثرضد پروتئاز HIV-1 مطرح شوند.

زمینه و هدف: گیاهان دارویی منبع اولیه بسیاری از داروها جهت درمان بیماری‏های مختلف می‏باشند. جنس جاشیر (Prangos) از خانواده چتریان شامل گیاهان دارویی بسیاری است که اثرات مطلوب دارویی آن‌ها در بررسی‏های متعدد ثابت شده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر بخشی عصاره متانولی بخش‏های مختلف دو گونه جاشیر با نام‏های علمی Prangos ferulacea و Prangos acaulis بر رشد و تکثیر لنفوسیت‏های انسانی و نیز جهش‏زایی آن‌ها در سالمونلا تیفی موریوم TA98 می‏باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، نمونه‏های گیاهی از مناطق مختلف استان کردستان جمع‏آوری گشتند و سپس خشک و آسیاب شدند. بعد از آن عصاره متانولی این گیاهان استخراج شد و از عصاره‏های به دست آمده غلظت‏های10، 100، 500، 1000، 1500، 2000، 2500 میکروگرم بر میلی‏لیتر تهیه گشت. در نهایت اثر گذاری عصاره‏های حاصل بر رشد و تکثیر لنفوسیت‏های انسان و نیز جهش‏زایی آن‌ها به وسیله تست‏های MTT و ایمز بررسی گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که عصاره اندام‏های مختلف هر دو گونه به ویژه در غلظت‏های 500 تا 2500 میکروگرم بر میلی‌لیتر موجب افزایش معنی‌داری در میزان رشد و تکثیر لنفوسیت‏ها می‏شود. در بین عصاره‏های بررسی شده، گل و بذر در هر دوگونه به ترتیب بیشترین و کمترین تأثیر را بر تکثیر لنفوسیت‏ها داشتند. به طور کلی، میزان افزایش رشد و تکثیر ناشی از عصاره‏های گونه Prangos ferulacea بیشتر از گونه Prangos acaulis بود. نتایج حاصل از بررسی جهش‏زایی نیز حاکی از عدم جهش‏زایی عصاره‏های دو گونه مطالعه شده در غلظت‏های بررسی شده بود.

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که دو گونه جاشیر مورد بررسی می‏توانند عملکرد سیستم ایمنی را افزایش دهند و به عنوان گیاهان دارویی ایمن در بیماران مبتلا به نقص‏های ایمنی و انواع عفونت‏های میکروبی مورد استفاده قرار گیرند.

زمینه و هدف: معرفی ترکیبات گیاهی با قابلیت حذف یا کنترل تشکیل بیوفیلم‌های استرپتوکوکوس موتانس در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه‌ی حاضر، بررسی قابلیت ضد‌باکتریایی و مهار تشکیل فرم بیوفیلمی استرپتوکوکوس موتانس به وسیله‌ی عصاره‌ی متانولی مرزه‌ی خوزستانی است.

مواد و روش‌ها: نمونه‌های گیاهی پس از جمع‌آوری و شست‌و‌شو در سایه خشک و سپس آسیاب شدند. عصاره‌ی متانولی بخش‌های مختلف با روش غوطه‌وری در متانول تهیه شد، سپس با استفاده از بافر فسفات استریل رقیق گردید. قابلیت ضد باکتریایی و مهار‌کنندگی فرم بیوفیلمی با استفاده از روش انتشار دیسک و میکروتیتراسیون ارزیابی شد. بررسی بیوانفورماتیکی قابلیت مهار کنندگی آنزیم گلوکان سوکراز توسط ترکیبات غالب گیاهی با استفاده از روش داکینگ مولکولی در نرم‌افزار Auto dock4 صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که عصاره‌ی گیاه مذکور به ویژه عصاره‌ی برگ از قابلیت ضد باکتریایی بالایی در برابر فرم منفرد استرپتوکوکوس موتانس برخوردار می‌باشد. نتایج هم‌چنین نشان داد که عصاره‌ی برگ و ساقه به ترتیب با 70 و 13 درصد بیش‌ترین و کم‌ترین اثربخشی را در مهار تشکیل ساختار بیوفیلمی داشتند. نتایج بررسی بیوانفورماتیکی نیز نشان داد که ترکیبات گیاهی مورد بررسی به ویژه گاماترپینن، کارواکرول و بتا-بیسابولن به طور موثر می‌توانند گلوکان سوکراز را مهار نمایند.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مرزه خوزستانی قابلیت ضد باکتریایی بالایی در برابر فرم منفرد استرپتوکوکوس موتانس داشته و گاماترپینن، کارواکرول و فامسن ترکیبات موثر این گیاه در ظهور قابلیت مهار تشکیل بیوفیلم باکتری مذکور می‌باشند.